"Chalstine, Log In!" (Completed)

Chapter 20: Unlucky Or Lucky?

Sana ngayong magkikita kami ni Virgo magpakita ulit ng senyales ang lalaking ‘yon. Mula kasi nitong nakaraang linggo na nagkikita kami madalas ni Virgo, wala na rin sya. Hindi na sya muling nagpakita. Wala nang nanonood sa amin ni Virgo sa tuwing magkasama kami, wala nang nagtatago sa kabilang kalye. Wala na ‘yung lalaking nakasumbrero, jacket at shades. Naninibago ako.

Ngunit ngayong araw din ata ako tinadtad ng kamalasan. Magmula sa paglabas ko ng bahay papasok, hanggang sa magrecess kami kanina. Hindi ko mabilang kung ilang beses akong natapilok, natalisod at nadulas. Mabuti na lang hindi ako nadapa, mas kahiya-hiya naman ‘yun.

Muntikan na akong mangudngod nu’ng nadulas ako sa bahay kanina dahil sa bagong bunot na sahig ni Nanay. Mabuti na lang nakakapit ako sa may hawakan sa hagdan kanina nu’ng mabangga ako ng kaklase ko, ayun natalisod ako. At habang nasa klase kami kanina sa P.E., natapilok ako nu’ng tumakbo ako para sa ten meter sprint na activity. Putragis, hindi naman kasi ako magaling sa sports na ‘yan. TLC lang ata ang sports ko, pero hindi naman sports ang tawag du’n. Sports na pagalingan sa pagtipa ang labanan.

“Welcome to Sundae Store!” bati sa akin ng babaeng crew, nakabantay sya sa may pintuan at may hawak na malaking poster ng mga sundae nila. Buti na lang hindi ako nagulat sa lakas ng boses nya sa pagbati.

Tumango lamang ako at diretso lang na pumasok sa loob. Mabilis kong iniikot ang aking tingin para maghanap ng bakanteng pwesto. Napukaw ng aking pansin ang isang pangdalawang lamesa malapit sa bintana. Du’n ako agad na nagtungo.

Kauupo ko palang ng bigla sa aking iabot ng babaeng crew ang kanilang menu.

“Ano pong order nila, Ma’am?” nakangiti nyang tanong.

 

“Ah, mamaya na lang po ako oorder. Hihintayin ko lang po ang kasama ko. Sabay na lang kaming oorder.” Malumanay na sagot ko sa kanya.

 

“Okay Ma’am!” agad nyang kinuha mula sa akin ang menu ng nakangiti.

Nagsimula na akong tumingin sa labas nu’ng umalis na ang babaeng crew sa lamesa ko.

Dumaraang mga tao, sasakyang nagaandaran sa kalsada, mga nagtitinda sa gilid ng kalye at kung anu-ano pang mga bagay na nahahagip ng mata ko. Nakakatuwang panoorin ng mga bagay at taong hindi ko naman kilala o wala akong alam tungkol sa kanila. Tulad na lamang ng dalawang estudyante na biglang nagbatukan pero tumawa naman ng sabay. May lola na nagbebenta ng sampaguita ang nakita kong tumawid sa kalsada, nakakaawa sya dahil sa kalagayan nya. May nakita rin akong kulay pulang sasakyan na may kung anu-anong disenyo na magulo sa paningin.

Napabagsak na lang ako ng aking braso habang iniikot ang aking paningin sa loob ng sundae store. Kumakalam na sa gutom ang tiyan ko. At higit pa itong nag-ingay ng makakita ako ng isang customer na bumili ng cookies and cream sundae. Hays! Naglalaway na ata ako sa pagkatakam.

“Ang tagal naman nu’n.” halos pabulong kong sabi habang binabaling ang atensyon ko sa may pintuan. Wala pa ring senyales mula kay Virgo.

Ilang minuto na ang nakakalipas, dapat kanina pa sya nandito. Kanina pa oras ng labasan ko sa eskwelahan. Alam ‘yun ni Virgo kaya hindi dapat sya mahuli sa usapan namin.