Bruised, but Loved

Hoofdstuk 23

Hoofdstuk 23

(Louise)

Ik zit stilletjes naast David in de auto, en Dean zit op de achterbank. Hij wou perse meerijden. We hebben net Emma thuis afgezet, en we zijn nu onderweg naar huis. ''Gaat het weer een beetje met je?'' vraagt David. Ik schud mijn hoofd. ''Om eerlijk te zijn niet echt.'' Zeg ik. ''Straks gewoon lekker gaan slapen, en proberen dit alles te vergeten.'' Zegt Dean. Ik knik. ''Is er dan geen enkele manier om dit te stoppen?..'' vraag ik. Dean en David halen beide hun schouders op. ''Geen idee Lou. Ik hoop het.'' Zegt David.

Thuis aangekomen open ik de voordeur en loop naar binnen. Jake komt gelijk op me afstormen en slaat zijn armen om me heen. Hij ademt diep uit. ''Ik ben blij dat je thuis bent.'' Is het enige dat hij zegt. Hij weet dat het niet gaat en dat ik het liever gewoon laat rusten. ''Ik ben blij om weer thuis te zijn.'' Zeg ik, en ik probeer een kleine glimlach op mijn gezicht te laten verschijnen. Wat volgens mij een beetje mislukt. ''Ik ga naar bed.'' Zeg ik. Jake knikt. ''Eh Dean kan wel op de bank slapen toch?'' vraag ik terwijl ik Jake lief aankijk. Jake knikt. Ik geef snel David nog een knuffel. En geef Dean een kusje op zijn wang, en loop dan snel naar mijn kamer om mijn bed in te duiken.

-

De volgende ochtend word ik wakker van geschreeuw, maar dan ook echt hard geschreeuw. Snel gooi ik de dekens van me af en ren in mijn pyjama snel de treden af naar beneden, naar de woonkamer. Jake en Dean zijn degene die tegen elkaar aan het schreeuwen zijn, en David zit met zijn armen over elkaar gevouwen naar het geheel te kijken. Volgens mij heeft hij het al opgegeven om ze stil te krijgen. Ze hebben niet eens door dat ik ook de woonkamer ingelopen ben. ''Ik heb het al eerder gezegd! Praat met je broer en los het op!!'' schreeuwt Jake. ''Denk je dat ik dat nog niet heb geprobeerd!?! Alles wat ik eraan over hou zijn blauwe plekken!'' schreeuwt Dean terug. ''Wat moeten we dan doen?!'' schreeuwt Jake. ''En jij denkt dat ik daar een antwoord op heb?! Nou dan heb je het goed mis!'' schreeuwt Dean op zijn beurt terug. Ik stop mijn twee wijs- en middelvingers in mijn mond en fluit om hun aandacht te krijgen. Jake en Dean stoppen met schreeuwen en kijken me aan. ''Dank je Lou. Ik dacht dat ze nooit meer zouden stoppen met schreeuwen.'' Zegt David met een grijns op zijn gezicht geplakt. Hij ziet gelukkig de humor hier wel van in. Ik glimlach. ''Klaar?'' zeg ik terwijl ik ze aan kijk met een dodelijke blik. ''Want al dat geschreeuw lost niks op. Daarmee lossen we dit Dimitri probleem echt niet op.'' Zeg ik. ''Ze heeft gelijk.'' Zegt Jake. ''Joh. Zou je denken!'' zeg ik. Jake zucht. ''Laten we het gewoon even loslaten. We kunnen er op dit moment toch niks aan doen.'' Zegt David. Ik knik instemmend. ''Dus wie heeft er zin in ontbijt met ei en spek?'' vraag ik zo vrolijk mogelijk. De drie gezichten van de jongens voor me klaren op en ik loop naar de keuken om eieren met spek te bakken. Ik schud lachend mijn hoofd. Mannen..

Na tien minuten zitten we met z'n vieren te genieten van ontbijt a la Louise. ''Hmm heerlijk.'' Zegt Dean blij. Ik, Jake en David knikken instemmend. ''Heb je lekker geslapen Lou?'' vraagt Jake. Ik knik. ''Ja best wel. En jullie ook?'' vraag ik. Alle drie de mannen voor mij knikken. ''Gaan jullie vandaag nog iets doen?'' vraagt David aan mij en Dean. Ik haal mijn schouders op. ''Geen idee eigenlijk.'' Zeg ik terwijl ik Dean aankijk. ''Ik heb wel een paar ideeën.'' Zegt hij vrolijk. Ik frons. ''Oh ja? Wat dan?'' vraag ik nieuwsgierig. ''You will see.'' Zegt hij. ''Als jij je klaarmaakt kunnen we daarna weg.'' Zegt hij. Ik knik en ren naar boven om me klaar te maken voor wat het ook mag zijn wat Dean bedacht heeft om samen te gaan doen.

