Solmuş bir kalp aşık olabilir mi?
...
"Biliyor musun küçük Jimin az önce imzaladığın anlaşmayla ruhunu bana satmış oldun."
...
Nemesisin soyundan gelen Prens Jeon hırsı yüzünden 1000 yıl taştan bir heykel olarak kalma cezasına çarptırılmıştır. Onun...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Jungkook'un Maskesi
Büyük odaya ilk adımımı atarken ne yapacağımı bilmiyordum. Hava karanlıktı fakat odada kaynağını bilmediğim bir ışık bulunuyordu. Yine yüzünde her zamanki maskesi ve siyah pelerini vardı. Her tarafı birebir aynı olan heykelin sadece bir kısmında çatlak görmüştüm, kalbinin tam üstü.
Taştan heykelin yanına yaklaştığımda kalbim normal ritminin iki katına çıkmıştı. Çatlak bulunan kısma elimi uzatsam da dokunmadım.
Ne o çok mu korktun?
Heykelden gelen ya da benim beynimin ürettiği düşündüğüm ses kulaklarımda yankılandı. Yanlış mı duyuyordum yoksa ciddi anlamda delirmiş miydim. Tavana, heykele ve duvarlara bakmaya başladığım anda tekrar o sesi işittim.
Merak etme delirmedin.
"Benimle nasıl konuşuyorsun öyleyse hem bu kapı nasıl açılabilir? Büyüyle kapatılmıştı. Burada neler oluyor böyle?"
Harika kafamın içindeki sesle de konuşmaya başladım. Yakında uçan evler de görmeye başlayacağım diye korkuyordum.
Rüyanda bir anlaşma imzaladın hatırladın mı? Artık ruhun bana ait seninle istediğim gibi konuşabilirim çünkü ruhun bana bağlı ayrıca rüyanda bir kapı açmıştın. Açtığın kapı işte bu kapıydı.
Yani Jungkook istediği her şeyi bir oyun ve plan ile yaptırmıştı. Daha kapıyı bile nasıl açacağımı bilmezken açmıştım. Ah tabi bir de şu kafamdaki sesine gelecek olursak, sanırım deliriyordum.
"Seni pislik! Beni kandırdın resmen."
Düzgün konuş Jimin yoksa seni buna pişman ederim.
Tehdidini umursamak yerineyse taştan bedene yaklaşıp göğsüne işaret parmağımla dokundum. Bu haliyle bana hiçbir şey yapamazdı. Boş tehditlerinden korkacak değildim.
"Hâlâ işe yaramaz bir taş yığınısın bana nasıl zarar vermeyi düşünü-"
Göğsüme saplanan ağrıyla birlikte nefessiz kalarak cümlemi tamamlayamadan dizlerimin üzerine çöktüm. Bu isteğim dışında olmuştu. Biri boğazımı sıkıyormuş gibi hissediyordum. Elimden bir şey gelmiyordu bu yüzden sadece çırpınmaktan başka çarem yoktu.
Seni öldürmem ama öyle bir şey yaparım ki ölmek için bana yalvarmanı sağlarım Jimin.
Hâlâ nefessizdim ama beynimin içinde duyduğum o ses beni fazlasıyla korkutuyordu. Taştan bir heykel olduğu halde beni bu hale getirebiliyorsa uyandığında kim bilir neler yapardı? Düşünmesi bile bacaklarımın titremesine neden oluyor.
