Yüreğimdeki Sarmaşık (KARADENİZ SERİSİ-II)

24 "Boşanmak"

LOYA

Eylül benim elimi tuttu.

"Güzelim tamam ama artık ağlama!" Dedi. "Haydi bir şeyler ye, iyice zayıflayacaksın! Zaten upuzun boyun var, kürdan gibi bacakların olacak. Ya Ali seni beğenmemeye başlarsa?" Şaşkınca ona baktım.

"Beğenmez mi?" Dedim.

Eylül güldü.

"Beğenir illa ki, biraz balık etli olsan daha güzel olursun. Ee ne demişler; yemeğin salçalısı, kadının kalçalısı." Dedi alayla.

Burukça güldüm.

"Benim popom gayet güzel bir kere, Ali çok beğeniyordu." Dedim ve ardından dudağımı ısırdım.

Eylül şaşkınca bana baktı.

"Ciddi misin?" Sırıttı. "Siz bir şeyler yaşadınız değil mi? Ya sen ne fenasın!" Dedi.

"Hiçbir şey yaşamadık!" Diye itiraz ettim. "Zaten senin yüzünden rezil oldum! Ali'ye öyle kitaplar okuduğumu söyledim, bana tuhaf tuhaf baktı! Neden erotik kitaplar okuduğumu sordu, beni yanlış anladı!" Eylül kahkaha attı.

"Sen ne dedin?" Diye sordu.

"Ne diyeceğim, kitapları Eylül verdi dedim! Hatta her sahneyi işaretlediğini de söyledim." Eylül'ün gülen yüzü birden soldu.

"Ne dedin, ne dedin?!" Dedi.

Alayla güldüm.

"Ne oldu yengeciğim?" Eylül ofladı.

"Kızım bu söylenir mi ya, Ali beni azgın biri sanacak şimdi! Sen istedin diye ben sana o kitapları buldum, pis görümce!" Dedi.

Omuz silktim.

"Bir şey demedi zaten, o öyle şeyleri takmaz." Dedim ve gözlerimi kapattım. "Şu an ne yapıyordur acaba?" Eylül iç çekti.

"Seni düşünüyordur garibim, ne yapacak..." Ona baktım.

"Gerçekten mi?" Diye sordum hevesle.

Eylül başını salladı.

Parmağımdaki yüzüğe baktım.

Çok güzeldi...

"Baktıkça aşk yaşıyorum." Dedim.

Eylül gülümsedi.

"Kocan zevkli tabii..." Dedi.

Kurumuş gözyaşlarımı sildim ve burnumu çektim.

"Eski kocam..." Dedim üzüntüyle.

Eylül desteklercesine elini dizime koydu.

"Siz ayrılamazsınız ki, birbirinizi çok seviyorsunuz..." Dedi.

"Öyle mi dersin?" Diye mırıldandım.

Eylül başını olumlu anlamda salladı.

Yavaşça ayağa kalktım.

"Su içeceğim." Dediğimde Eylül de ayağa kalktı.

"Ben de oğluma bir bakayım." Dedi.

Birlikte odadan çıktığımızda Eylül oğlunun odasına gitti.

Ben de aşağıya indim.

Salondan gelen sesleri duyunca sessiz adımlarla kapıya yaklaştım.

"Ne olacak şimdi?" Babaannemin sesini duyunca hızla saklandım.

"Bilmiyorum anne." Dedi babam sıkıntıyla.

"Ee yazık değil mi o uşağa, günahtır da!" Dedi babaannem. "Loya için yapmadığı fedakârlık kalmadı. Çok seviyor onu..." Dedem ofladı.