Yalnız Popüler

13

Arkadaşlar oy ve yorumları arttırabilirseniz sevinirim ^.^

Herkese iyi okumalar! ♥

Samuel

‘’Sence o kim?’’deyip bana soru işaretleriyle bakan Matt’e bakıp omuz silktim.Açıkçası Alex’in yanındaki erkek şuanda hiç ilgimi çekmiyordu.Çünkü ölümüne acıkmıştım.Ve beni bilen bilir,aç olduğumda kendimi hiçbir şeye veremem.Ne kadar kötü bir özellik olsa da ben bu özelliğimi seviyordum.Hatta temel olarak yemek yemeyi seviyordum.

‘’Bilmiyorum Matt.Umrumda da değil.’’deyip Alex’i izlediğimiz duvar kenarından uzaklaşacakken Matt kolumu tuttu.‘’Nereye gidiyorsun ya?Şuan bir görevdeyiz.Bir dakika lan.Rachel geldi!’’dediğinde kolumu kolundan kurtardım ve aceleyle dikkatimi Rachel’a verdim.Az önce Alex’e gülümseyen çocuk şimdi Rachel’a yavşakça sırıtıyordu.İçimdeki salak taraf istemeden sinirlendiğinde gözlerimi kıstım.O geri zekalı çocuğun amacı neydi bilmiyorum ama uzaklaşmalıydı.Hemde hemen!

‘’O çocuğu tanımıyor muyuz şimdi?’’deyip Matt’e baktım.Sırıttığını görünce sinirlenmeden edemedim.Muhtemelen Rachel’ı kıskandığımı falan düşünüyordu,ki öyle birşey söz konusu olamazdı.Ben sadece..Ben sadece..Aman ya,neyse ne?!

 ‘’Tanımıyoruz.Buralarda yaşamadığına eminim.Motorsikleti,duruşu,hareketleri..Buranın insanlarına pek benzemiyor, ki burada yaşasaydı mutlaka tanırdım.Misafir olabilir.’’

Başımı sallayıp gözetlemeye devam ettim.Alex yavaş yavaş Rachel ve tanımadığımız  çocuktan uzaklaşırken kaşlarımın daha fazla çatıldığını hissettim.Rachel’ın hiçbir tepki vermemesine karşın çocuk bayağı samimiydi ona karşı.Eline dokunmalar,gülüp gülüp durmalar falan.

‘’Yanlış mı görüyorum yoksa Rachel ona gülümsedi mi?’’Matt’in sorusunu duymazdan gelip o gülümsemeye odaklandım.Gülüşü beni öylesine büyülemişti ki bana değilde o çocuğa gülümsediğini bir anlık unuttum.Sadece bir anlık.Sonra yeniden aklımdaydı.O sadece bana gülmeliydi.Lanet olası sadece bana gülümsemeliydi!Sinirle onlara doğru bir adım atmışken Matt kolumu tuttu.‘’Sam saçmalama.’Aramızda birşey yok’  deyip duruyordun,şimdi gidipte Rachel’ı kıskanmak olmaz.Kıskanıyorsanda kendi içinde kıskan,belli etme.’’

Haklıydı fakat o çocuğun elini Rachel’ın kolundan çekmek için büyük bir açlık duyuyordum ve sinirlenmekten kendimi alıkoyamıyordum.Rachel neden ona gülüyordu ki?Çocuktan hoşlanmış olamazdı,değil mi?!Olamazdı!

‘’Sam iyi misin?Şuan cidden kıpkırmızı oldun ve hayatım boyunca seninle uğraşmış biri olarak pek fazla kıskanç biri olmadığını söyleyebilirim.Şuan şu hallerini yadırgıyorum yani!’’Bir susmadın ya.Cidden başım şişti.Alex’in yanında dura dura bu böyle oldu.Genelde çok konuşmazdı çünkü.

 ‘’Bir sus oğlum ya.Acıktım ben.Kafeteryaya gidelim.’’

Rachel

‘’Gerçekten çok güzel bir gülüşün var.’’deyip beni inceleyen Jack’e baktım.Gülümsediğimi fark etmemiştim.İstemeden olmuştu.Zaten artık gülümsemekte zorluk çekmediğim için rahatça herkese gülümseyebiliyordum.Yani şaşırmamıştım.Hem komik biriydi.

‘’Teşekkürler.’’deyip yüzüme düşen saçımı kulağımın arkasına ittirdim.Alex beni biriyle tanıştıracağını söylemişti ama ben tabiki erkek olacağını düşünmemiştim.Dün anlattıklarımdan sonra Sam ile aramı yapmaya çalışmayacağını anlamıştım ama başka biriyle yapacağınıhiç tahmin etmemiştim.Bu kız az değildi.