Bruised, but Loved

Hoofdstuk 7

Hoofdstuk 7

 (Louise)

‘En wie is deze schoonheid.’ Zegt de jongen voor me terwijl hij mijn hand vastpakt. Jak wat een creep. Hij praat over me alsof ik er niet eens bij sta. ‘Ik heb ook een naam!’ zeg ik eigenwijs terwijl ik mijn hand ruw uit die van hem trek. ‘Oh dit is een pittige.’ Zegt hij. Ik zie Dean vol walging naar de jongens voor ons kijken. De jongens voor ons zijn met een stuk of vijf. Er staan er ook twee achter ons, maar ik geloof niet dat Dean dat doorheeft. Ik zie de haat die de twee jongens voor elkaar voelen. Ik zie het in hun ogen. Net zoals mijn broer naar mij kijkt… Vol walging. Niemand om ons heen lijkt iets te merken. ‘Zullen we naar buiten gaan zegt Dean, haast onhoorbaar, tegen me. Ik knik. Met z’n tweeën lopen we naar buiten. Buiten aangekomen draaien we ons om en kijken recht in de gezichten van de jongens van het Marcus College. Ik deinsde een stapje naar achter, maar Dean bleef staan. De vijf jongens gingen om ons heen staan. Ik keek om me heen. Fijn geen kant naar toe te kunnen.. ‘Ze is wel mooi hoor Dean.’ Hoor ik de jongen zeggen. Ik zie woede opborrelen in Dean zijn ogen. Waarom? Hij haat mij. Net zoals ik hem haat...’Hou haar hierbuiten David!’ zegt Dean. Zo heet hij dus. David. ‘Je hoeft niet over me te praten alsof ik er niet bij ben!’ zeg ik tegen David. ‘Zo zo. Zij durft.’ Zegt David. Ik rol met mijn ogen. ‘Ik mag haar vast wel even lenen.’ Zegt David. En hij slaat een arm om me heen. Ik gooi zijn arm van me af en geef hem een bitch klap. ‘Raak me nog één keer aan en ik zweer de volgende keer raak ik iets lager.’ Zeg ik. De jongens om mij en Dean heen doen een stap dichterbij. Ook David doet een stap dichterbij. Zijn gezicht is nu heel dicht bij die van mij. ‘Zo praat je niet tegen mij! Je bent hier zeker net nieuw.’ zegt hij. Ik knik. ‘Laat haar met rust David!’ zegt Dean dreigend. David doet onschuldig zijn handen in de lucht. ‘Rustig gast. Alleen maar nieuwsgierig.’ Zegt hij. ‘Oké. Hoe gezellig dit gesprek ook is..’ begin ik sarcastisch. ‘Ga ik toch maar weer naar binnen toe.’ En zonder verder nog iets te zeggen loop ik naar binnen. Wat een sukkels. Binnen aangekomen keek ik op de klok. Het was pas 1 uur. Ik laat mijn ogen over de dansvloer gaan op zoek naar Emma. Ik zie haar dansen met nog steeds dezelfde jongen, die jongen is Lucas. Dat zie ik nu pas. Ik loop naar haar toe. ‘Emm kunnen we gaan?’ vraag ik aan d’r. ‘Nee Lou. Het is zo gezellig hier.’ En ze begint Lucas weer te zoenen. Ik zucht en loop weg. Ik ga op de bank zitten waar ik mijn leren jack heb neergelegd. Een zucht verlaat mijn mond. Het is maar goed dat ik bij Emma ga logeren vanavond. Jake gaat me vermoorden als ik thuis ben… Ik moet diep in gedachten verzonken zijn geweest, want opeens zag ik een hand voor mijn gezicht. Het is David. Hij heeft twee bekers in zijn hand. Eén van die bekers duwde hij in mijn hand. ‘Wat zit erin?’ vroeg ik. ‘Gewoon cola.’ Zei hij. Ik nam een slok. ‘Het smaakt anders.’ Zeg ik. Hij haalt zijn schouders op. ‘Het is echt gewoon cola.’ Zelf nam hij grote slokken van de beker. Waarom zou hij liegen? Hij heeft geen reden om te liegen toch? Ik nam ook een paar grote slokken en de twee bekers waren zo op. ‘Zin om te dansen.’ Zei David. David pakte mij hand en trekt me de dansvloer op. Ik voel mijn bonken. Snel leg ik mijn hand op mijn hoofd. ‘David! Wat heb je in mijn drinken gedaan!’ zeg ik. Ik zie een grijnzende David voor me. Ik duw hard tegen zijn borst. Hij pakt me bij mijn polsen en trekt me tegen zich aan. ‘David laat me los! Wat heb je in mijn drinken gedaan! Ik voel me wegzakken!’ het voelde alsof ik elk moment flauw kon vallen. ‘Weetje Louise. Pas op met wie je bevriend raakt. Het kan gevaarlijk zijn.’ Zegt hij met een grote grijns. Ik probeer me los te trekken uit zijn greep maar het lukt niet. ‘David! Wat heb je met d’r gedaan!’ hoor ik Dean schreeuwen. ‘Dean..’ fluisterde ik. ‘Ik zie zwarte vlekken…’ was het laatste  wat ik uit kon brengen.

