His Maltreated Wife

Chapter 17 "Involve"

Airen's POV

It's been two days since it all happened. Living in hell and pain. Ni anino niya walang sumipot para ilabas ako sa kuwartong ito. Ito ang isa sa mga paraan niya para mas magdusa pa ako. Hindi pa ba sapat sa kanya ang lahat ng mga ginawa niya?

Sa dalawang araw na lumipas ay tila mas lumabas ang bawat pasang natamo ko sa kanya. Tinapalan ko na lang ng manipis na tela ang noo ko nang mauntog ito sa edge ng table.

Napatingin ako sa bintana. Narinig ko kasing may parang bumabato dito. Dahan-dahan akong gumapang since hindi talaga ako makapaglakad ng maayos. "David?" Gulat kong tawag sa kanya.

Kaagad kong binuksan ang sliding door upang makapasok ito. "What are you doing here?" Takot kong tanong na tila ba hindi mapakaling palingon-lingon sa piligid. What if makita siya ng asawa ko. Cluan is a man of his word at alam ko ang mga kaya n'yang gawin once I'll disobey him.

"I'll said what are you doing here? Hindi ka na dapat pumunta pa dito." Wala na akong pake kahit mamatay pa ako dito. Ang akin lang, ayaw ko ng mandamay pa ng iba. Sapat sa akin na ako na lang ang magdusa. "Airen, your crying. Calm down please." Pagpapatahan nito sa'kin.

"Stay away from me! He is a man of his words. Please, save yourself." Wala sa sarili kong sambit sa kanya na tila hindi mapakaling palingon-lingon sa paligid. Para akong pinagmamasdan ng kung sino man sa paligid. Feeling ko saan man ako lumingon their is someone who grab my neck while handling a knife. "No!" I yelled in pain and afraid.

"Ssshhh. Calm down, okay? You need to calm down yourself." Full of sincerity and care into his voice. Ramdam ko din ang marahan n'yang pag-tap ng likod ko para mas kumalma ako.

"No! Please. Ayaw kong madamay ka pa sa galit niya sa akin. Please, pabayaan mo na ako. Umalis ka na!" Pagtataboy ko pa sa kanya.

"I don't even care. I care about you, Airen. Please. Hayaan mo akong tulungan ka." Hindi ako makapagsalita. Even single words coming to my mouth. Nothing. Napatulala ako sa kanya.

"Aalis tayo dito. No matter what happens." Aniya sabay hanap ng mga posibleng bagay na makakatanggal sa posas nasa pareho kong mga kamay.

"Paano na lang kapag dumating siya? Please. Hindi ko hahayaang madamay ka pa gulong ito." Sadyang negatibong tao lang talaga ako. Sobra pa sa praning ganun.

"Madamay? Ginusto ko ito, Airen. I let myself being involved just for saving you. I don't let you here. Suffer because of that fucking bastard. I save you, okay? Trust me." Ito ang totoong side na meron siya? Because he so damn gentleman.

Nakatitig lang ako sa kanya habang pilit n'yang tinatanggal ang posas sa pareho kong mga kamay. Akala sila si David na hangin lang ang laman sa utak. Na walang ibang kayang gawin kundi ang magyabang at mang-asar.

"Thank you." Out of nowhere kong sambit.

"Always baby." Aniya sabay kindat sakin with matching kiss pa nga.

Hays! Asa pa ba ako sa ugaling meron siya. Kahit na nasa ganitong situwasyon na kami nakuha niya pang maging malandi. "Hangin mo talaga." Sabi na lang sabay iwas ng tingin sa kanya.

Nang matanggal niya ang posas sa kamay ko. Sinunod niya ang nakataling lubid sa mga paa ko. Nakapolupot kasi ito sa isang paa ng kama na nakatali naman sa akin. Medyo makapal ang lubid kaya pansin kong nahihirapan s'yang tanggalin ang mga ito.

Napatingin ako sa wall clock. It's already eleven thirty in the afternoon. At tiyak ako sa mga puntong ito ay papauwi na si Cluan. At hindi nga ako nagkamali. Rinig ko ang pagbukas ng malaking pinto sa main door at mga yapak niya sa hagdan.