Chapter 11 "Engot"

4.1K 90 12
                                    


Airen's POV

It's been two days since we're living here. I wake up early. As of now I'm here at the kitchen preparing foods for our breakfast. First, I cooked omelette because I'm so really crave for it. It's been a long time since I'll crave for an omelette, after I cooked I prepare plates and a glass of water and milk for my son. "G-good morning, mommy." He sleepy whispered and hug me on my both legs. "Good morning too, honey. Have a sit and let's eat breakfast." I responded.

"Mommy, did I go to school na po ba?" He asked me and given me his sweetest smile. "Why? Did you missed to go school na po ba?" I replied. "Of course po mommy. Please, I want to go back to school na po." He pledged while combine his two little cute hands. "Of course. As my son's pleasing, mommy will do it." I responded and pinch him on his right cheek.

"Really? Thank you, mommy." He amazingly replied and he kissed me on my left cheek. "Finish your food. For sure you don't want to go late at your school, right?" I said at umiling ito.

I'm watching my son while his eating. Wala ng mas sasaya kung ganito mo nakikita at pinagmamasdan ang anak mo. Dahil habang pinagmamasdan ko ito ay tila ba panatag sa'kin ang lahat.  Kahit pa ang totoong sobrang napaka komplikado ang lahat. "Mom, are you okay? I'm ready na po." He asked and give me a worried look. "Of course. S-sorry honey, there's something came out to mom's head but I'm okay." Palusot ko lang na sagot.

"Are you sure?" I asked again but this time with a soft low tone of voice. "Of course. Stay here for a while mommy gonna change clothes." Tumango lang ito at umupo sa sofa. I go my room to change clothes a minute later ay bumaba na ako. "Let's go, honey?" I asked him. I didn't responded but he give me his sweetest smile.

Habang naglalakad sa hallway ay hawak ko ang anak ko sa kanang kamay. "Mom, look. It's beautiful" He amazingly said sabay bitaw ng pagkakahawak sa'kin at tumakbo sa bintana. "Watch your steps honey, baka madapa ka." I reminded him. Kaso saktong malapit na ito sa bintana ng mapa upo ito sa sahig. "Cloud!" Dali-dali akong lumapit sa anak ko.

"I'm sorry. I'm really sorry." A manly voice said. Pero hindi ko ito masyadong pinansin dahil ang focus ko lang ay nasa anak ko. "Are you okay? I told you to watch your steps kasi e." Yes I'm proudly say that I'm so paranoid but when it comes with my son lang naman. Dahil sa tuwing nakikita ko itong nasasaktan mas doble pa ang dagok nito sa'kin.

"Don't do that again ha? Alam mo namang masyadong nag-wo-worried sa'yo si mommy." Pangaral ko pa sabay inalalayan itong tumayo. "E-excuse m-me." Napalingon ako sa nagsalita.

"I'm really sorry. Did I hurt you, young man?" He asked my son pero umiling lang ang anak ko. "I'm sorry. I'm really apologize.." He said and bow down. "No it's okay. Please excuse us." Sabi ko sabay hawak sa anak ko papuntang elevator.

Pagsakay sa mismong elevator ay naka tayo pa din ito sa puwesto niya. I saw him smile at me. Sa hindi ko malamang dahilan ay bigla akong nainis sa ngiti n'yang iyon. Nakakairita.

Pagbaba sa mismong ground floor ay hatak-hatak kong hinila palabas ng lobby ng condo building ang anak ko. "Mom, it hurts po." Natauhan ako sa sinabi ng anak ko kaya mabilis ko itong binitawan sa pagkakahawak. "I'm so sorry, honey." I sincerely apologize at him. Sabay tingin sa kanang kamay nito. Namumula ito. Hayyys. Airen, what I have done!

"I'm really sorry, son." Sabi ko sabay yakap sa kanya. "It's okay mom. Alam kong hindi niyo po sinasadya." He replied and smile at me. Ngumiti na lang ako pabalik bilang tugon sa kanya. "Let's hurry up. Malalate na ang baby ko e." Sabi ko na lang sabay pisil sa parehong pisngi nito.

Pumara ako ng taxi at sumakay agad kami. "Mom, tingin mo po. Did I pass the exam? Because I didn't review." Nanlaki naman ako sa sinabi nito. "Exam? Do you mean that you're having an exam today? But why you didn't tell me. Makapag review sana tayo." Angal ko sa anak ko.

"No. It's okay mom and I'm sorry for not telling you." He softly answered sabay tingin sa bintana ng taxi. Hayyyys! Bakit ba ngayon ko lang naalala ito. First quarter exam pala ng anak ko. Ni hindi man lang kami nakapag review. Nakakainis. Napakawalang kuwenta kong ina. Ni hindi ko man lang alam na exam ng anak ko ngayon. Hay! Nako Airen! Kakainis ka!

