Seokjin'in annesi tekerlekli sandalyedeydi ve tamamen felç geçirmiş bir haldeydi ne yapacağımı bilmiyordum dizlerinin önüne çöküp konuştum
Jiyeon ; merhaba efendim ben oğlunuzun karısıyım adım jiyeon ve sizinle tanışmak çok özel ve güzel bir şey efendim
Dediklerimi anlamış bir şekilde gülümsedi seokjin'e baktığımda mutluydu sevdiği kadın ve annesinin tanışması mutlu etmişti suan tam bir aileydik tam da olmak istediğim yerdeydim
Jiyeon; size bir haberim var
Gözleri gözlerimden bir saniye bile ayrılmıyordu
Jiyeon ; karnımda sizin torununuzu taşıyorum
Bu sefer hem güldü hemde ağlamıştı yani bir damla göz yaşı akmıştı
Jiyeon; seokjin
Jin; efendim
Jiyeon ; istersen annenin yanından hic ayrılmayalım ve burda kalalım
Seokjin; gerçekten mi? Teşekkür ederim jiyeon çok teşekkür ederim
Jiyeon; ne demek önceden gelseydik keşke hem daha çok vakit gecirirdik annen ile
Jin; seni iste bu yüzden seviyorum karıcığım
Jiyeon; şimdi içeriye geçelim yarında dolaşmaya çıkarız annen sen ben olur mu?
Jin; tabiki olur
Arabayı sürmeye başladım annesi ne konuşabiliyor ne de baska bir şey yapabiliyordu ama olsun oğlu ve ben yanındayım her zaman da öyle olucak
Jin annesi; ssse-okjjjin
Arabayı durdurdum ve seokjin ile bakıştık o-o az önce konuştu mu?
Jin; anne ssen aaz önce seokjin mi dedin? Şükürler olsun anne yıllar sonra o güzel sesini tekrar duydum
8 ay sonra;
Seokjin ve ben nihayet çocuğumuzu kucağımıza aldık seokjin'in annesi her geçen gün daha da iyi olmaya başladı bebeğimizin adi annesinin adını vermiştik "kim soyoung" daha iki üç günlük olmasına rağmen biraz zorlanıyordum ama olucaktı o kadar bir gün daha bu şekilde bitiyordu akşam yemeğimizi de ailece yemiştik bu manzarayı özlemiştim mutluluk-huzur ve sevgi üçü bir arada ve biz hep böyle mutlu olucaz.....
.... The and ....
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
