[END] พี่พัคครับผมขออยู่ด้วย JIKOOK BTS

ตอนที่ 20

"เมื่อกี้ นาย พูดว่าอะไรนะ"

พัคจีมินละสายตาออกจากตึกรามข้างทาง ยันตัวจากเบาะหลังถามสิ่งที่ตัวเองได้ยินเมื่อสักครู่ นาวังชิกอะไรนะ

"คนที่มาเรียกจองกุกไป ไม่ได้รับคำสั่งมาจากรุ่นพี่ของจองกุก แต่เป็นคนอื่นที่อ้างตัวครับ ซึ่งก็คือคนของนาวังชิก" มินยุนกิรายงานสิ่งที่รู้แก่เจ้านายที่นั่งด้านหลัง

เพราะต้องการรายงานเรื่องนี้ด่วน จึงเป็นเหตุผลที่ต้องแยกพัคจีมินและจอนจองกุกออกจากกัน
เรื่องนี้เป็นเรื่องสำคัญที่ต้องรายงานให้เจ้านายทราบทันที และไม่ต้องการให้จองกุกรู้ แต่เจ้านายของเขาไม่ยอมห่างจากน้องชายเลย การจับแยกจึงเป็นสิ่งที่ดีที่สุด

"และคนที่ขับรถชนนัมจุนก็คือคนของนาวังชิกเช่นกันครับ แต่เป้าหมายของมันไม่ใช่นัมจุน" มินยุนกิพูดต่อ

พัคจีมินโกรธจัด ถึงกับพูดอะไรไม่ออก เขารู้จักคนอย่างนาวังชิกดี แต่วันนี้เขากลับคิดว่ารู้จักหมาบ้าแบบนั้นน้อยเกินไป

มันกะเล่นถึงตายเลยหรือ

"แล้วตอนนี้จองกุก..." คนโกรธถามหาคนที่เขาห่วงมากที่สุด
"คุณซอกจินรู้เรื่องนี้ครับ เขาจะดูแลคุณจองกุกเอง" จองโฮซอกตอบแทรกขึ้นมา
"แล้วทำไมนายไม่อยู่กับจองกุก" เจ้านายใหญ่หัวเสีย บ่นให้ลูกน้องทั้งสองคน

ใครสักคนควรอยู่กับจองกุกสิ

โฮซอกและยุนกิมองหน้ากัน เจ้านายของเขาดูจะห่วงจองกุกกว่าที่ควรไปนิด

"คุณซอกจินดูแลจองกุกได้อยู่แล้วครับ อย่าลืมสิครับว่าเขาเก่งแค่ไหน"
จองโฮซอกบอกความจริงที่เจ้านายของเขารู้ดี คิมซอกจินไม่ได้มีดีแค่ความฉลาด แต่เขายังเก่งเรื่องการต่อสู้อีกด้วย

แต่ถึงจะเก่งแค่ไหน พัคจีมินก็ไม่เชื่อใจใครทั้งนั้น หากเขาไม่เห็นว่าจองกุกปลอดภัยจริงๆ


มือหน้าล้วงเครื่องมือสื่อสารออกมาจากกระเป๋ากางเกง ปลดล็อคหน้าจอเลื่อนหารายชื่อที่อยู่บนสุด

"จองกุก ถึงไหนแล้ว" พัคจีมินพูดทันทีที่จองกุกรับสาย

มินยุนกิที่นั่งอยู่เบาะหน้า เบะปากจนจองโฮซอกมองเห็นว่าปากขี้เหร่ๆ นั้นยื่นออกมา


"ยังไม่ถึงไหนเลยครับ" จองกุกตอบพี่ชายที่ต่อสายเข้ามา

"อยู่กับซอกจินใช่ไหม" ถึงจะร้อนใจ แต่พัคจีมินก็พยายามพูดเสียงเย็น
"อยู่สิครับ" จองกุกหัวเราะนิดหน่อย มากับซอกจิน จะให้อยู่กับใคร
"ไม่ต้องแวะไหน รู้ไหม"

มินยุนกิอยากจะเด็ดปากตัวเองทิ้ง ขี้เกียจจะเบะแล้ว อะไรจะขนาดนั้นครับคุณพัคจีมิน

"คงไม่ได้แวะหรอกครับ ขนาดอึนอูปวดฉี่ พี่เขายังไม่ยอมแวะปั๊มเลย" จองกุกหันไปทำหน้าขอโทษเพื่อนที่นั่งตัวซีดอยู่ข้างหลัง

พัคจีมินถามนู้นนี่ จนคนในรถทั้งสองคันดูออกว่าเป็นเพราะไม่อยากวางสาย จองโฮซอกช่วยชีวิตทุกคนไว้โดยการกระแอมออกมา
พัคจีมินถึงได้ยอมวางสาย




"เห็นไหม ฉันบอกแล้ว ว่าพี่เธอต้องโทรมา จองกุก" คิมซอกจินที่เป็นสารถี เอ่ยขึ้นหลังจองกุกกดวางสาย

"รู้ได้ไงครับ"

"โอ๊ยย ฉันรู้จักมันมากี่ปีแล้ว" ผอ.หนุ่มถือโอกาสอวด

"มัน?" จองกุกหันไปสงสัย

"หมายถึงจีมินน่ะ" ซอกจินรู้ตัวว่าเผลอพูดอะไรที่เกินเลยไป

"จีมิน?" จองกุกยังคงแกล้งพี่ชายสุดหล่ออย่างต่อเนื่อง

"หมายถึงประธานพัคน่ะครับ คุณจองกุกอย่าไปฟ้องเขานะครับ" ถึงจะรู้ว่าโดนแกล้ง แต่อ่อนไว้หน่อยก็ดี มีกินมีใช้ทุกวันนี้เพราะหมอนี่ทั้งนั้น ซอกจินคิด

"ฮ่าฮ่าฮ่า" เด็กแสบชอบใจที่ได้แกล้งคนแก่


"เอ่อ ช่วยขับให้เร็วกว่านี้ได้ไหมครับคุณ" ชาอึนอูพยายามกลั้นขำ ไม่อยากหัวเราะ แต่คนพวกนี้ก็เหมือนแกล้ง ฉี่จะราดแล้วครับคุณ


















คฤหาสน์ตระกูลพัค







พัคจีมินเปิดประตูรถด้วยตัวเองโดยไม่รอให้ใครมาเปิดให้อย่างที่ควรจะเป็น

"จองกุกอยู่ไหน"

พัคจีมินถามคุณหมอหนุ่มที่ยืนรออยู่หน้าบ้าน

"พาเพื่อนไปเข้าห้องน้ำข้างบน"

คิมซอกจินมองเจ้านายที่รีบร้อนเดินไปด้วยหางตา เลขาทั้งสองเดินเข้ามาสมทบ