"I know you gonna make it. May tiwala ako sa'yo anak. I'm really sorry for not knowing na exam mo pala. I really hate myself right now because I didn't know na exam mo pala ngayon." Sabi ko sabay yuko. Naiinis ako sa sarili ko. Ano bang klaseng ina ako? Ni exam ng anak ko ay kinalimutan ko.

"Don't  mom. It's all my fault because I didn't tell to you. Don't hate yourself mom. I love you and I really do." Naiyak ko sa sinabi nito. He wiped out my tears and hug me. Masasabi kong I'm not a perfect mother but I'm proudly to say that I got a amazing son who loves me so much. Masaya na akong mahal ako ng anak ko.

"Are you sure?" I asked him again. Tinanong ko kasi ito kung pwedeng ihatid ko siya sa classroom niya. Andito kami sa principals office dahil kailangan kong personal na mag apologize for my son's absence. Naka hinga naman ako ng maluwag ng i-acceept ito ng principal marahil dahil na din sa knowledge at intelligence na meron ang anak ko. Hindi sa pagmamayabang but he is. Fast learner kasi si Cloud unlike me. Malabo.

"Hmmm... I'm okay mom. I love you." He said and kiss me on my lips sabay takbo papalayo sa'kin. Na touch naman kaya imbes na kulitin pa ito ay pinabayaan ko na siya. "I pick up you later. I love you too." I yelled at him.

Pagkababa sa mismong tapat ng condo building ay hindi muna ako dumiretso papasok kundi nag stay lang ako sa play ground. Ang daming batang naglalaro at tila enjoy na enjoy ang mga ito. Naupo ako sa isa mga swing at taimtim na pinagmamasdan lang ang bawat bata. I'm so a touch to children talaga kaya sobrang pagpapasalamat ko when Cloud be born. Sobrang laking changes dahil before akala ko si Cluan lang ang magiging mundo ko but then when Cloud came out. Everything turns into right, but a complicated situation.

"I like you when you smile." Suddenly a manly voice came out beside me. Napaurong ako sa sobrang gulat dahil para mahulog ako sa swing na kinauupuan ko. "Ouch!" I yelled in pain. Tumama ba naman balakang ko sa lupa. Ang sakit!

"Anong bang problema mong engot ka!" Bulyaw ko sa kanya. It's him. Yung lalaking nakabanggaan ng anak ko kanina sa hallway ng condo building. He didn't answer me but he give me a smile. Bwisit na ngiting iyan naka-kapanggigil. "I'm sorry. I didn't mean to wrestling you. I j-just wanna say that you're beautiful when you smile." Di ko ba nalaman kung baliw ang isang ito o ano.

"Are you crazy?" I asked him but he didn't answer me instead he smile at me again. Napa poker face ako sa kanya. "If you are. Then leave me alone. Ayaw ko pang mabaliw sa tulad mo." I yelled at him. Hindi ko na siya ma-take pa. Kung titignan mo naman siya ay maayos siya pero utak niya lang ata may mali. I don't know.

"Kung naghahanap ka ng mapag-ti-tripan puwedeng wag ako? Wala akong panahon sa gawa mo." Sabi ko pa sabay walkout sa harap niya. May galang naman ako pero sa piling tao nga lang. Halos hindi ko na maigalaw balakang ko sa kanya e. Ang sakit!

"Hey!" He said. Hindi ako lumingon sa halip patuloy lang sa paglalakad. Hindi "hey" ang pangalan ko no. Dere-deretso pa din ako sa paglalakad at sa kasamaang palad ay naka buntot ito sa'kin. "Bwisit! Ano bang problema ng isang ito." Sabi ko sa isipan ko habang patuloy lang sa paglalakad.

Saktong papalapit na sana ako ng biglang may humila sa'kin. Natameme lang ako dahil bigla kasing may sumulpot na sasakyan sa harap ko at buti na lang ay may humila sa'kin. "Hey, are you okay?" He asked with a worried tone of voice. Hindi ako makasagot as in tulala ako. Ang daming what if na pumasok sa utak ko. Until I feel my own tears drop down on cheeks. "Hey, please don't cry." He said and he wiped out my tears using his both hands.

I can't figure it out. I'm floating like I didn't know what I'm doing the last thing that I've know all the black vision arounds me. Unconsciously.

A/n: I'm back!!! Ayiiieee... sorry for super duper late ud. Ang hirap mag type ulit ng panibago. Huhuhu. Keep bleeding to us. Sending love mga bibiz😘🤍🤍

His Maltreated WifeTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon