nooit gedacht dat een jongen zoveel om mij kon geven. (voltooid)

Deel 25

morgen zal het eenna grootste en belangrijkste feest aanbreken "mijn verlovingsfeest". ik had er zon zin in. nog steeds kon ik het niet geloven dat karim binnenkort mijn mannetje zou worden. de hele week heb ik karim elke dag gezien. we hebben ook al mooie verlovingsringen uitgezocht. die van mij was mooi goud, met een mooie diamant en die van karim was bijna het zelfde alleen was die van hem wat mannelijker. we waren meteen verliefd op die ringen, toen we ze hadden gezien. we hadden geen mooiere ringen kunnen wensen. de moeder van karim had ook een neqasha(hennavrouw) en een negafa uitgenodigt. de henna wilde ik niet al te druk hebben, omdat dit nog maar het verlovingsfeest was. ik wilde gewoon vanuit mijn pols naar mijn wijsvinger, soort bloemetjes hebben. de zenuwen gierden door mijn lijf. dit was nog enger dan mijn examenuitslag. alleen nu wist ik dat ik ging verloven. het was nu 8 uur en k kon haast niet meer wachten. ik dacht aan de 2 mooie jurken die ik had uitgekozen. de een was wit en de andere roze. ik vond die speciale kleuren omdat het iets belangrijks symbolyseerd "verloven als een maagd" . bij allebei de jurken droeg ik gewoon een bijpassende hoofddoek. ik kon niet wachten totdat ik ze aan kon doen. de zenuwen gierden door mijn lijf. dit was niet normaal meer. mijn handen trilden van de spanning. oeft, en ik ga niet eens mijn huwelijksnacht meemaken dacht ik bij mezelf en moest lachen. bzzzt... bzzzt... ik keek op de klok en zag dat het ondertussen alweer 11 uur was. ik keek op het schermpje en ik kon wel raden wie het was en nam vrolijk op "hey mannetje van me" "hahaha so, sinds wanneer neem jij de telefoon zo op" hoorde ik karim lachend zeggen en voelde me rood opkomen. verlegen ging ik lachen "och lieverd, het was niet de bedoeling om je verlegen te maken hoor hbiba van me" damn, waarom hij heeft het altijd door dat ik me schaam haha "ewa hoe is het, ben je ook zo zenuwachtig?" zei karim nu serieus "ja alhamdoulilah, so je wilt niet weten hoe zenuwachtig ik ben joh" schreeuwde ik zo wat door de telefoon "haha, ewa het is morgen een belangrijke dag toch" ik knikte alsof hij naast me zat "hbiba, je wilt niet weten hoeveel ik van je hou. ik heb mijn moeder vandaag helemaal gek gemaakt dat ze me ineens weg stuurde haha" ik voelde me rood opkomen maar moest keihard lachen om dat laatste gedeelte "je wilt niet weten hoe gestrest mijn moeder aan het doen is haha, alsof zij gaat verloven" en allebei moesten we lachen. karim en ik hadden nog heel erg veel gepraat over de toekomst en het meeste over morgen. na zeker 2 uur gepraat te hebben hingen we op. ik had echt geen zin om te slapen en ik wist ook zeker dat ik niet in slaap zal vallen. nog geen minuut later ging mijn telefoon bzzt... bzzztt... ik had een smsje ontvangen hbiba ik krijg geen slaap door de zenuwen ik moest lachen om die woorden. alsof hij mijn gedachte kon lezen. haha ik heb ook geen slaap joh en verzond het smsje naar karim. ik had een enorme dorst, dus ging ik even naar de woonkamer om wat te gaan drinken. ik zag dat mijn ouders niet thuis waren. misschien naar familie ofzo. ik liep naar de keuken en pakte een glas. ik moest meteen denken aan de dag dat alle glazen waren gevallen. het klinkt misschien gek, maar ik ben blij dat het was gebeurd. als ik niet naar het ziekenhuis was geweest, dan had ik karim ook niet leren kennen. ik dronk snel een glas water en liep weer naar mijn bed. ik zag dat ik alweer 2 smsjes ontvangen had van karim zullen we dan lekker de hele nacht wakker blijven en smsen?? ik moest lachen en opende meteen het volgende smsje hbiba slaap je al haha ik was maar 2 minuten beneden en meteen denk hij dat ik in slaap gevallen ben. ik was even gaan drinken gekkerd, maar is goed. laten we samen smsen en nestelde me lekker in mijn bedje. de hele nacht hebben we gesmst. rond 5 uur hadden we besloten om te slapen en om 8 uur zouden we worden wakker gemaakt. ondanks alle zenuwen in mijn lichaam had ik toch die 3 uurtjes geslapen.