TNL BOOK2:My Ex Is My Love Team [COMPLETED]

×Chapter 20×

"Love!"

Napatingin ako kay Russel dahil sa pag tawag nya.

"Yea?" I murmured, I'm actually typing right now.

"Can you focus your sight on me?" He ask. Napatawa naman ako at hinarap siya.

"So what's now?" Tanong ko pa. Lumapit ito saakin at inayos pa ang piraso ng buhok ko na tumatakip sa mukha ko.

"Beautiful" he says, smilling. Damn this boy. Kunwari'y inirapan ko siya.

"Tigilan mo ako, Russel ah. Can't you see? May ginagawa ako" sabi ko pa at mag sisimula na sanang mag type ulet ng hilain nya ako paharap sakanya.

"Why? I'm just stating the fact, ano bang ginagawa mo jan? Kanina pa ako nandito sa kwarto mo pero hindi mo man lang ako kinakausap!" Pag mamaktol nya pa. Napatawa ako ng bahagya.

"Kausap ko lang po si manager, Mr. Yu"

"Pero Mrs. Yu, pwede bang bukas na yan? Okaya mamaya?" Pangungulit nya pa.

"Okay fine, so anong gusto mong gawin?" Pumayag na rin ako sa kakulitan niya.

"Movie marathon?" Tila kumislap naman ang mata ko roon. Matagal tagal na rin kasi since nag movie marathon kaming dalawa.

"Osige! Wait, may movie akong bagong download sa may lap top" sabi ko sabay hanap ng kadodownload kong movie.

"Ano bang title?"

"Bumblebee, like that?" I smirk, hinarap ko siya at sobra na ngayon ang ngiti nya.

"Alright!"

Sinet up ko na yung lap top at nag simula na nga kaming manuod.

Dito ko napatunayan na hindi totoo ang death threat na yun. Hindi na nga yun nag paparamdam eh. Siguro nga it was just a prank. And siguro hindi talaga related yung babae na nasa puno that time tyaka yung mysterious texter.
---

2 DAYS HAS PASSED, and I must say staying strong kami ni Russel. And btw, ngayon na nga sisimulan ang pag uusap namin nung manager namin and nung other company na balak kaming gawan ng tv series ni Russel.

"Are you ready?" Russel ask, I nodded in reply.

"Let's go" sabi ko pa at sumakay na nga kami sa kotse nya papunta sa SGB company--na nag request saamin para sa isang TV series.

Ilang minutos pa ang lumipas naka rating na rin kami sa building. Pumasok kami ruon at masasabi kong sobrang ganda ng interior design ng lobby ng building nato. Sobrang ganda rin ng mga employees dito. Tyaka lahat talaga ay gumagalaw.

Pumunta kami sa may reception desk para sabihin na may appointment kami with Sir. Christopher Lee--the SGB manager.

"Good morning ma'am and Sir what can I do for you?"

"We're here for an appointment with Christopher Lee" sagot ni Russel sabay ngiti na nya. Napairap naman ako sa inasal nya, dinadaan nanaman kasi nya sa Charm nya. At eto naman si ate kinikilig pa-_-

"Oh, wait a minute" sabi pa ni ate sabay kalikot sa may telephone nya. Maya maya pa binaba na nung babae yung telephone at hinarap kami.

"I'll take you to his office ma'am and Sir" sabi nya at kinausap yung kasama nya na hahatid nya lang kami.
---

"So Its a deal then?" Ngiti-ngiting sabi ni Sir Christopher. Tumayo na kami ni Russel para makipag kamay sakanya.

"Yes, and I hope we can work this up" pag sang-ayon ni Russel, nag shake hands kaming tatlo before we share goodbye's.

"We'll start the shooting this Feb. 14" hirit nya pa bago kami tuluyang umalis.

"Aren't you suppose to be happy?" Napatingin ako sa kanya dahil sa sinabi nya.

"I'm happy though"

"But you looks like not" iling iling nyang sabi nya habang palabas kami ng SGB building.

"Of course, I'm happy dahil may new project nanaman tayo. Pero kasi...isn't it weird? Kakatapos lang natin sa big screen movie natin tapos agad agad meron na agad tayong new project? Ganon naba kadami ang fans natin para makilala tayo ng SGB company? Take note, they're one of the richest company worldwide." Sabi ko pa at napabuntong hininga nalang.

"You are just being paranoid, love. Maybe pagod kana" matapos nyang sabihin yun pinihit nya ako papalapit sakanya at hinalikan ako sa noo.

"Siguro nga, aish!" Na frufrustrate na ako! Sadya bang paranoid lang ako kaya ang weird kona? Aish!

"Btw, where do you want to eat?" Tanong ni Russel. Napangiti naman ako kasi nagugutom narin ako!

"As usua--"

"Babe?" Natigil ako sa pag sasalita ng biglang may lumapit sa amin na babae na hindi familiar saakin.

"Excuse me miss?" Gulong tanong ni Russel nung bigla siyang niyakap nung babae.
-----
Third person POV

HABANG BUSY sa pag reresearch ang babae ay biglang dumating ang kaibigan nito at niyaya siyang mamasyal muna sa isang mall sa una, tumanggi ang babae ngunit dahil sa kakulitan ng kaibigan ay pumayag rin siya.

"Yah I though we're going to the mall?" Iritang sabi ng babae sa kaibigan nya. Nag kibit balikat naman ang kaibigan.

"Yes we will, bibisitahin ko lang si Chris sa office nya" sabi ng kaibigan.

"Why? Mag kikita naman kayo mamaya sa condominium tsk" sabay irap ng babae. Tumawa lang ang kaibigan at hindi ininda ang pag susungit ng babae. Nasanay na rin kasi siya na ganoon ito bago pa man mawala ang kanyang alaala.

"Buti nga pinayagan ka ni tita na bumalik rito sa Pilipinas eh" pag iiba ng usapan ng kaibigan. Napatingin sa kanya ang babae at napairap.

"She doesn't know na alam ko na kung nasaan si Zynder, ang sabi ko lang sakanya ay naaalala kona ang iba pero hindi lahat. Ghad! Ang tagal niyang inilihim sa akin si Zynder! Ang sabi nya patay na si Zynder! Tapos malalaman ko na sikat na siya at nasa pilipinas!? Dammit!" Mangiyak ngiyak na sabi ng babae.

"Oh ghad, makikita rin natin si Zynder as what I promise to you, okay?" Pag papatahan ng kaibigan nya.

"I know" sabi ng babae at tumahimik nalang.

MAYA MAYA, nakarating na sila sa may SGB building, kung saan nag tratrabaho ang boyfriend ng kaibigan nya.

Papasok na sana sila ng bigla siyang napatingin sa gawing kanan nya at sobra talaga ang pag kagulat niya sa nakita nya.

Agad nyang pinakatitigan ito at dun nya natagpuan ang lalaki na mahigit dalawang taon nya ng hinahanap...ang lalaki na akala nya patay na..

Napaluha siya at agad tumakbo papalapit sa lalaki.

"Excuse me miss?" Sabi ng lalaki ng yakapin nya ito. Hindi ito ininda ng babae.

"Zynder babe..I'm back..."
---

Dear Tadhana,
Wala naman akong magagawa pa kung saan mo balak tumungo ang kwento namin...pero pwede bang h'wag mo na pa kaming pahirapin kung ang kahahantungan lang naman nito ay sakit na hindi na kailan pang kayang hiluhin?