พี่พัคครับผมขออยู่ด้วย ตอนที่ 2
"เอ่อ คุณพัคครับ" จองโฮซอกตัดสินใจเรียกเจ้านายตนที่นั่งอ่านเอกสารในห้องทำงานใหญ่ หลังจากลังเลว่าจะพูดดีไม่พูดดี
"พูดได้แล้วหรอ..." จีมินเอ่ยโดยไม่เงยหน้ามามอง ยืนเก้ๆ กังๆ อยู่นาน พัคจีมินสังเกตคนใต้บังคับบัญชา อยู่กันมาตั้งเท่าไหร่ "มีอะไรก็ว่ามา"
จองโฮซอกมองตาเจ้านายที่จ้องมาที่เขา เพราะไม่ใช่เรื่องของเขา เขาจึงครุ่นคิดอยู่นาน
"เรื่องคุณจอนจองกุกน่ะครับ" ลูกน้องคนสนิทตัดสินใจเอ่ยออกมา
"ทำไม เด็กนั่นก่อเรื่องอะไร" จีมินวางเอกสารที่อยู่ในมือลง
จริงๆ ก็เป็นเวลาเดือนกว่าแล้วที่จองกุกเข้ามาอยู่ในบ้านเขา เด็กคนนั้นยังคงอยู่ในห้องพักคนงาน และเขาก็ไม่ได้สนใจเรื่องของเด็กนั่นอีกเลย
แม้ผู้หญิงคนนั้นจะอ้างว่าเด็กนี่มีสายเลือดเดียวกันกับเขา แต่เขาไม่ใส่ใจหรอก ไม่เชื่อเสียด้วยซ้ำ ถึงใช่แล้วจะให้ทำอย่างไร ต้องยกยอปอปั้น เชิดหน้าชูตาหรือ ทำแบบนั้นลูกสาวลูกชายคุณพ่อไม่เต็มบ้านหรือ
แล้วทำไมถึงรับเด็กคนนี้ไว้ล่ะ ไม่รู้สิ เพราะสายตาของผู้หญิงคนนั้นงั้นหรอ อาจจะใช่ แววตาของความเชื่อมั่น ความแข็งกร้าว ดูแล้วน่าจะสร้างปัญหาให้เขาให้อนาคต เลี้ยงไว้สักคนคงไม่แย่เท่าไหร่หรอกมั้ง
"อาทิตย์หน้าเป็นวันเปิดเทอมเด็กมัธยม ผมคิดว่าคุณจอนจองกุกน่าจะยังไม่ได้เตรียมตัวอะไร ทั้งเรื่องโรงเรียน ทั้งเรื่องเอกสาร ผมคิดว่า..."
"นายจะให้ฉันส่งเด็กนั่นเรียนหรอ" พัคจีมินขยับตัวออกจากเก้าอี้ที่พิงอย่างหงุดหงิด โมโหนิดหน่อยที่คนของตนเรียกเด็กไม่มีหัวนอนปลายเท้านั่นว่า'คุณ' ไม่ใช่คู่ค้า ไม่ใช่คนที่มีผลประโยชน์ด้วยเสียด้วยซ้ำ ทำไมต้องให้เกียรติขนาดนั้น แล้วยิ่งพูดต่อหน้าเขา นายรับใช้ใครกันแน่จองโฮซอก
ESTÁS LEYENDO
[END] พี่พัคครับผมขออยู่ด้วย JIKOOK BTS
Fanficในวันที่พัคจีมินสูญเสียคุณพ่อ.. ผู้หญิงคนนั้นพาจอนจองกุกเข้ามา แล้วบอกเขาว่า "เด็กคนนี้คือน้องของคุณ"