Iedereen op het station kon gebarentaal. Niet alleen wegens Feline, maar ook om geluidloos te kunnen communiceren was een groot voordeel gebleken.
"Weet je het zeker?" vroeg Anna. "Het kan alleen maar meer pijn gaan doen."
Feline knikte. Onze tongen zijn ook doorgesneden gebaarde Alex. "Herinneren jullie je wat er gisteren is gebeurd?" vroeg Anna nu. Ze schudden hun hoofden. Alleen wat jij hebt gedroomd gebaarde Tim.
"Hoe..." zei Anna. Ik weet ook niet hoe wij dat weten, maar heb je een schaar bij je of niet? gebaarde Feline. Terwijl Robin en Levi 'praatten' en Anna voor de eerste keer in haar leven een traan over Levi's gezicht zag lopen, zocht ze in haar tas.
Ze vond een nagelsetje in haar tas. Ze pakte het nagelschaartje en liep naar Feline. Feline maakte vaak, ook al kon ze zichzelf niet horen, wel alsnog zoveel mogelijk geluid als ze kon. Het was niet veel, maar zo voelde ze zich beter. Daarom zei Anna: "Wat er ook gebeurt, hoe graag je het ook wil, of je het kan of niet, maak geen geluid totdat het geen pijn meer doet. Begrepen?" Feline knikt en rolde met haar ogen. Anna glimlachte droevig, haalde diep adem en begon vervolgens met het doorknippen van de draden die haar lippen aan elkaar bonden.
YOU ARE READING
Gunshot
Short StoryHet station waar Anna elke dag komt, wordt als de dood gevreesd. Deze dag, na een groot feest waar Anna niet kon komen doordat ze direct na school in slaap was gevallen, zou de eerste zin wel erg letterlijk maken. Ik doe met dit boek mee aan de eer...
