Gunshot

Hoofdstuk 1

Het was een stille ochtend; de vogels fluiten niet, de muizen bleven in hun hol en Anna was nog niet op het perron. Het was een wonder dat het nutteloze station, ze hadden sinds een paar jaar een groter station gekregen, in plaats van dit twee perronnig station, nog niet was gesloopt. Tot grote opluchting van veel tieners, die graag op de perrons ontsnapten van alle regels en verplichtingen. In het station zelf werd zo nu en dan door een groepje studenten zonder goede oven nog brood gebakken. Op een oude reclameposter (Alle haarverf nu 1+1 gratis!), stond Tim was hier geschreven.

Anna, die precies negen minuten later dan normaal was, kwam nu het station binnen. Ze zag eruit als het persoon voor wie de reclame op de reclameposter voor bedoeld was: Ze had witte en zwarte lokken haar door elkaar heen, met de zwarte punten blauw en de blonde punten rood. Ze droeg het vandaag in twee ingevlochten vlechten. Ze droeg rond haar ogen zwarte make-up, op haar lippen paarse lippenstift en verder helemaal niks. Net als haar make-up had ze weinig aan: een felrode sportbeha en een wit sportbroekje. Geen schoenen, die was ze namelijk kwijt.

Veel mensen meden haar. Haar ouders vielen daar ook onder. Alleen op het station was ze echt geliefd. Mede door het station was ze ook zo geworden. Als ze na haar eind schoolfeest van de tweede klas direct naar huis was gegaan, was ze nu waarschijnlijk al eerste geworden in de finale Nederland turnen, had ze nog donkerblond haar en goede cijfers. Ze zou dan niet gemeden worden door haar ouders en ook niet door haar oude vrienden. Anna weet niet hoezeer ze dat kan geloven. Want hoe goed dat ook lijkt, het was niet wat ze wilde.