De deuren gleden met een sissend geluid open.
Anna bleef stilstaan. De muziek speelde door. Ze liep zo stil mogelijk langs de trein en keek naar binnen. Niemand. Zelfs geen machinist. De zwarte graffiti spelde Tohsnug.
Een vreemd gevoel knaagde aan haar. Ze durfde niet in te stappen, bang dat het haar zou meenemen. Maar het gevoel dat haar zei dat ze dit eerder had gezien, liet haar twijfelen. Misschien vond ze het antwoord binnen.
"Gunshot," fluisterde ze. Waarom achterstevoren gespeld? Ze liep naar de wagon. Het gevoel dat ze zich herinnerde werd steeds sterker. Was dit een déjà vu, dan was dit gevoel van herkenning al gestopt en niet zo angstaanjagend. Ze stond even stil voor de graffiti. "Gunshot?" zei ze weer, nu harder. Op haar box kwam het liedje op dat ze de eerste nacht dat ze op dit perron had gestaan op. Het liedje heette Gunshot.
YOU ARE READING
Gunshot
Short StoryHet station waar Anna elke dag komt, wordt als de dood gevreesd. Deze dag, na een groot feest waar Anna niet kon komen doordat ze direct na school in slaap was gevallen, zou de eerste zin wel erg letterlijk maken. Ik doe met dit boek mee aan de eer...
