Heartthrobs' Possession [COMPLETED]

Chapter 22

author's note: enjoy reading!

Daniella Selene

"I'm sorry to say this, pero habang patagal ng patagal na walang malay ang mama niyo mas lalala ang panganib para sa kaniyang buhay."

Napatingin ako sa doctor, para akong nabingi sa narinig ko. Napatingin ako kay mommy na nakahiga sa hospital bed at may ventilator na tanging nagpapabuhay na lamang dito.

I wiped the tear that fell down from my face.

"D-Doc, wala na po ba talagang pag-asa? I-I want to be with mom more than anything else." I said, the doctor looked at me wih apologetic eyes.

"Anak, we are trying our best to save your mom okay? Hindi din namin hahayaan na mapunta sa panganib ang lagay niya." The doctor said assuring me.

Pero hanggang ngayon ay madami pa din gumugulo sa utak ko. Sarili ko pa din ang sinisisi ko kung bakit naging ganito ang lagay ni mommy. I hate myself for that.

"T-Thank you po doc." Malungkot kong pahayag.

The doctor smiled at me and he tapped my shoulders.

"Just call me if you need anything okay? See you tomorrow." Pagkatapos ay lumabas na siya. Sa tingin ko ay may mga pasyente pa siyang pupuntahan.

Lumapit ako sa hospital bed. Umupo ako sa gilid at hinawakan ko ang kamay ni mommy.

Napangiti ako, bata pa lang ako sinasabi ng ng karamihan na malaki ang resemblance namin ni mommy. They said i was like a mini me version of Reesiara Hetalia, my mom.

My brothers look like our dads, kahit hindi na namin sila naabutan ay lagi silang kinu-kwento ni mommy at ni tita shane. Pero hindi ko pa din maiwasan na malungkot pag nakikita ko ang picture nila.

I saw how mom carried her burden since we were little. Pilit niyang itinatago samin ang mga sakit na nararamdaman niya, emotionally.

It was hard to deal with it, mom had to undergo therapy because of trauma.

Hinawakan ko ang kamay niya.

"M-Mom, please wake up. I miss you so much." Hindi ko na napigilan na tumulo ang aking mga luha.

"M-Mom, if you're awake you'll wipe this tears from my eyes. S-Sorry mommy, kasalanan ko."

Yumakap ako sa walang malay niyang katawan, oh how i missed to be hugged by mom. It felt like i was in heaven when i hugged her.

"Mom, nakatakas na ako kina steve at trey. H-Hindi na nila ako ginugulo. Sana gising kayo para bugbogin niyo sila." I smiled while saying those.

"And you know mom, m-may makulit akong manliligaw. His name is evans jimenez, l-lagi niya ako binu-bwisit p-pero hindi ko alam kung bakit ambilis ng tibok ng puso ko sa tuwing nasa tabi ko siya."

Hindi ko naiwasan ang pamulahan ng mukha. No! I'm not blushing because of evans.

"Mom, i love you so much."

I kissed her cheeks. Nagulat ako ng maramdaman ko basa ito.

Mom is crying.

May mu-munting luha ng tumutulo sa mata niya. Pinunasan ko iyon. I hope mom heard my message for her.

Umupo ako sa sofa, binuksan ko din ang tv para malibang ko ang sarili ko.

Habang nanonood ako ay biglang bumukas ang pinto, i saw kuya dean and kuya damon entered the room. Ngumiti ako ng pilit sa kanila.