Bruised, but Loved

Hoofdstuk 1

Hoofdstuk 1:

Een nieuw begin

 

(Louise)

 *piep* *piep* *piep*

Ik open langzaam mijn ogen en druk snel mijn wekker uit. Het is maandag en vandaag is mijn eerste dag op m’n nieuwe school. Mijn broer en ik zijn hier net een week geleden komen wonen. De zomervakantie is nu net voorbij en school begint weer. Ik kan je niet vertellen hoe zenuwachtig ik eigenlijk ben om naar een nieuwe school te gaan. Ik woon alleen met mijn broer, mijn ouders zijn een half jaar geleden omgekomen tijdens een ongeluk in de auto. Mijn broer en ik zaten op de achterbank. Wij hebben het overleefd maar mijn ouders waren op slag dood. Mijn broer heet trouwens Jake en is 21 jaar oud.

Snel sla ik mijn, nog warme, dekens van me af. Al snel kruipt er een koude rilling over mijn rug. Ik besluit om eerst snel een warme douche te nemen. Daar heb ik nog net tijd voor.

Ik stap de douche in. De warme stralen lopen over mijn lichaam heen. Heerlijk zo’n warme douche vroeg in de morgen. Ik draai de kraan weer uit en loop met een handdoek om me heen naar mijn slaapkamer. Ik pak een borstel en kam snel mijn lange blonden haren. Snel open ik mijn kledingkast. Ik haal een blauwe jeans uit en een donkergroen ribbeltjes shirt met lange mouwen. Nog even wat mascara op en klaar. Ik trek nog snel mijn groene hoge all stars aan, pak mijn, al ingepakte, rugzak en loop naar beneden. Mijn broer is er niet. Gelukkig! Zelf met een kater kan hij goed hard slaan.

Ik prop snel een boterham met kaas in mijn mond, pak m'n lunchgeld en loop via de woonkamer zo stil als ik kan naar de tuin waar mijn fiets staat de wachten.

Het ruikt in de woonkamer nog helemaal naar bier. Zoals altijd eigenlijk. M’n broer was hier gister met wat vrienden. Dronken. Zoals altijd. Ik blijf dan het liefst zover mogelijk bij hem uit de buurt. Dat mislukt vaak op gister na. Hij was zo druk met z’n vrienden dat hij mij met rust heeft gelaten gister avond.

Ik stap snel op m’n fiets en fiets naar mijn nieuwe school.

Na ongeveer vijftien minuten fietsen kom ik aan op het schoolplein van mijn nieuwe school. De school heet de St. Berend school. Ik loop zenuwachtig naar de ingang van de school. Ik haal snel een envelop met informatie uit mijn rugzak en kijk waar ik moet wezen. Het is een erg grote school en als ik niet oppas kan ik zo verdwalen. Ik kijk om me heen. Op het blaadje staat dat ik bij lokaal 122 moet zijn. Ik denk dat ik zo ie zo op de tweede verdieping moet zijn.  denk ik bij mezelf. Dus loop ik een trap op. Boven aan gekomen loop ik een hoek om. En voor ik het weet lig op de grond met al mijn spullen overal verspreid. ‘oh sorry.’ Zeg ik snel. Ik kijk recht in de ogen van een meisje met mooi krullend bruin haar en een zwarte bril op haar neus. ‘is niet erg’ zegt ze. ‘Hee ben je hier nieuw?’ ik knik. ‘laat me je rooster is zien dan help ik je een handje.’ Zegt het meisje vriendelijk. Ik geef haar snel de envelop. ‘We hebben hetzelfde rooster. Loop maar met mij mee.’ Zegt ze. Ik glimlach. ‘Dank je. Ik ben trouwens Louise.’ Zeg ik snel. ‘Ik ben Emma. Welkom op het St. Berend school.’ Zegt ze.

Samen lopen we snel naar het lokaal. Ik ben al lang blij dat ik nu al één iemand ken. Hopelijk valt de rest van de klas ook een beetje mee.

‘Hier is het.’ Zegt Emma en doet de deur open. Samen lopen we naar binnen.

‘Te laat!.’ Het is de stem van de lerares. Ze ziet er verder best streng uit. ‘Ik ben Louise.’ Zeg ik een beetje verlegen. ‘Ik ben nieuw hier en Emma heeft me de weg gewezen.’ Emma kijkt me dankbaar aan. ‘Ah dan is het goed. Ga maar snel zitten. We wouden net gaan beginnen.’ Zegt de lerares. Emma en ik gaan snel op de achterste rij zitten. Voor ons zit één jongen maar die kijkt ons alleen maar arrogant aan. De lerares gaat weer verder met praten. ‘Mijn naam is mevrouw Peters en ik ben dit jaar jullie mentor. Als jullie ergens mee zitten of met me willen praten staat mijn deur altijd voor jullie open. Laten we beginnen met een kennismakingsronde.’ Zegt mevrouw Peters. Iedereen zucht goed hoorbaar. Niemand heeft hier echt zien in. Ik ook totaal niet trouwens.. ‘Oké, we beginnen vooraan.’ Zegt mevrouw Peters, en ze wijst een meisje aan helemaal vooraan aan onze rij. Ik ben maar half aan het luisteren als de deur van het lokaal opeens open gaat.  Er komt een jongen de klas inlopen. Ik moet toegeven hij ziet er knap uit. Hij heeft bruin haar, beetje krullend, felblauwe ogen en zeker een goed lichaam. Je zou denken dat hij best bescheiden is, totdat hij zijn mond opentrekt. ‘Hey’ zegt hij uitdagend. ‘Dean, waarom ben je te laat?’ vraagt Peters streng. De jongen, die blijkbaar Dean heet haalt zijn schouders op. ‘gewoon.’ Zegt hij. ‘nou omdat het de eerste dag is zie ik het door de vingers. Ga maar snel zitten. Naast Lucas is nog plaats.’ Zegt Peters. Dean knikt en gaat dan naast Lucas zitten. De jongen voor mij. Lucas en Dean zijn blijkbaar goeie vrienden, want ze doen snel een soort hand shake en letten totaal niet op. Emma zegt zachtjes tegen mij dat de ‘populaire’ zijn en dat ik voor ze op moet passen. Iedereen stelt zich voor. Zo gaat het een tijdje door tot dat het de beurt is aan Dean om zichzelf voor te stellen. Met een stoere en arrogante stem stelt hij zich voor. Hij zegt hoe hij heet, wat zijn hobby’s zijn en iets over zijn thuissituatie. Het valt me op dat iedereen dat doet en daar zie ik best tegen op. Ze hoeven niet te weten dat ik met mijn altijd dronken broer in één huis woon, dat mijn ouders dood zijn en dat mijn broer me altijd slaat als hij dronken is. Ik heb geen zin om me helemaal open te stellen voor mensen die ik totaal niet ken. Ik heb geen zin om m’n zwaktes te laten zien. Ik kan best voor mezelf opkomen.