TNL BOOK2:My Ex Is My Love Team [COMPLETED]

×Chapter 17×

Here @Acechandrea25

 Wala akong kaalam alam kung saan kami pupunta ng uguk na ito. Kanina pa kasi kami nasa kotse at busying busy sya sa pag dridrive.

"Hey, where are we going?" I asked. He just give me a wink. Damn this guy:<<

"Just wait and see, love" natatawa pa nitong sabi. Inirapan ko lang sya at nag titingin tingin nalang sa daan.

Maya-maya lang, pinahinto na nya ang sasakyan at napadpad kami sa parang isang abandonadong parke. What the? Ang creepy rito swear. Yung mga nilalaruan rito eh mga sira na tapos yung fountain naman eh basag na ang mga disenyo nito. In short, walang buhay ang park na ito.

Pero kahit ganito paman ito. May iba akong feeling. Bumilis yung tibok ng puso ko tapos parang familiar lahat ng ito. Napahawak ako sa puso ko at dinama ang pag tibok nito.

"Looks familiar?" Napatingin ako sakanya at tumango ng may ngiti sa aking labi.

"Very familiar" sabi ko pa. Lumapit sya saakin at hinawakan ang kamay ko.

"Wala ng buhay tong park na ito, kesa nuong bago palang kita dinala rito." Sabi nya pa. Napangiti ako sa hindi ko malamang dahilan.

"Let's go?" Sabi nito at inilahad ang kamay nya. Tinignan ko iyon at tinanggap. Nag simula kaming mag lakad ng tahimik lang. Pero hindi mawala ang saya na nararamdaman ko. Ilang saglit lang huminto si Russel kaya napahinto rin ako. Tinignan ko ang paligid at nakita ko nanamang muli ang isang gate.

Pumasok na si Russel roon at inalalayan rin nya akong maka pasok. Nang maka pasok na kami hindi ko alam kung bakit naiyak nalang ako bigla. It was all familiar...this is the place I will never forget.

Nilibot ko pa ang paningin ko para masilaya muli ang tagpuan namin. Dito kami nag tapos pero dito rin kami mag tatayo ulet ng bagong chapter.

Sa gilid may mga naka tayong mga medyo may kanipisan na poste at pinalibutan yon ng mga pink na rosas at sa mga bawat space ng dalawang poste ay may maliliwanag na ilaw tapos sa gitna ay may carpet na kulay red na may mga piraso rin na mga rosas. May mga tumutugtog rin sa gilid na isang choir at tinutugtog ang kantang photograph. May flat form din sa gitna. Punong puno iyon ng mga magagandang ilaw at mga piraso ng rosas at may naka ukit na malaking puso na gamit ang mga petals ng rosas.

"Damn you Russ, pinapaiyak mo nanaman ako" sabi ko rito at kunwari'y nag dadabog pa. Napatawa lang sya at inalalayan akong pumunta sa naka ready na table.

"Like it?" Tanong pa nya. Napangiti ulet ako nag thumbs up pa.

"I love it" natawa kaming pareho at tinawag na nya ang waiter para kunin yung mga foods. Omgee!

"Bakit pala tayo andito? I mean, pwede naman sa mga fast food chains?" Tanong ko rito habang nag sisimula ng kumain. Uminom muna sya ng red wine bago nag salita.

"Remember, yung sinabi ko syo before tayo bumalik sa pilipinas? Na bubuo tayo rito ng bagong relationship. Dito man tayo nag tapos gusto ko pa ring gawin rito yung mga memories nating dalawa. And ito ang saksi ng pag mamahalan natin" sabi pa nito. Automatic na napangiti ako. Corny pero ang sweet.

"Ang corny mo,kumain ka na nga lang" sabay irap ko pa para matakpan ang kahihiyan ko. Bwisit kasi eh!

"Usyu, kinikilig ka lang nyan eh"  panunukso pa nito. Sinamaan ko sya ng tingin at kumain nalang ulet.

"I love you Jcynd" seryoso nitong sabi. Mas lalo pa akong namula. May sarili atang mundo ang bunganga ko at nag salita nalang bigla.

"I love you too"

---

"Hindi pa ba tayo aalis?" Tanong ko kay Russel, mga hours na rin kasi ang nakakalipas.

"Gusto mo na bang umuwi?" Tanong naman nya pabalik. Tumango naman ako. Pagod na rin kasi ako. Gusto ko ng umuwi at mag pahinga.

"Osige,tara na" inalalayan nya akong makatayo at pinagpag ko pa ang suot kong damit bago kami sabay na lumabas ng gate.

Nag start na kaming mag lakad at hindi ko maiwasang mag isip isip. I know,hindi kami palaging ganito. Alam ko rin na panandalian lang to. Pero diba? Hindi namang masamang lumaban para sa kasayahan mo. Marami na kaming pinag daanan ni Russel and this time, I'll make sure na lalaban na ako. Hindi ko na sya hahayaang lumaban mag isa lang.

"Minsan Love,gusto ko nalang pumasok riyan sa isip mo para alam ko kung ano bang iniisip mo" natauhan lang ako sa sinabi nya. Napabuntong hininga ako at huminto para harapin sya.

"Russel, can you promise me something?" I ask. He look at me full of confused pasted on his face.

"Of course love, anything" pag kasabi nya roon hinawakan nya ang dalawa kong pisngi.

"Pwede mo bang I-promise na kahit anong mangyari hindi mo na ulet ako papakawalan? I mean, alam naman natin na kasalanan ko rin naman kung bakit tayo nag hiwalay nuon. Pero...minsan natatakot na ako na baka may masabi nanaman ako na pag sisisihan ko" malungkot kong sabi. Iniharap naman nya ako sakanya.

"That would never happen, again. Kahit pa anong mangyari hindi na kita papakinggan" natatawa nya pang sabi. Sinamaan ko naman sya ng tingin.

"Biro lang" agad na bawi nito at nag patuloy na ulet kami sa pag lalakad. Am I being so paranoid? Bakit feeling ko hindi mag tatagal at masasaktan nanaman ako? Aish! Ano ba naman tong mga naiisip ko!
---
"So goodnight?" Sabi ni Russel ng huminto na ang kotse nya sa tapat ng gate namin. Sa totoo lang ayaw ko pa ngang bumaba eh:<<

"Sige goodnight, drive safely. And text me pag naka uwi kana okay?" Sabi ko rito at inaayos na ang gamit ko.

"Opo, sige bye bye I love you" sabay ngiti nito napangiti tuloy ako.

Binuksan kona ang pinto at lumabas ng kotse nya. Kumaway pa ako bago sya umalis. Papasok na sana ako sa gate ng may mag text saakin kaya in-open ko muna ito. Tila nag sitaasan lahat ng balahibo ko ng mabasa ko ang text message na iyon.

From: #0923********

Hi my dearest there, for now enjoy what's happening on you. 1 week...I'll give you 1 week to be happy so treasure every moments my dear.

---

Dear Tadhana,
              Ano man ang mangyari, lalabanan namin ito...sa dami ng mga problema ang dumating saamin siguro sapat na iyon para mas lalo kaming lumaban.
                                          -Jcynd