พี่พัคครับผมขออยู่ด้วย ตอนที่ 4
ปี๊น ๆ ๆ
เสียงแตรรถดังมาจากด้านหลังระหว่างที่จองกุกเดินเข้าบ้าน ระยะทางระหว่างรั้วและบ้านนั้น ไกลพอสมควร แต่จองกุกก็ชินแล้ว เขาเดินแบบนี้มาร่วมหลายเดือน และคาดว่าน่าจะเป็นแบบนี้ตลอดไป
"จองกุกใช่ไหม" คิมซอกจินถาม ขณะที่ชะลอรถขับเลียบเด็กหนุ่มที่สะพายกระเป๋าเดินอยู่ข้างทาง
"..." จองกุกไม่ยอมตอบ กลับเดินเร็วขึ้น เขาไม่เคยเห็นหน้าคนคนนี้มาก่อน จองโฮซอกและมินยุนกิสอนเขาอยู่เสมอว่าห้ามคุยกับคนแปลกหน้า เพราะอาจมีคนไม่หวังดีมาทำร้ายหรือใช้ตนเป็นเครื่องมือต่อรองพัคจีมินในฐานะน้องชายก็ได้ ถึงแม้จองกุกจะเคยเถียงไปว่าพัคจีมินไม่ยอมรับว่าเขาเป็นน้อง แต่เขาก็ยังเชื่อฟังพี่ชายทั้งสองอยู่ดี
"นี่จองกุก ถ้าฉันไว้ใจไม่ได้ รปภ.หน้าประตูไม่ปล่อยให้ฉันเข้ามาหรอก ถูกไหม"
สองเท้าที่เคยก้าวอย่างไวหยุดชะงัก จริง
"ขึ้นมาเร็ว เดินอย่างนี้เมื่อไหร่จะถึง" ซอกจินสั่ง
จองกุกมองคนแปลกหน้า ตัดสินใจเดินอ้อมมาเปิดประตูฝั่งข้างคนขับแล้วเข้าไปนั่ง เอ่ยปากขอบคุณ
"เรียนเป็นไงบ้าง" ซอกจินถามเหมือนรู้จักกันมานาน
"ก็ดีครับ พรุ่งนี้สอบวิชาสุดท้าย" จองกุกยังคงระวังตัว
"หรอ วิชาอะไร"
"คณิตศาสตร์ครับ"
"จริงหรอ ฉันติวให้นายได้นะ" ซอกจินพูดแค่นั้น ตั้งใจขับรถต่อไปจนถึงลานหน้าบ้านพัคจีมิน
"คุณครับ" จองกุกเรียกคนใจดีที่ให้ตนอาศัยรถมาด้วย "เรื่องติวคณิตฯ"
"ทำไม จะให้ช่วยติวให้หรอ" ซอกจินถามเมื่อเห็นจองกุกลังเลที่จะพูด
"มีอยู่เรื่องนึงที่ผมไม่เข้าใจน่ะครับ" จองกุกพูดตาแป๋ว สร้างความเอ็นดูให้ผู้อำนวยการหนุ่ม
YOU ARE READING
[END] พี่พัคครับผมขออยู่ด้วย JIKOOK BTS
Fanfictionในวันที่พัคจีมินสูญเสียคุณพ่อ.. ผู้หญิงคนนั้นพาจอนจองกุกเข้ามา แล้วบอกเขาว่า "เด็กคนนี้คือน้องของคุณ"