Chapter 17: Finding Out

Start from the beginning
                                    

Mabuti na lang at mabilis akong nahawakan ni Gray kaso nawalan din siya ng balanse at sabay kaming natumba. Halos maduling ako sa lapit ng aming mukha. My eyes then went down on his lips.

Agad akong tumayo at inalalayan niya ako. Kumunot ang kanyang noo na tila ba ay may malalim din na iniisip.

"Are you okay? Baby, you are spacing out."

I tried my best to smile naturally. Ayokong alalahanin niya pa ang iniisip ko.

"Yup"I smiled weakly at him.

Hindi siya sumagot, alam ko na hindi siya naniniwala sa sinabi ko. But then, pati ako hindi ko na din alam.

"Have you eaten?" He asked

Umiling lamang ako. I tried so hard to act as if I'm okay when I am actually bothered.

"Idadaan ko lang to sa faculty office then lets eat?" Masigla kong anyaya.

Tumango siya at pinagsalikop ang aming mga kamay. Kinuha niya na din ang mga hawak kong papel at siya na ang nag dala papuntang office.

We had a peaceful lunch. Bumili siya ng aming pagkain. Somehow, having Gray around made me feel at ease. Para bang nakalimutan ko ang problema.

"Wanna have some Ice cream after school?"

As much as I want to, I can't. Gusto ko kausapin si mommy kung may problema nga ba talaga. Kuya seems busy too. Halos walang time sa school and He's always in the main office.

Am I too insensitive? Parang ako lang ang walang alam. Or they don't want me know? Ewan ko. Whatever it is I need to know. Gusto ko makampante.

Napatalon ako sa halik ni Gray sa aking pisngi. Ngumuso siya at may ngiting tinatago.

"Baby, whats up? You are spacing out. Do you have any problem? Did you sleep well last night ?" Sunod sunod niyang tanong.

Sa hindi ko malaman na dahilan niyakap ko siya. I hugged him. Parang sa yakap na yun nawala lahat. He's my safe haven. My comfort. My love. This guy is my everything.

"Pls don't ever leave me. Not in this lifetime." He pleaded like I was going to leave him.

"Of course not. Hinding hindi kita iiwan." I chuckled at his crazy thoughts.

Pumasok na kami sa aming klase. Hinatid niya pa muna ako sa 4th floor Sa aking building bago bumalik sa building niya para sa kanyang klase.

I was getting my books from my locker when my phone rang.

"Mom" I said on the phone. I have so much to ask but I think it is better to ask her personally.

"Felise darling, anong oras ang uwi mo?"

"Around 5pm mom, why? Is there something wrong?" Patibong ang huling katagang sinabi ko.

"Wala naman, the driver will pick you up. Umuwi kana agad after your class" I feel like she wants to say something more but hesitated.

"Mom-"/"take care darling, I love you"

The call ended.

Hindi nakatulong iyon dahil mas lalo lang akong na bother. Hindi ganun si mom, shes not strict. May dahilan bakit siya ganyan. Gulong gulo ang isipan ko na halos wala akong sagot ng nag quiz kami.

You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: Jan 03, 2020 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

Loving the PainWhere stories live. Discover now