(Dean)

Toen Louise wegliep uit de tuin hadden ik en David nog een soort ruzie gehad. Ik zei dat hij uit de buurt van Louise moest blijven en natuurlijk luisterde hij niet. Ik gaf hem een duw en hij mij. Uiteindelijk liep hij weer terug naar binnen. Ik ging iets later naar binnen me afvragend waar Louise was. Na een tijdje vond ik haar op de dansvloer, samen met David… David heeft zijn handen om die van Louise zitten en heeft haar naar zich toegetrokken. Ik zie dat ze los probeert te komen, maar ze is niet sterk genoeg. Ik loop naar haar en David toe. Nu ik dichterbij sta kan ik zien dat Louise elk moment flauw kan vallen. ‘David! Wat heb je met d’r gedaan!’ schreeuw ik. Ik weet bijna zeker dat hij drugs in haar beker heeft gedaan. ‘Dean…’ fluistert ze. ‘Ik zie zwarte vlekken…’ zei ze voordat ze flauwviel. David heeft haar nog steeds vast. Ze ligt nu tegen hem aan. Iedereen om ons heen kijkt ons aan. Al snel krijg ik gezelschap van Mike, Lucas en Emma. ‘Oké het feest is afgelopen!’ schreeuwt Mike. En iedereen verlaat snel het huis. Alleen ik, Lucas, Mike, Emma, David en zijn vrienden staan er nog. En natuurlijk Louise. ‘Laat haar los!’ zeg ik woedend tegen David. David grijnst naar me en duwt haar van zich af. Ik vang haar nog net op voordat ze de grond raakt. Samen met de hulp van Mike leggen we haar op de bank neer. Ik ga weer voor David staan. ‘Wat heb je in haar drinken gedaan!’ zeg ik woedend. David grijnst alleen maar. ‘Een beetje drugs. Kan ze wel tegen toch.’ Zegt hij onschuldig. Ik ben woedend op hem! Ik geef hem een harde duw waardoor hij bijna op de grond valt, maar hij herpakt zich snel. Ik staat op en komt voor me staan. ‘David ga weg! Nu!’ zegt Mike dreigend. David twijfelt maar heeft blijkbaar geen zin in een gevecht dus verlaat met zijn vrienden het huis. ‘Moeten we haar naar boven dragen?’ vraagt Lucas. Ik schud mijn hoofd. ‘Nee we kunnen haar beter laten liggen. Dan blijven we hier gewoon met z’n alle slapen. Emma ga maar naar huis toe.’ Zeg ik tegen Emma. Emma schud meteen haar hoofd. ‘No way! Ik blijf ook hier! Het is mijn vriendin hoor! Jullie hebben nog niks anders dan ruzie gemaakt.’ Zegt ze. Daar heeft ze wel een punt. ‘Oké is goed. Dan blijven we allemaal hier.’ Zeg ik. De rest knikt instemmend. We zoeken allemaal een bank of stoel uit en gaan slapen. Iedereen ligt al snel te slapen en gelukkig val ook ik uiteindelijk in slaap.