《THE♧END》⚠🔮ЦУСД-S2~🔯~Чөтгөрийн~Сүйт~Бүсгүй🔮⚠

☢$Эргэн⚠️Ирэлт₩☣

- Би өөрийгөө хэтэрхий шалиг завхай эмээр бодож эхлэж байна. Учир нь би ах дүү нарыг хооронд нь дайтуулах зүйл хийж байна шүү дээ. Яагаад ийм зүйл болж байгаа юм бэ? Би тэдэнд хэзээ ч зөөлөн хандаж болохгүй юм байна.

Би: Бид ингэх хэрэггүй байсан юм.

Сэжүн: Бусад нь чамд хүрч бас үнсэж болдог харин би болохгүй гэж үү?

Би: Хараал идсэн та нарын харилцаа надад таалагдахгүй байна. Яагаад намайг ийм хэцүү байдалд оруулаад байгаан бэ? Ээж бид 2 та нарын тоглоом шиг харагдаад байнуу?

Сэжүн: Юу гэсэн үг юм?

Би: Яаж хичээгээд ч алж чадахгүй үнсэхдээ хүртэл асууж үнсдэг байдал чинь тэнэг санагдаа юу?

Сэжүн: Боль! Болиод өг!!! *тэр яг л галзуу хүн шиг болон толгойгоо барин зогсов*

Би: Надад хүрэхийг хүсэж байна уу? Хнн даанч би чам шиг арчаагүй нэгнийг өөртөө хүргэхийг хүсэхгүй байна.

Сэжүн: Зайл зайлаад өг яг одоо эндээс гараад өг гэж хэлснийх нь дараа би эргэлзэлгүй түүнийг орхин гарлаа.

- Би яагаад уйлах гээд байгаан болоо? Би хэнийг ч гомдоохыг хүсдэггүй гэтэл би түүнийг гомдоочихлоо. Би эндээс амьд гархын тулд хатуу тэвчээртэй байх ёстой. Одооноос сайн тэмцэх хэрэгтэй.

Дээш гарч байхдаа би санамсаргүй Инүтэй тааралдлаа. Тэр надруу чимээгүйхэн ширтэн зогсоно.

Би: Инү? Юу болоов?

Инү: Би чамаас хариултаа аваагүй байгаа. 

Би: Өөртэй чинь ярилцмааргүй байна.

Инү: Худлаа ч болов надад хайртай гээд хэлээд өгөөч!

Би: Хүсэхгүй байна. Би наад үгийг чинь хэлэхийг хүсэхгүй байна. Бүр сонсохоос хүртэл залхаж байна. Яагаад чамд ийм үг хэлнэ гэж чи тийм хүндэтгэл хүлээсэн хүн гэж үү? Сайн бодоод үзээч. Та нар миний оронд өөрсдийгөө тавьж үзсэн гэж үү? гэж хэлэхэд тэр юу ч хэлэлгүй миний хажуугаар зөрөн гарлаа.

- Би өөрийгөө яагаад байгааг ойлгохгүй юм.....өрөөндөө орж ирэн цонхруу ширтэн суулаа гадаа хувингаар асгаж байгаа мэт ширүүн бороо орно. Бүрхэг тэнгэрээс асгарах бороо намайг улам ганцаардуулж сэтгэлээр унагаана. Би энд яагаад юу ч хийлгүй суугаад байгаагаа ойлгохгүй байна гэсээр орлуугаа очин хөнжөлөө нөмрөн хэвтэлээ. 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7...гэсээр нүд минь анилдсаар нэг л мэдэхэд би зүүдний далайд хөвсөн байлаа.