nooit gedacht dat een jongen zoveel om mij kon geven. (voltooid)

Deel 35

na lang op mijn bed te hebben gelegen besloot ik maar eens mijn koffer uit te pakken. ik wist van mezelf als k hem zo liet staan, ik er dan nooit aan zou gaan beginnen. ik zette een cd op van cheba maria en begon met het uitpakken. er zaten zoveel kleren in mijn tas, dat ik volgens mij de helft niet eens gedragen had. wel gek eigenlijk. je koopt altijd meer voor de vakantie dan je eigenlijk aan trekt. ik moest lachen bij deze gedachten. ik vouwde alles netjes op en stopte het dan in mijn kast. ik zag dat mijn kast hierdoor aardig vol raakte. opeens zie ik een envelop tussen mijn kleding liggen. huh? ik kan me niet herinneren dat ik deze envelop in mijn koffer had verstopt, zei ik inmezelf. ik pakte het op en ging op het bed zitten. kijkend naar de envelop denk ik hoe deze in mijn koffer gekomen was. ik had mijn koffer zelf ingepakt, dus niemand kon hem erin stoppen. k vond het erg vreemd en legde de envelop op de tafel. ik durfde hem niet open te maken, voor het geval ik iets ergs zou lezen. bang pakte ik mijn telefoon en voor ik het door had belde ik karim op. het duurde niet lang voordat karim opnam "hey hbiba" hoorde ik aan de andere kant van de lijn "hey lieverd, alles goed?" "ja alhamdoulilah, maar je komt beetje anders over... is er iets?" oeft waarom heeft hij het nou altijd door, dacht ik lachend "haha, hoe merk jij het toch altijd" ik hoorde karim lachen aan de andere kant van de lijn "ewa ja, zulke dingen voel ik gewoon aan je" zei karim lachend "haha maar waar ik je voor belde... ik was net even mijn koffer aan het uitpakken en ik kwam opeens een envelop tegen. heel gek want ik weet zeker dat ik hem er neit zelf in heb gestopt" zei ik in in 1 keer zonder adem te halen "hmm... misschien heeft iemand het erin gestopt toen je aan het inpakken was?" zei karim "nee, want ik was alleen toen ik mijn koffer aan het inpakken was" antwoorde ik weer op mijn beurt "heb je die brief geopent of nog niet?" ik schudde mijn hoofd alsof karim me kon zien en ja hoor, weer voorspelde hij dat ik nee schudde "kan je misschien die envelop openen en oplezen" ik wierp een blik op de envelop "oke even wachten" ik pakte voorzichtig de envelop alsof het elke moment kon ontploffen. ik nam een diepe zucht en opende het toen "oke ik ga begin" kondige ik aan en begon te lezen. ik schrok al meteen met de eerste zin, maar verzamelde de moed om het toch maar hardop te gaan lezen.

ik moest je gewoon laten weten wat voor een vieze goedkope sle,tje jij bent uit de westerse wereld.t dat je bent. het enige wat jullie buitenlanders kunnen is de beste mannen van ons afpakken. voelen jullie je zo hoog ofzo? maar je zult spijt krijgen, vergeet dit vooral niet. denk je nou echt dat je welkom bent bij deze familie? iedereen walgt van je inclusief de moeder van karim. karim van me afpakken... wat denk je wel niet? wist je dat hij eigenlijk met mij ging verloven, of heeft je zogeheette schatje je dat niet verteld. karim is van mij en zal altijd van me blijven... knoop dat goed in je oren. ik heb je genoeg gewaarschuwd, maar zoals ik al zei.. jullie sle,tjes uit het buitenland zijn gewoon te verwesterd. ik hou van karim en zal altijd van hem houden ook. ook weet ik dat hij diep in zijn hart ook van mij houd, maar het probeert te verbergen. meid zet je maar schrap. wat er met jou gaat gebeuren, zal je nooit of de nimmer kunnen vergeten. je hebt nu 2 keuzes.
1: je laat karim met mij trouwen en blijft en een leven zonder ellende leven
2: je blijft bij karim en doet als dit maar blabla is en je leven een hel laat maken.
de keus is helemaal aan jou lieverd. karim is van mij en ik zal er ook alles aan doen om hem van je af te pakken. Ja, je leest het goed. ik ga hem zeker van je afpakken en dat garandeer ik je. ik wens je verder een prettige leven en denk vooral goed na over de keus die je moet maken.

saida

ik moest steeds stoppen bij het lezen van deze brief. ik had het met moeite gelezen en de brief zat helemaal onder de tranen. hoe hard kan iemand zijn ya rabi hoe hard. ik hoorde dat ook karim stil was. het waren ook geen normale dingen die er in de brief stonden maar harde woorden. ik kon het niet meer en drukte mijn telefoon uit zonder ik het door had. waarom wordt mijn leven zo verstoord door deze trut? waarom noemt ze me keer op keer een sle.t? karim belde me weer en ik nam huilend op "karim waarom is je nichtje zo hard? je bent de eerste jongen van wie ik ben gaan houden en kijk wat er gebeurd. nooit hebt ik mijn hart aan iemand kunnen en durven geven. nooit heb ik contact gehad met een jongen. nooit ben ik samen met een jongen geweest totdat ik jou heb leren kennen. ik ben trots je te leren kennen maar wallah karim jou nichtje is niet goed wijs. ik wordt gek van haar. ik was blij om terug te komen naar nederland want dan zou ik van haar af zijn, maar kijk wat ze me geflikt heeft. wat heeft deze persoon? in marokko heeft ze me keer op keer pijn gedaan. maar het ergste vooral is dat ze me een sle.tje noemt die verwesterd is. ben ik nou zo erg? heb ik nou echt zulke erge dingen gedaan, dat ik als sle.tje gezien wordt?" ik kon het niet meer aan en bleef huilen en huilen. nooit heb ik zon pijn gevoeld of wat dan ook. ik kon het niet meer. ik wilde karim niet kwijt. ik hield van deze jongen, heel veel zelfs dat ik mijn leven voor hem zou willen opgeven. ik bleef uren lang met karim praten over zijn nichtje totdat hij met een oplossing kwam.