Merve Aktaş tüm hayatını geride bırakıp İngiltere'ye geldiğinde sadece kariyerine odaklanmayı planlamıştı. Planları arasında asla tehlikeli ve gizemli bir yabancıyla birlikte olmak yoktu.. ta ki Tommy Moretti ile tanışana dek.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Merhaba, ben Tommy. Ben bir alkoliğim." Açıkça belli olduğu gibi. Hala toplantıya başlarken bunu söylemeleri gerekmesini anlamıyordu, kahrolası bir alkolik olmasa burada ne işi olacaktı? "Altmış beş gündür ayığım." Bunu söylerken sesinde belirgin bir gurur vardı; en son ne zaman kendisiyle gururlandığını hatırlamıyordu üstelik. Bazen aynada kendisine bakıyor ve şaşkınlık içinde, 'Siktir.. Oğlum, başardın bunu!' demeden edemiyordu. "Yaklaşık yirmi senedir ilk defa bu kadar uzun süre içki içmeden duruyorum. Ve bu süreç... şey, yalan söyleyemeyeceğim. Zor. Çok zor. Üstelik sadece birkaç gündür dışarıdayım ve.." İç çekti, normalde kendini ifade etmekten, başkalarına açılmaktan nefret ederdi ama bu toplantıların güvenilir bir havası vardı. Güvenli bölge gibiydi, seni yargılamayacağını bildiğin insanların arasında konuşmanın verdiği his. Etrafında oturan insanların gözlerinde, onu anladıklarını belirten parıltıları görebiliyordu. Tamamen olmasa da aynı şeyleri yaşıyorlar, aynı yollardan geçiyorlardı.
"Tammy ve Merve eve döndü," derken sesindeki gülümsemeyi engellemedi. Onları düşündüğü zaman senelerce kalbinde taşıdığı ağırlık kayboluyor, adam derin bir nefes alıyordu. Hala problemler vardı. Tammy onunla neredeyse konuşmuyor, babasına bakarken somurtmasını göstermekten çekinmiyordu. Onun tatlı bebeği gitmiş, yerine bir şeytan gelmiş gibiydi ama önemli değildi. Yaşadığı, Tommy'nin yaşattığı onca şeyden sonra haklıydı. Ve Merve... Tommy ondan bir türlü emin olamamıştı. Bir an çok yakındı, bir an sonra ise uzaklaşıyor, kendi dünyasına hapsoluyor gibi dalgınlaşıyor ve hırçınlaşıyordu. Yine de aynı çatı altında olmak, her şeye değerdi. Tabi onunla aynı yerde olup, ayrı odalarda yatmaktan, ona sarılamamaktan ve onu öpememekten nefret ettiği gerçeğini gizleyemezdi. Merve'nin gelişiyle, aylardır pas vermeyen erkekliği ergenlik günlerine geri dönmüştü, kadının yumuşacık sesiyle bile ayaklanıyordu. Ama bir hamle yapmak için çok erkendi, Merve'nin gardını tamamen indirmesini beklemeliydi.
Ki, indirecekti de. İkisi de.
Tommy'nin yaptığı tüm pislikleri unutacak, adamın sadece onları seven, onların iyiliğini düşünen ve onları korumak için canını bile feda edebilecek kişi olduğunu hatırlayacaklardı.
"Onlar etraftayken içmeyi fazla düşünmüyorum. Şu, kafamdaki ağrı.. biraz daha hafifliyor. Bu çok tuhaf bir his çünkü yıllarca yalnız yaşadıktan sonra, o iki kızın varlığı.. Nasıl desem? Tamamlanmış hissettiriyor. Onlar için çabalama isteğimi arttırıyor. Her neyse, şu anda tüm çabam onlara kendimi affettirebilmek ve bunu sağlam kafayla yapabilmek isterim." Bir süre daha konuştu, sonra susup dinledi, odadaki insanlar birkaç ay önceye dek birbirlerini tanımıyorlardı, ama şimdi tüm acılarıyla birlikte birleşmişlerdi. Hepsinin kendince kötü bir hikayesi vardı, hayır, berbat hikayeler. Tommy, rehabilitasyona yeni başlayan, yirmi bir yaşındaki sarışın, minyon kızı dinlerken içinin acımasını engelleyemedi. Annesi ve erkek arkadaşı tarafından on bir yaşında içkiye ve uyuşturucuya başlatılmıştı, ve hayatına giren herkes orospu çocuğunun tekiydi. Şimdi ise hamileydi ve karnındaki bebek için bağımlılıktan kurtulmak istiyordu. Bebeği kendisi gibi bir hayat yaşamasın diye. Tommy, kaskatı bir ifadeyle onu dinlerken, 'bu kız Tammy olabilirdi,' diye düşünmeden edemedi ve bu düşünce nefesini kesti. Ya Tammy onu hiç bulmasa ve annesinin ölümünün ardından, o şerefsiz üvey babasıyla kalsaydı? Ya da Tommy içmeyi hiç kesmeseydi ve Tammy alkolik babasıyla büyüseydi? Tanrım, ihtimallerin hepsi o kadar acı vericiydi ki, Tommy'nin seneler sonra alkolden nefret etmesini sağlıyorlardı.
