baby we could be enough | l.s.

11.

Harry obudził się, kiedy promienie słońca przez okno zaczęły świecić prosto w jego twarz. Wiedział, że nie musiał się dzisiaj spieszyć ze wstawaniem, więc przeciągnął się, chwytając telefon z szafki i odkrywając, że jest kilka minut po 9 rano, a na niego czekała wiadomość od Louisa.

Masz mieszkanie dla siebie, więc czuj się jak w domu. Lodówka jest pełna, a w szafce są płatki, nie krępuj się. Jakbyś czegoś potrzebował to dzwoń, klucze od mieszkania wiszą w kuchni. Widzimy się o 16 na miejscu xx

Uśmiechnął się, patrząc na dwa iksy na końcu i nie mógł powstrzymać wrażenia, że zachowuje się jak nastolatki. Przejrzał jeszcze instagrama, po czym wstał z łóżka i poszedł do kuchni, po drodze zatrzymując się w łazience. Postanowił posłuchać Louisa, więc zrobił sobie kawę i nachylił się do lodówki, szukając natchnienia co zjeść. W końcu stwierdził, że nie ma ochoty stać przy kuchence, więc wyjął opakowanie mini-wheats i ruszył do pokoju, zajmując miejsce na kanapie. Włączył telewizor i z zadowoleniem zauważył, że leci kolejny odcinek Przyjaciół, a to był serial, którego nigdy nie omijał.

Po kilku minutach jego telefon zaczął dzwonić, a on odebrał niemalże od razu, widząc numer Lottie na wyświetlaczu.

- Cześć, maleńka - powiedział od razu. - Jak się czujesz?

- Pocę się ze stresu i ciągle sikam. Jestem tak zestresowana, że nie mogłam nawet odblokować telefonu.

- Ale czym ty się stresujesz? Powinnaś się cieszyć. Jedyne czego możesz się bać to, że potkniesz się w drodze do ołtarza. Kochasz go, on kocha ciebie, z tego co wiem oboje macie zamiar powiedzieć tak, więc nie ma powodu do stresu.

Przez chwilę się nie odzywała, ale potem wzięła głębszy oddech.

- Chyba masz rację. Po prostu boję się, że coś nie wyjdzie. O czymś zapomniałam, coś się zepsuło, a nie mogę nawet sprawdzić jak wygląda sala. 

- Mogę cię zapewnić, że jest tak jak na to zasługujesz.

- Skąd wiesz? Nie mów, że ściągnęli cię wcześniej, żebyś ubierał salę!

- Uspokój się, dziewczyno! Nikt mnie nigdzie nie ściągał. Musisz przestać traktować mnie jakbym miał pięć lat i nie mógł sam podejmować decyzji. Skup się proszę na sobie i swoim narzeczonym.

- Chyba masz rację, przepraszam.

- Na pewno mam rację. A teraz opowiedz, jak pięknie będziesz dzisiaj wyglądała, żebym nie rozpłakał się jak tylko cię zobaczę.

Rozmawiali jeszcze kilka minut, dopóki Lottie nie musiała iść się szykować, a Harry nie mając nic innego do robienie jeszcze przez przynajmniej godzinę, położył się na kanapie i włączył jakąś głupią gierkę na telefonie.

Kilka minut przed 14 poszedł do łazienki, żeby wziąć prysznic i umyć włosy, przez co łatwiej będzie mu je doprowadzić do porządku. Cieszył się, że nie musiał prasować garnituru, bo naprawdę tego nienawidził. Wszedł do pokoju tylko w ręczniku dookoła bioder i chwycił suszarkę z walizki.

Wiedział, że powinien niedługo ściąć włosy, ale jakoś nie mógł się do tego zmusić. Lubił je, ale trochę tęsknił za lokami, które teraz nie były tak bardzo widoczne.