nooit gedacht dat een jongen zoveel om mij kon geven. (voltooid)

Deel 47

Bij de school van oumayma aangekomen, parkeerde ik snel de auto en wachtte totdat ze naar buiten kwam. Het duurde niet zo heel lang. Binnen 10 minuten stond ze al bij mijn auto. Ze stapte in en ik gaf haar een kus op haar voorhoofd "hoe is het hbiba" zei ik terwijl ik de auto startte. "alhamdoulilah en met jou? Je liet me gisteren echt schrikken joh... moet je niet meer doen" zei ze met een knipoog. "haha ja sorry was niet mijn bedoeling maar jij was mijn enige hoop" zei ik, en merkte dat ze rood werd. "wanneer denk je naar Marokko te vertrekken?" zei oumayma zachtjes. Ik merkte dat ze het er moeilijk mee had, dat ik zonder haar naar Marokko zou gaan vertrekken. Jammer genoeg had ik ook geen keus. Ze kon niet mee, en ik wilde graag mijn ouders zien. "ik vertrek maandag insha'allah en in plaats van 2 weken blijf ik maar een weekje" ik wilde oumayma geen twee weken missen, ook al waren mijn ouders nog zo belangrijk. Mijn ouders zouden het ook niet goed vinden om überhaupt naar hun toe te gaan, terwijl oumayma achter blijft. Telkens als ik mijn ouders bel, krijg ik te horen dat ik goed voor oumayma moest zorgen en dat ik haar steeds moest zien of bellen. Daarom wilde ik mijn ouders ook niet laten weten dat ik eraan kwam. Ze zouden hoe dan ook moeilijk doen. "oja ik was het bijna vergeten karim, ik kan niet lang blijven want ik heb om 4 uur mijn eerste rijles" zei oumayma blij "oja dat is waar ook! Zal ik mee gaan. Zal wel eens willen weten hoe jij je eerste rijles overleeft" antwoordde ik weer met een glimlach. "mag dat dan?" vroeg ze me "ja natuurlijk, ik nam ook steeds iemand met me mee. Vond het altijd prettig om iemand erbij te hebben". Oumayma stemde toe en merkte dat ze ineens erg nerveus raakte. Ik snapte het ook wel, de eerste keer is altijd eng.
In de stad aangekomen liepen oumayma en ik meteen naar de reisbureau. Bij de reisbureau aangekomen, werden we meteen geholpen. Ik wilde eigenlijk met de auto gaan maar dat zou veel te lang duren, dus besloot ik maar om met het vliegtuig te gaan. Ik kreeg snel mijn reisticket mee en er werd me een goede reis toegewenst. Ik nam afscheid en liep hand in hand met oumayma door de stad. "karim, kan ik even met jou telefoon naar huis bellen? Mijn moeder weet niet dat ik bij jou ben" ik gaf oumayma mijn telefoon en ineens zag ik in de verte brahim aanlopen. Ik gaf aan oumayma door dat ik even naar hem toe liep en ze knikte. "ewa brahim hoe is het met je?" en gaf hem een hand "alhamdoulilah a goya en met jou? Met mijn zusje hier haha". Ik vond het best wel beschamend om hier met zijn zusje rond te lopen, terwijl we helemaal niet getrouwd zijn. Hij merkte dat ik me schaamde en klopte me op mijn schouder "geen probleem joh, maak je er maar niet druk om. Zolang ik maar weet met wie ze gaat, is het goed" en hij gaf me een knipoog. "ga je op vakantie?" en hij wees naar het tasje van de reisbureau "ik ga even voor een weekje naar mijn ouders toe" antwoordde ik "ewa mezien, ik zou ook naar gegaan zijn als mijn ouders in Marokko woonden. Ik zag dat oumayma klaar was met het bellen en kwam onze kant op lopen. Ze groette haar broer en vroeg of hij met ons wilde stappen, maar hij weigerde. "ik ga naar huis. Ben echt moe. Veel plezier samen en we zien elkaar snel karim" en hij nam afscheid van ons.