Monasterio Series #1: Lies Beneath Her Love

Chapter 8

"Don't worry. I already bought dinner for us." sabi niya at itinaas ang ilang paper bags na dala.

Tumango ako at kinuha ito. "Sige, aayusin ko mamayang oras ng hapunan.

He nodded a bit and walked past me. Pinuntahan niya si Sigrid na nakatalikod sa direksyon namin kung kaya hindi niya kitang paparating na si Zion. My heart clenched when he locked his arm around Sigrid's neck and kissed her on the hair.

I looked away. Ramdam ko ang biglang pagsikip ng dibdib ko. There's this feeling that someone is gripping my heart until it loses its ability to beat. Nawalan ng sigla. Biglang nalanta.

Ito ang unang beses na nakita ko si Zion na ganoon kalambing kay Sigrid. It should be understandable since they're in a relationship. Normal lang ang lambingin siya ng ganoon ni Zion. What I don't really understand is my reaction, the sudden gloominess I've felt the moment I saw him kiss her on the hair.

Bakit parang... ang sakit sa mata? Sa mata lang ba talaga? O, sa parteng nasa ibaba pa? Bakit ako nakakaramdam ng ganito? I didn't grow some feelings towards him. I am sure of that.

This is not the part where romance starts, Adrianna. There are more important things you need to take care of. Falling for him isn't one of them.

Napabaling ako sa gawi nila nang marinig ko ang mga yabag nila. Papaakyat na sila ng hagdan. Nakakunyabit ang kamay ni Sigrid sa braso ni Zion. She's grinning so wide while looking at her boyfriend. Hindi ko alam ang reaksyon ni Zion dahil nakatalikod na ito sa direksyon ko.

Napatungo ako. Iniangat ko ang bitbit na paper bags at huminga ng malalim. Bago pa mapunta sa kung saan ang takbo ng isip ko ay nagpunta na ako ng kusina para ayusin ang pagkain na naroon. Siguradong mamaya ay kakain na ang dalawang iyon. Sigurado din hindi kami magsasabay sa pagkain ngayon ni Zion.

Lumipas ang isang oras. Pasado alasyete na at hindi pa rin sila bumababa ng kwarto nila. Ganitong oras palagi kumakain si Zion kaya naman nagtataka ako kung bakit hindi pa rin siya nababa kasama ang girlfriend niyang higad.

Baka iba ang ginawang hapunan?

Nagsalubong ang kilay ko sa naging bulong ng isip. I looked at the food that are already placed in the counter, waiting for it to be served once they come down.

Kung katukin ko kaya sa kwarto nila at sabihing handa na ang hapunan nila? Pero ba't naman kailangan pa tawagin kung alam naman nila ang tamang oras ng pagkain? They're not kids anymore. Bababa rin naman ang mga iyon lalo na at kapag nagutom.

Naupo ako sa high stool na malapit sa counter. Kinuha ko ang cellphone ko sa bulsa ng sweat pants na suot ko. I turned it on and activated the WiFi. Simula nang aksidente kong makita si Kuya Christian sa supermarket noon, hindi na muna ako sumubok makipagtext kay Ate Cheska. Nagaalala kasi ako na baka iyon pa ang maging dahilan para mahuli kami, kahit pa sabihin na ibang number ang ginagamit namin.

What if Kuya Christian accidentally saw her secret phone and read all of our conversation. Nagaalala akong baka sabihin niya iyon kela Daddy at madamay si Ate. I know that he's a good husband to ate. Mabait rin naman siya sa akin noon pa man. He even spoiled me things before. I'm just afraid to trust anyone. I can't risk my safety. Hindi ako babalik sa bahay hangga't hindi naiisip nila Mommy ang pagkakamali nila sa akin.

Scrolling the internet while reading some of the basic way how to cook, I heard a light footsteps coming my way. Nang mag angat ako ng tingin ay saktong pagpasok ni Sigrid sa kusina.

My eyes automatically traveled to her clothes. She's wearing an old rose satin nighties. Napapatungan ito ng roba, ganoon rin ang kulay. She's wearing a sleepwear. Ibig ba sabihin ay dito siya matutulog?