Ate Super Judy, eto na! Hahaha. I hope you’ll like it. :D
Sa wakas, naka-update na din. :D
Guys, bakit ayaw mapalitan nung rating ng story ko? PG-13 and Restricted lang yung choices e. -______- Baka akalain ng iba, masyadong malala yung story ko. HAHAHAHAHA. :D
- - - - -
7. Narinig nya?!!!
MARCO'S POV
Ang sarap manapak, promise man! >______< Alam nyo kung baket? Malamang, hindi. Hindi ko pa sainasabi e. =______=
Hindi ako pinapansin ni Shan, wala akong clue kung baket. E kaninang hinatid ko siya, okay naman kami e tas ngayon, parang hangin lang ako sa kanya. Ang lapit-lapit lang namin sa isa't-isa pero, wala man siyang kibo. Nasa covered court kami ngayon, pinapanood ang first year na nagpapractice ng cheer dance. Nang dahil sa inis ko dahil hindi niya ako pinapansin, umakyat nalang ako sa stage para tumabi sa mga iba naming kasama sa cheer dance. Tumayo si Shan, pumunta siya sa gawi na papunta sa room nila, siguro sa room lang nila pupunta yun. Bababa na sana ako ng stage kaso nakita ko na naman si Shan, may kasama siyang isang babae at isang lalaki. Lalo akong nainis kasi kung makahawak naman kasi yung lalaki kay Shan, para wala ng bukas. Hinihila nung lalaki si Shan, ang bilis nila. Kapag si Shan, nadapa, humanda kang lalaki ka. Mapapatay kita. >_____< Umupo sila sa bench na malapit sa covered court, ang saya nila. Nagtatawanan pa. Tss. May lumapit na naman kay Shan, may dalang rose! O.O SHAN!!! ANO BA?! :(((((( <///3 Nasasaktan ako. T.T
SHAN’S POV
Hay nakoo! Anong meron? -_- Hila kasi sila ng hila sa akin, may nagbigay pa nga ng rose. Hindi naman valentine’s ha? Hindi ko din naman birthday. E anong meron? Nakakapagtaka. Tss. Hindi ko pa napupuntahan si Marco dahil nga sa mga lumalapit sa akin. Haba ng hair ko no? Hahaha. Choss lang! :))))))) Tsaka, iniiwasan ko din nga pala sya. Alam niyo naman yung reason diba diba diba? Hahaha. :P
“Sige, next time nalang ha? Punta muna ako sa classroom naming. Bye. Hey, thank you sa rose.” Nginitian ko nalang sila tsaka umalis na ako.
@ CLASSROOM
Ang ingay ingay naman ng mga players, nakakabingi. Kala ko naman makakapagpahinga ako ng matiwasay dito, hindi pala. Tss. Nga pala, kaya nasa classroom yung mga players kasi dito yung headquarters nila, dito sila nagpapahinga after practice. Hindi naman kasi sila nagpractice kaya kala ko, wala sila dito. Pumunta nalang ako sa upuan ko, nakita ko si Marco ng pumunta ng room, kinuha ko yung unan sa may bench tsaka ko sinubsob ang ulo ko sa unan, kunwa-kunwarian lang natutulog. Hehehe. ^^V Naramdaman ko na papalapit na ng papalapit si Marco sa upuan ko. Hinihila niya yung unan.
“Hoy Shan!” Marco. Asar talaga ‘tong lalaking ‘to.
“Bakeeeeeet? Natutulog yung tao e!” Ang sinungaling ko no? Wahaha. Lord, sorry. ^^V
“Wag ka ng magkunwa-kunwatiang tulog! Alam ko, halos kakarating mo lang ditto sa room kaya tama na ‘yang palusot mo.” Marco.
“Tumahimik ka nga! Gusto kong magpahinga.”
“SHAN!!!” Napalakas boses niya. Tumungo na ako at tinignan siya ng masama, siguro mga 5 seconds tapos tumingin ako sa paligid. Nakatingin lahat ng players sa amin, natahimik sila. Tumingin ulit ako ng masama kay Marco.
Thank God, walang teacher! Whoo.
Naging baligtad ngayon, ako na yung nanghila kay Marco palabas ng room, dumiretso nalang kami sa may orchard para walang tao, para free kong awayin o sigawan ‘tong mokong na ‘to. Naiinis ako e. >_____<
“Oy Marc-----“ Hindi niya ako pinapatapos sa pagsasalita ako.
“Iniiwasan mob a ako?” Nagulat ako sa sinabi ni Marco pero hindi ako nagpahalata.
“Hindi.” I confidently answered na parang hindi talaga, e alam ko naman sa sarili ko na iniiwasan ko siya.
“E ano yun ha?”
“Anong ano yun?” Sabay turo sa puno, nagmamaangmaangan nalang kahit alam ko! HAHA. “Paper tree yun.”
