My Trip To Korea ~ BTS STORY ~

Catastrofaal

De volgende dag was aangebroken. Je had alsnog last van je barstende hoofdpijn en voor bij de receptie om een paracetamol. Je nam het in en je voelde je al wat beter tijdens het aankleden. Je was klaar om de stad in te gaan en soeveniers te kopen om mee naar huis te nemen. Je neemt de metro die 5 minuten van je vandaan is naar Lotte duty free, een grote winkelcentrum, in seoul.

Eenmaal aangekomen in het winkelcentrum was het behoorlijk druk. Voordat je ging winkelen wisselde je euros in voor wons. Je had het niet door maar een man had zijn doel op jouw gemunt. Het geld dat je wisselde was voor deze man zijn huurloon en zonder aarzelen volgde hij je in de massa. Eenmaal in de drukte beroofde hij je van je tas. Je rende achter hem aan. En schreeuwde van alles. Maar helaas verstaan de meeste koreanen geen Engels, dus hield niemand hem tegen. Net voordat je hem te pakken had botst je tegen een vent met een te grote zonnebril en hoed op. Natuurlijk ben je pis nijdig en schreeuw je "Watch your steps idiot, he is getting away". In je oog hoeken zie je de vent met je tas in de verte. Er is geen kans meer voor jou om hem in te halen. Terwijl je toekeek hoe je tas, met al je waardevolle bezitting, verdween in de massa verontschuldigde de man voor je zich aan jou. Ogenrollende zei je in het Engels of hij je waardevolle bezittingen weer terug kon toveren indien dan was het goed. De man zei ok en vroeg je naar je adres indien hij je gestolen voorwerpen voor je terug kon bemachtigen. Je gaf het adres van de hotel toch maar ookal wist je dat er niks van terecht zou komen. Dit was enkel en alleen zijn manier om zich te verontschuldigen. Hij gaf je wat kleingeld zodat je terug kon reizen naar je hotel. Het minst wat die kon doen. Voordat je terug ging naar het hotel liep je naar de bewaking gedeelte van het winkelcentrum om aangifte te doen dat je tas gestolen was. Je was kapot. Je had helemaal geen geld meer. Geen telefoon en ook je camera niet meer. In het hotel viel je huilend in slaap. Want in het avond eten had je totaal geen trek meer.

De volgende twee dagen gaan je voorbij en krijgt het hotel eindelijk een belletje van het winkelcentrum. Ze hebben hem helaas niet kunnen identificeren. Hij heeft zijn gezicht goed kunnen verbergen op de beelden. Hij was er een pro in. Het hotel vertelde dat hartje Seoul een dure plek is om te wonen een 1-kamerwoning blijkt al veels te duur te zijn gezinnen. Sommige proberen dus de huur te betalen door toeristen als prooi te gebruiken. Door ze te beroven of te bedriegen.

De derde dag na je beroving krijgt het hotel weer een belletje. Dit keer was het de meneer waar je tegen aan botste. Hij vroeg aan je of hij je privé kon spreken op je kamer. Natuurlijk vertrouwde je dit niet en dacht je dat hij een vies mannetje was. Hij zei dat hij geen foute bedoelingen had en liet je een foto zien. Het was een foto van de man die je beroofd had. Hij vertelde je dat de informatie die hij je gaf vertrouwd moest blijven je daarom privé moest spreken. Aarzelend nam je hem toch mee naar je kamer toe.