"Ελα Tae..."
"Οχι!"
"Σοβαρα αστη-"
"Ο-ΧΙ"
"ΤΗΝ ΤΟΥΡΤΑ ΤΗΝ ΠΗΡΑΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΦΑΜΕ ΟΧΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΒΑΛΕΙΣ ΣΕ ΓΥΑΛΙΝΟ ΚΟΥΤΙ ΛΕΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΚΘΕΜΑ ΜΟΥΣΕΙΟΥ..." Ο Tae κοίταξε σκεπτικός το ταβάνι και χαμογελασε με αυτό που είπε ο Jimin "...Του έδωσα ιδέα ετσι;" με ρώτησε και του έκανα ένα νεύμα.
Είμαστε εδώ και ένα τέταρτο έξω από το δωμάτιό ενώ ο Tae είναι μέσα με την τούρτα.
Θα με ρωτήσετε τώρα πως ξέραμε ότι κοιτούσε το ταβάνι.
Από την κλειδαροτρυπα έβλεπε ένας ένας...
Οπότε φανταστείτε πόση ώρα κοιτούσε το ταβάνι χαρωπός με την ιδέα που του έδωσε ο κοντοπιθαρος...
"Υπέροχα...Τώρα τι κάνουμε" ρώτησε ο Hoseok εξαγριωμενος ενώ πήγε και στάθηκε στην πόρτα με σταυρωμένα τα χέρια.
"....Ξέρω κάτι που θα τον κάνει να βγει έξω...Θα τον καθυστερήσει ο Jοng Suk ενώ εμείς θα μπουκαρουμε μέσα για να πάρουμε την τούρτα.
Αλλά με αυτό που έχει να του πει σιγά μην νοιαστει για την τούρτα μετά..." είπα και ο Jong Suk είχε πάρει μια πονηρή έκφραση.
Παναγία μου...
"Tae! Εγώ δεν σου έδωσα ακόμα το δώρο μου. Θα βγεις για να στο δωσω;"
"ΨΕΥΤΗ! ΤΗΝ ΤΟΥΡΤΑ ΘΕΣ!"
"Κυριολεκτικα μπορώ να πάρω όσες θέλω αυτή την στιγμή..."Όλοι τον κοιταξαμε δολοφονικα και χαμογελασε αμήχανα. "Έλα θα σε αρέσει πολυ"
"...Αν είναι ψέματα να ξέρετε θα σας δαγκώσω ολους"
Δεν θέλω καν να το σκέφτομαι...
Μια φορά είχαμε πλακωθεί τόσο άσχημα που εκεί που ήμουν έτοιμη να του σπάσω το χέρι με δάγκωσε τον αγκώνα τόσο δυνατά που είχα μελάνια για πόσες εβδομάδες...
Ηταν λες και με δάγκωσε σκύλος πραγματικά.
Αλλά εντάξει, του έκανα ένα καρουμπαλο ίσα με το μποϊ του στο κεφάλι και το καταευχαριστηθηκα...
Πήγε να ξεκλειδώσει την πόρτα και όλοι σαν μανιακοι τρέξαμε στο μπάνιο. Όλοι εκτός από τον Jοng Suk.
Ήμασταν όλοι στριμογμωνοι στο μικρό μας μπάνιο. Εγώ ήμουν πάνω στην πόρτα ,
O Hoseok κατέληξε μέσα στην μπανιέρα, ο Jimin πάνω στην λεκάνη της τουαλέτας και ο Jungkook...Από πίσω μου....
Είναι όσο άβολο όσο ακούγεται...
Φαντάζομαι κάποιοι θα ρωτήσετε που είναι ο Yeontan...Αυτό το σκυλί μόλις ακούσει πολυ θόρυβο πηγαίνει στην κουζίνα κάτω από το τραπέζι.
Γιατι;
Επειδή όταν ήταν μικρός δεν ήξερε ότι είμαστε επικίνδυνοι και πήγαμε να πεσουμε πάνω του.
Ευτυχώς πέσαμε δίπλα του χάρη σε εμένα και από τότε όταν μας ακούσει να παλεύουμε ή να τσιριζουμε σαν μικρά παιδιά φεύγει.
Βέβαια όταν μαλωνουμε σοβαρά, πράγμα σπάνιο, αρχίζει να γαβγιζει λες και ξέρει πότε είμαστε σοβαροί και πότε όχι.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
My teacher became my enemy
Fanfiction"Να σε ρωτήσω τι κανεις;" έκανα τρία βήματα προς τα πίσω ενώ αυτός ερχόταν όλο και πιο κοντά μου. "Σαν τι σου φαίνεται να κάνω;" Χαμογέλασε πονηρά. Όταν χαμογελάει έτσι με αγχώνει από την μία αλλά από την άλλη θέλω να τον χώσω καμιά μπατσα. "Επίσης...