Uiteindelijk heb ik gekozen voor een zwarte skinny jeans met gaten bij de knieën, daarboven een rood shirt met 'Happiness' erop en daaroverheen mijn spijkerjack. Als schoenen ga ik voor mijn rode hoge converse. Ook heb ik mijn blonde, lange haar in een hoge paardenstaart gedaan, en heb ik mascara opgedaan. Ready to go. ''Ik ben klaar!'' schreeuw ik van boven aan de trap. ''Laten we gaan dan.'' Zegt Dean lachend. Ik geef David en Jake snel een kus op de wang en volg dan Dean naar buiten naar de auto van David. Ik trek mijn wenkbrauwen op. Hij ziet het en zegt: ''Ik mag de auto van David lenen.'' We stappen beide in, Dean start de auto en we rijden de straat uit. Ik kijk naar buiten, nog steeds super nieuwsgierig naar wat we gaan doen...

(Jake)

Ik heb net samen met David al onze ontbijt spullen opgeruimd, en nu zitten we samen op de bank te gamen. ''Je begint gehecht aan haar te raken of niet?'' zeg ik tegen David. Hij kijkt op van het gamen en kijkt me aan. Hij knikt. ''Alsof ze m'n kleine zusje is.'' Zegt hij. Ik knik begrijpend. ''Volgens mij ziet zij jou ook als grote broer. Alsof één broer niet genoeg is.'' Zeg ik lachend. Opeens gaat de deurbel. Wie kan dat zijn? Lou en Dean zijn net weg, dus zij kunnen het niet zijn. Misschien zijn ze iets vergeten? Ik druk op pauze en loop naar de voordeur toe en doe hem open. Voor me staat niemand minder dan Noah. Zijn kaak is paars, het werk van David. Ik kan een kleine glimlach niet onderdrukken. ''Wat kom je doen? Geef me één goeie reden waarom ik niet meteen de deur voor je neus dicht moet gooien!'' zeg ik boos. Ja wat verwacht je dan. Hij probeerde Lou te kussen, plus hij heeft mij en David met die schulden laten zitten. Die ik by the way al heb afgelost nu. Niet dat dat Dimitri iets boeit. Het enige dat hij wil is dat ik en David weer voor hem komen werken. En hoe goed het ook mag betalen, ik wil veranderen. Voor Lou. Zij verdient een beter leven dan dit. ''Ik wil alleen even praten.'' Zegt hij. David is naast me komen staan. ''Dat 'praten' wat jij wilt doen kan ook prima hier, bij de deur.'' Zegt David terwijl hij zijn armen over elkaar heen slaat. Noah zucht diep. ''Prima.'' Zegt hij. Voordat David of ik het doorheb heeft hij een pistool getrokken en slaat David ermee op zijn hoofd. Hij geeft David zo'n harde klap tegen zijn hoofd dat hij bewusteloos op de grond neervalt. Mijn ogen worden groot van schrik en van woede. Wat denkt hij wel niet! Maar voordat ik iets kan doen staat het pistool al tegen mijn slaap aan. Ik geef Noah mijn dodelijkste blik. ''Wat wil je Noah!'' roep ik. Het enige dat hij doet is grijnzen. Hij knikt met zijn hoofd richting de woonkamer. Ik ga hem voor de naar de woonkamer. Ik sta met mijn rug naar hem toe. Als we net in de woonkamer zijn voel ik een harde dreun tegen de achterkant van mijn hoofd. Hij heeft me geslagen met zijn pistool. Fijn. Ik zak tegen de muur, proberend om bij bewustzijn te blijven. Ik zie steeds meer zwarte vlekken voor mijn ogen. Noah gaat door zijn knieën, en komt voor me zitten zodat hij me aan kan kijken. ''Weetje Jake, je kan Louise niet voor altijd blijven beschermen voor ons.'' Zegt hij. ''Ooit doe je haar weer pijn. Net zoals eerst. Je weet dat ik gelijk heb. Ik weet dat dat is waar je bang voor bent.'' Zegt hij, en hij heeft gelijk... ''Maar weetje, ik zal je helpen.'' Zegt hij grijnzend. Hij stopt iets in mijn mond. Een soort pil? Mijn ogen worden groot. ''Weet je al wat het is Jake?'' vraagt hij. Ik knik met mijn hoofd, nog steeds de pil niet doorslikkend. Hij houd zijn hand voor mijn mond zodat ik de pil niet uit kan spugen. ''En je weet wat het met je doet. Of niet? Je gaat ervan hallucineren en je word er agressief van. En laat dat nou net het geen zijn waar je problemen begonnen. Agressie probleem.'' zegt hij. ''Oh zo lieve Louise komt zonder dat ze het weet zo naar ons toe rennen. Let jij maar eens op.'' Zegt hij. Ik schud mijn hoofd. Dat zou ze nooit doen... Het laatste dat ik zie voordat ik bewusteloos raak is de grijns van Noah.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Sorry guys
Writersblock... 

Hope you like it

Xxx