“Pssh! Okay ka din kausap no? Ang ibig kong sabihin, kung hindi mo ako iniiwasan, ano yung ginagawa mo?” Pssh! Ayaw patalo ha? Pwes, hindi din ako papatinag. :P
“Ah, kausap ka. Hindi ba obvious? Tss.”
“Tss! Labong kausap! Alis na ako, punta na ako ulit ng covered court.” Wooyeah! Ang galing ko, diba? Wahahahaha. :))))) XD
Naglakad-lakad nalang ako papunta sa may banda sa likod ng school, maraming bulaklak doon, maraming upuan at may iilang puno, parang garden na din. Karating ko doon, umupo nalang ako. Buti nalang, walang masyadong tao tas papaalis na din sila. Yes, makakapag-isa ako. Hahahaha.
“Hayyy! Ano ba dapat gawin ko? Niloloko ko nalang sarili ko e. Sigurado ako sa sarili ko na hindi ko na gusto si Marco. Waa! Alam ko mali naging desisyon ko na payagan siyang manligaw. Ilang araw palang kami nagkakilala nun e tas pumayag na ako? Shan, ang tanga mo din e no? Tss. :|” Kinakausap ko sarili ko kaya parang timang ako dito.
Nagulat nalang ako ng may nagsalita na lalaki.
“Dapat kasi bago ka magdesisyon, think 100 times. Wag padalos-dalos.” Natingin naman ako sa likod ko at si Ffffffffrrrraaaannnceee? O.O
“Narinig mo lahat ng sinabi k-----o?” Hay! Sana hindi. T^T
“Oo. Baket?” Hooowwwhhhhhaaaaatttt?! O.O
“Sige nga kung narinig mo, sabihin mo lahat ng sinabi ko.” Kinakabahan ako habang hinahamon ko siya. T^T
Tu-tugs-tu-tugs-tu-tugs. Ang bilis ng tibok ng puso ko. -_- After 5 seconds nagsalita na siya at sinabi niya lahat ng narinig niya. Ako naman, nanlaki mata ko.
“E bakit ba kasi hindi ka nagsasabi na andito ka pala? Tsaka bakit andito ka?” Habang sinasabi ko yun, nauutal ako. -_-
“Para kasing interesting yung sinasabi mo eh.” Sabay tawa niya. Tiningnan ko naman siya ng masama.
“Anong nakakatawa?” Nakakaasar tong France na to. Tss.
“Wala.” Tumatawa pa din siya. Parang ewan din tong lalaking to e, ang lakas ng tama.
(Author : malakas ang tama niya sayo. Hahaha. Joke.)
Asa naman ako, Miss Author. Haha. :P
“E bakit andito ka nga kasi?” Naiinis talaga ako kasi narinig niya lahat ng sinabi ko kanina, gusto ko ng mawala sa mundo. Sana panaginip lang to kaso hindi e. >_____<
“Wala lang. Nakita ko kasi kayo ni Marco kanina, tindi niyo ah? Ang brutal mo pala. HAHAHAHAHAHAHAHAHAHA.” Tumawa na naman siya ng malakas, this time, mas malakas kaysa kanina.
“Ughhhhhh! Pampagulo ka talaga ng matiwasay kong buhay!” Awwww! Anong sinabi ko? T^T Ewan bigla nalang lumabas sa bibig ko yun. Uhh, sorry. -_-
“Ah e sorry, hindi na mauulit.” Tumayo siya at nagsimulang maglakad. Wala akong ibang magagawa kundi sumigaw, ayoko maglakad para habulin siya. Hehe.
“Fraaance! Sorry, bigla ko lang nasabi yun, nadala lang ako sa inis ko. Sorry na, balik ka na dito!” Lumingon siya at tinignan ako ng masama. Aba, gumaganti ata to. Tss.
“Kung ayaw mo bumalik, edi wag. Wala ng pansinan ha?” Tinakot ko. Hahaha. Tingnan natin kung effective.
“Ha???” Tumakbo siya ng pabalik sa akin. Wahahahahaha. Natatawa ako pero pinipigilan ko nalang.
“Buti bumalik ka?” Nagulat siya sa tanong ko, hindi ko alam kung baket.
“Ah. Wala.” Nauutal niyang pagkasabi, napapano kaya ‘to? Sa kanya napasa yung utal syndrome ko? Hahaha. Joke lang.
- - - -
Panget ba? Sorry! :(
Thank you for reading. GOD BLESS. :)
BINABASA MO ANG
COUSIN-TAHAN OR COUSINS FOREVER?
Teen Fiction**PG-13 yung nakalagay. Hahaha. Ayaw kasi mapalitan, so sad. :( Lol. XD Dapat kasi, General lang e. :D** Paano nalang kung mahulog ang loob mo sa iyong pinsan? Magiging COUSIN-TAHAN ba kayo? O FOREVER COUSINS nalang kayo? Just read the story para ma...
