Yalnız Popüler

16

İthaf isteyenler yorumlardan belirtebilir :* Herkese iyi okumalaar ♥

Rachel

‘’Neden burada konuşuyoruz?Bana gidebilirdik.Hem sen...Buranın anahtarını nereden buldun?’’Sam hızla bir şeyler sıralarken onu dinlemek yerine Alex’e geç geleceğimi, bensiz eve gitmesini mesaj attım.Gereksiz sorularla başımı şişirmeye devam ederken elimi kaldırıp onu susturdum.

‘’Sana veya bana gitmek yerine tanıştığımız yerde bu konuşmayı yapmak benim için daha mantıklı.Anahtarı kütüphane görevlisinden aldım.Nasıl aldığımı sorma.Bir şekilde aldım işte.Şu konuyu bir an evvel konuşup halledelim çünkü Jack ile bir şeyler yapacaktık ve ben geç kalıyorum.’’deyip gözlerine baktım.Sevdiğim kahveleri bugün beni fazlaca rahatsız ediyordu.Tüm konuşma boyunca göz göze geleceğimizi bildiğim için gerilmeden edemedim.

Nasıl veya nereden başlayacağımı bile bilmiyordum!Bu lanet konuşma gerekliydi evet ama istemiyordum.Biliyordum kötü hissedecekti.Kendini suçlayacaktı,ki bunda haksız sayılmazdı  ama...Benim hayatımı berbat ettiği halde onun üzülmesini istemiyordum,yine.Bu aptallık mıydı?Ona hala aşık olmam,üzülmesini istememem aptallık mıydı?

Sormam kabahatti.Elbette aptallıktı!Aptaldım.Beni bu duruma getirdiği için Sam’den bir kez daha nefret ettim.

‘’Hala Jack diyorsun ya!Pes.Başka hiçbir şey diyemiyorum.’’Sinirli sesini duymamla düşüncelerimi bir kenara itip konuşmaya başladım.

‘’Seni tanımasam beni kıskanıyorsun sanacağım.’’Bilmiş bir şekilde gülümseyip kafamı hafifçe yana eğdim.Bir yandan tırnaklarımı inceliyor bir yandan da verdiği tepkiyi izliyordum.İlk önce şaşırmış aptal aptal suratım bakmıştı.Sonrasındaysa elini ensesine atmış ve kekelemeye başlamıştı.Gözlerimi kısıp tepkilerini anlamdırmaya çalıştım ama beynim yaptığı hareketlerin açıklamasını bulamadı.Omuz silkip konuyu değiştirmesini bekledim.Birkaç dakika sonra yanıma yaklaşıp ‘Konuya gelelim.’ Dedi ve devam etti. ‘Dün ne demeye çalıştın Rachel?’

Şaşkınlıkla ona baktım.Cidden hatırlamıyor muydu?O salak durumu hatırlamıyor muydu?Benim her gün,her saniye hatırladığım kalbimde,beynimde ve kişiliğimde izler bırakan o salak durumu...Cidden mi?!

Ahh görüyorsunuz işte,sizin için önemli olan bir olay başkası için unutulmaya yüz tutmuş bir anı olabiliyordu.İşte en üzüldüğüm nokta burasıydı.Ben o olay için ağlamış,göz yaşı dökmüştüm ama o?Hatırlamıyordu bile.

‘’Sam cidden hatırlamıyor musun,yoksa numaradan mı böyle davranıyorsun?’’Bir adım uzaklaşıp onu inceledim.Düşünüyordu ama hatırlamadığı barizdi.Kalbimde bir yerler ağrırken midem kasım kasım kasılmıştı.Vücudum bu duruma hoş tepkiler vermiyordu,vermesinide beklemiyordum açıkcası.

‘’Hadi ama!Daha açık konuşayım o zaman..İki yıl önce,doğum günün-‘’

‘’Ah evet,benim için parti hazırlayıp gelmediğin,doğum günümü kutlama zahmetinde bulunmadığın doğum günüm.Hatırlıyorum evet.’’deyip suçlayan gözlerle bana baktı.Birazdan tüm bu hissedttiklerinin yanlış olduğunu,beni suçlamayı bırakmasını söyleyecektim.Bu yüzden bu durumu benim açımdan komikti.Alayla gülümseyip gözlerimi devirdim.

‘’O doğum günü partisini ben hazırlamadım.Kimin yaptığı hakkında hiçbir fikrim yok ama ben yapmadım.Bunu biliyorum.’’Şaşkınlıkla bakan gözlerine karşılık omuz silktim. ‘’Evet doğum gününü de kutlamadım.O sırada bunu yapacak gücü kendimde bulamazdım her halde.Bulsaydım emin ol kutlardım Sam.O gün yaptığın şey olmasaydı emin ol kutlardım.Ki kutlayacaktım.Evine geldim.Özel bir gün olması için,ikimiz için yemek hazırlayacaktım-‘’derken sözümü kesti. ‘’Sen bana..Yemek mi hazırlayacaktın?’’Başımı sallayıp devam ettim.