Yüreğimdeki Sarmaşık (KARADENİZ SERİSİ-II)

19 "Yakınlaşma"

LOYA

Üşüdüğümü hissederken örtüye daha sıkı sarıldım.

"Loya?" Duyduğum tanıdık sesle birlikte kaşlarımı çattım.

Bu...

Bu olamazdı!

"Loya, abiciğim?" Dedi.

Korkuyla örtüye daha sıkı sarıldım.

"Güzelim, bak yüzüme..." Korkuyla yutkundum.

Örtüyü kafama kadar çekerken yanımda uyuyan Ali'ye dokunmaya çalıştım.

Elim değdikçe dokunduğum tenin benden uzaklaştığını hissettim.

Korkudan gözlerim dolarken sakin kalmaya çalıştım.

"Bir tanem, bak yüzüme. Ben senin abinim." Dedi.

Örtüyü yavaşça başımdan çektiğimde onunla göz göze geldim.

Ellerim titrerken yanımda uyuyan Ali'ye baktım.

"A-Abi..." Bu gerçek olamazdı ki, o ölmüştü!

Poyraz abim yavaş adımlarla yanıma gelmeye başlayınca korkuyla arkama yaslandım.

"Şş, sen benden hiç korkmazdın, abi oyun oynayalım diye ağlardın..." Yanıma geldiğinde çekinerek yüzüne baktım.

Sert yüz hatları hiç değişmemişti. Gözlerinin kahvesi ışıldıyordu. Boyu ise yine upuzundu, heybetine söyleyecek söz yoktu...

Poyraz Atabey karşımda dimdik duruyordu...

Korkuyla örtüyü sıktım ve gözlerimi kapattım.

"Gerçek değilsin, gerçek değilsin!" Diye bağırdım.

Elimi tuttuğunu hissedince çığlık attım.

"Bırak beni ne olur, sen öldün! Korkuyorum abi, git ne olur..." Tir tir titriyordum.

"Abiciğim, yapma böyle..." Dediğinde gözlerimi açtım.

Yine karşımdaydı...

"G-Gerçek değilsin." Dedim çaresizce.

"Loya!" Dedi uyarırcasına.

Gözlerimden akan yaşları elimin tersiyle sildim.

"Abi seni çok özledim..." Dedim.

O öldüğünde daha küçüktüm, ona doyamamıştım...

Beni bir saniye olsun yanından ayırmazdı, bıkmadan usanmadan benimle oyun oynardı...

"Biliyorum, ben de özledim..." Abim sıkıntıyla gözlerime baktı.

Bir sorun vardı.

Başıyla Ali'yi gösterdi.

"Bu adam..." Sustu.

"K-Kocam." Dedim.

Ardından bakışları beni buldu.

"Biliyorum." Sesindeki sertlik yeniden ürkmemi sağlarken arkama daha çok yaslandım. "Benim tanıdığım Loya bu değil." Dedi.

Korkuyla ona baktım.

"A-Abi-" Sözümü kesti.

"Benim kardeşim benim sözümü dinler ve beni hiç üzmezdi! Hiç kötülük yapmazdı!" Dedi ve elimi sıktı. "Artık kendine gel." Gözlerimi kırpıştırdım.