Nee, vond zij. Ze glimlachte. Haar geluk was iemand anders angst, maar dat was niet erg. Het was immers wel haar geluk.
Haar nieuwe vriendin, die haar eerder had gebeld en nog zou bellen om haar andere vragen ook nog te beantwoorden, had haar verteld wat haar te doen stond: doden opvangen en door leiden naar waar ze maar wilden. Als het maar deel was van het dodenrijk. Anna was nu een van de leiders ervan, al was ze officieel nog niet dood. Haar nieuwe vriendin had haar ook verteld dat het station haar en haar vrienden waarschijnlijk had veranderd, doordat het eigenlijk al lang deel had moeten zijn van het dodenrijk en hen daardoor langzaam mee trok.
Anna maakte dat niets uit. Je kan soms niet kiezen hoe je veranderd, of wie je bent, maar je kan wel ervoor kiezen om er tevreden mee te zijn en anders om er iets aan te doen. Anna had gekozen voor de eerste.
Ze draaide de volume knop wat harder. Gunshot was op. Dat was hoe ze haar station ging noemen.
Gunshot
YOU ARE READING
Gunshot
Short StoryHet station waar Anna elke dag komt, wordt als de dood gevreesd. Deze dag, na een groot feest waar Anna niet kon komen doordat ze direct na school in slaap was gevallen, zou de eerste zin wel erg letterlijk maken. Ik doe met dit boek mee aan de eer...
