nooit gedacht dat een jongen zoveel om mij kon geven. (voltooid)

Deel 30

ik merkte dat mijn ouders niet thuis waren. "brahim?" riep ik, in de hoop dat hij er wel was "ja" ik liep richting de woonkamer en zag hem daar op de sederi liggend tv te kijken. ik plofte naast hem op de sederi en zuchte diep. "zo, waarom die zucht?" zei brahim maar ik antwoorde niet. ik wist zelf niet eens waarom ik zuchte. "waarom kijk je naar dit?" zei ik geirriteerd "er is niks anders man" ik dacht eventjes na "zullen we dan anders dvdje huren, of moet ik vcd zeggen" zei ik lachend. mijn broer knikte lachend. ik trok mijn schoenen weer aan en liep naar mijn broer, die op me aan het wachten was. gelukkig was het niet ver lopen. bij de "videotheek" aangekomen, zagen we allemaal films, die we eigenlijk allemaal al gezien hadden. opeens viel de film white chicks mij op en rende erop af, alsof ik bang was iemand anders hem pakte. dit was echt een fantastische comdi film. ik lachte me altijd kapot om die twee. ik had bijna al hun films gezien en ze bleven me alsmaar verbazen. ik zag brahim een arabische film pakken en liepen naar de kassa. we rekenden af en liepen weer terug naar huis. thuis aangekomen, hadden we van alle het lekkere verzameld dat in huis te vinden was en gingen onderuit gezakt tv kijken. we gingen als eerste white chicks kijken en dan zouden we die arabische film kijken. ondanks ik die film al zo vaak had gezien, moest ik toch steeds lachen. het meeste moesten brahim en ik lachen, toen Marcus in de paskamer zat, zich om te kleden in veel te kleine kleren. de tranen liepen gewoon over onze wangen. toen de film afgelopen was, rustte mijn broer en ik nog ff wat uit van al dat gelach. na 5 minuten deed hij de arabische film. ik vond hem eigenlijk beetje saai. opeens moest ik aan karim denken en net. ik keek naar mijn armband, die ik van karim gekregen had. hij was simpel, maar was echt heel mooi. op elk plaatje stonden 1 van onze namen. voor ik het door had, viel ik in slaap.