Hopeless (Cursed Wolves Series #2)

UNO

Kapag tinatanong ko naman siya dati kung bakit, lagi niya lang sa aking sasabihin na ang tao ay dapat sa tao lang nakikihalubilo.

That's why Magdalene is my only friend here in our hidden town called Surface, also known as the realm of Hunters in South Coste.

Magdalene is the daughter of Father's deceased Head Hunter friend who died in the battle in Westly. And because father owes his friend that much, he decided to transfer Magdalene here for her safety. Tatloong taon na rin ang nakakalipas matapoa maganap ang one-day all out battle na 'yon sa Westly na talaga namang sobra ang naging impact sa mga nakaalam ng balita.

The Alpha Queen in Westly is indeed strong and ruthless. Ayon pa sa nagbalita sa amin, the Alpha Queen became mad when her mate's life is at stake. That's why she wiped it out all of her enemy. From the troops of Magdalene's father down to wolfhounds.

It also gives me a chill whenever I tried to recall her name! Because of that war, the Hunters from Westly migrated here in South Coste since their original town is here, the Surface.

But Magdalene don't hold any grudge towards the Alpha Queen since she gave her father a warning that day, heck, she even beg but her father stubbornly shrugged her off.

That's why it's so suck to be a Hunter's daughter.

Kaya nananahimik na lang ako everytime na pag-uusapan nila ang mga plano nila. I feel so sick and disgusted about my silence but I cannot defy my father.

"Uillean, calm down! Magdalene's attacker is a Rogue!" natatawang sabi ni Osvald sa aking ama sabay akbay pa dito. Father gave him a warning look then grab another bottle of beer.

"Rogue is still a wolf, Osvald! It's just that it's the lowest type.."

Natatawang umiling si Osvald, "You and your solid philosophy! Cheers!"

Muntik na akong mapairap dahil sa sinabi nito pero nakapagpigil ako dahil baka kung ano na namang salita ang lumabas sa bibig ng aking ama.

Ididismiss ko na sana ang sarili ko nang bigla niya na naman akong tawagin.

Goodness.

"Naia, magluto ka nga ng pulutan namin pagkapasok mo sa loob." gusto ko sanang tumanggi pero hindi ko ginawa. Tipid na lang akong ngimiti at tumungo ng kaonti pagkatapos ay tinahak na ang daan papuntang service area. Maaga na naman niyang pinauwi ang mga katulong namin pati na iyong guard. Tsk. Lagi na lang kapag sa labas nila napiling maginuman.

Bago pa ko tuluyang makapasok sa pintuan ay narinig ko pa ang malakas na paalam ni Ernst sa aking ama upang tulungan ako sa paghahanda ng kakainin nila dahilan para mapasinghal ako.

Tsk. I should lock this door now and pretend that I didn't even hear his knocks!

✵✵✵

"So? How's your day so far?" tiim-baga kong inilalagay iyong niluto kong sisig sa malaking plato. Ngayon ko lang naisipang pagbuksan ng pinto si Ernst  dahil ayokong makagulo siya sa pagluluto ko dahil napakalaking attention-seeker niyang tao.

Kung umasta siya lagi sa harap ko aya para siyang tutang kulang sa aruga. Samantalang spoiled nga siya ng tatay niyang si Osvald.

Tipid ko siyang binigyan ng ngiti, "Fine."

Inilapag ko na ang kawali sa sink at pinaandar na ang gripo para hugasan.

"Why are you still cold to me, Naia? May nagawa ba akong mali?" Argh. Nag-uumpisa na naman siya!