ပိုင္​ဆိုင္​ခြင္​့​ေလး...

Part ( 10 )

"...ဟုတ္​ကဲ့...သား သိပါတယ္​...​ေမ​ေမတို႔ သ​ေဘာထားကို..."

"...​ေအးပါကြယ္​...သား...သမီး​ေလးကိုလည္​း ဂ႐ုစိုက္​ ​ေပးပါဦးကြယ္​...သူ႔ခမ်ာ တနယ္​တ​ေက်း မွာ... သားနဲ႔ လိုက္​​ေန ​ေနရတာမလား...​ေနရာစိမ္​း...​ေဒသစိမ္​းမွာ သူငယ္​ခ်င္​း မ႐ွိ မိတ္​​ေဆြ မ႐ွိ...သား ​ေၾကာင္​့သာ ဒီကို လာ​ေနရတာမလား...သား သမီးကို လည္း...​အခ်ိန္​​ေလး ​ေပးဦး...​ေနာ္​..."

"...ဟုတ္​ကဲ့ပါ...​ေမ​ေမ...အာ့ဆို ဒါပဲ​ေနာ္​ ဖုန္​းခ်လိုက္​​ေတာ့မယ္​..."

"...​ေအး..​ေအး...သား..."

ဟူး...​ေမ က​ေတာ့ လံုးဝ သိ​ေနပံုမရ...ၾကယ္​စင္​
နဲ႔ ပတ္​သက္​ၿပီး...အိမ္​မွာလည္​း ႐ွိမ​ေနဘူး...
ဘယ္​ခ်ိန္​ကတည္​းက ထြက္​သြားတာလည္​း မသိဘူး...ငါ ျပန္​လာတဲ့အထိ ​ေစာင္​့​ေနမယ္​ မ႐ွိဘူး...ဘယ္​အခ်ိန္​က ထြက္​သြား သြား...ဒီခ်ိန္​ဆို သူ ျပန္​လာသင္​့​ေနၿပီ​ကို..ဘယ္​ကို သြား​ေနတာလဲ ...ဘယ္​​ေရာက္​​ေနတာလဲ...ဖုန္​းဆက္​​ေတာ့ လည္​း မကိုင္​ဘူး...။

လူက စိတ္​​ေတြ ဂနာမၿငိမ္​ ျဖစ္​​ေနၿပီ​ေလ...။
သူမ ဘယ္​သြားလို႔ ဘယ္​သြား မွန္​းလည္​း မသိ...။
ဘယ္​ကို လိုက္​သြားလို႔ လိုက္​သြားရမွန္​း မသိ...။
ဖုန္​းဆက္​​ေမးခ်င္​​ေပမယ္​့လည္​း ဖုန္​းက မကိုင္​...
ခု ထြက္​႐ွာရ​ေအာင္​လည္​း...ၾကယ္​စင္​ နဲ႔ သူသာ လ်ွင္​ ​ေသာ့​ေတြ...​ေဆာင္​ ထားၾကသည္​...။
ကိုဖိုးခြား ကိုလည္​း ​ေသာ့ မ​ေပးထားရ​ေသး...
ဖိုးခြား လည္​း ျပန္​မလာ​ေသး...။

မိန္​းမ ျဖစ္​သူကလည္​း ျပန္​မ​ေရာက္​​ေသး...
ဖုန္​းဆက္​လည္​း...မရ...။
စိုးရိမ္​မွတ္​က​ေတာ့ ​ေရဆူမွတ္​ထပ္​ ​ေတာင္​ ​ေက်ာ္​ လြန္​​ေနၿပီ...
ဖုန္​း​ေခၚ​ေတာ့လည္​း ဝင္​​ေနတာကို မကိုင္​​ေတာ့...ပို စိုးရိမ္​ရသည္​...။
လမ္​းမွားသြားတာလား...
ဖမ္​းခံ​ေနရတာလား...
​ဒုကၡမ်ား ​ေရာက္​​ေနၿပီလား...
အ​ေတြးနဲ႔တင္​ လူက ပူထူ​ေနၿပီ...။

၆နာရီ မထိုးခင္​​ေလး​ေတာ့ ကိုဖိုးခြား ​ေရာက္​လာသည္​ႏွင္​့ အိမ္​ကို အပ္​ထားခဲ့ၿပီး အိမ္​​ေဘးပတ္​ဝန္​းက်င္​ ကို ကား​ေမာင္​း လိုက္​႐ွာ ​ေတာ့လည္​း မ​ေတြ ့...။
အန​ီးနား႐ွိ ပန္​းျခံငယ္​​ေလး​ေတြ ႐ွာၾကည္​့ျပန္​​ေတြ႔လည္​း မ​ေတြ ့...။
သြားတဲ့လမ္​း ကိုလည္​း ​ေျဖး​ေျဖး ​ေမာင္​းၿပီး...
သိမ္​းငွက္​ မ်က္​လံုး ကဲ့သို႔...သူမ ကို
သာ...ဇြတ္​ ႐ွာၾကည္​့​ေနမိသည္​...။
သူမ မနက္​က ​ေစ်းသြားမည္​ ​ေျပာ​ေတာ့...​ေစ်း​ေတြ ဘက္​ လိုက္​ၾကည္​့မိသည္​...။
​ေတာင္​​ေပၚတင္​ ​ေစ်း ၅ခု ႐ွိသည္​...
​ေအာက္​​ေစ်း...
အ​ေပၚ​ေစ်း ​ေနာက္​တစ္​မိ်ဳး ​ေျပာရင္​ ၿမိဳ္​့မ​ေစ်း..
212 ​ေစ်း..
အမွတ္​ ၅ ​ေစ်း...
ည​ေစ်း...