yorum neden yapmıyorsunuz?
beÄŸenmiyor musunuz?
ðŸ
Şuanda hareket edememesi gerekirdi. Gözlerini kıpırdatamaması ya da nefes alamaması gerekirdi. Bunları neden yapabiliyordu ki? Ölmemiş miydi yani? Lanetli yaşamına devam mı ediyordu?
Gözlerini yavaşça araladığında boğazındaki acıyı hissetti. Kuruydu. Suya ihtiyacı vardı ama karşısında ki kişileri görünce vazgeçti bu isteğinden. Bileğinde hissettiği acı ile gözlerini oraya dikti. Teyzesi bir şeyler sürüyordu. Gördüğü ve anladığı kadarıyla dikiş atılmıştı. Pansuman yapıyor olmalıydı. Korku dolu gözlerini annesine dikti. Yine aynı bakışları gördü o gözlerde. Bir bite bakarmış gibi bakıyordu. Iğreniyordu. Daha fazla dayanamadı, çekti annesinden gözlerini.
"Niye yaptın böyle bir şeyi? Bu kadar kötü bir fikir mi Tuna ile beraber olmak?" dedi teyzesi. Sinirlenmiş olmalıydı, çünkü elindeki pamuğu sertçe, kesilmiş bileğin üzerine bastırdı. Küçük çocuğun ağzından ufak bir inleme kaçtığında fark etmişti ne yaptığının.
Etrafında gözlerini gezdirdi. Hâlâ dağ evindeydiler. Teyzesinin hemşire olması annesinin işine gelmiş olmalıydı. Küçük çocuk yavaşça yerinden doğruldu, ayağa kalktı. Teyzesinin tam önüne çöküp, ayaklarına kapandı. Bu yaptığı acizceydi belki, belki çok alçakça bir hareketti. Ama karşısında merhametsiz insanlar vardı. Yalvarması gerekirdi, gerekirdi değil mi?
"Teyzesiğim lütfen, lütfen yapmayın bunu. O benim kardeşim. Biz nasıl sevgili oluruz? Olamayız ki." dedi ağlayarak. Sesi o kadar boğuktu ki. Boğazı yanıyor, canı acıyordu. Ama fiziksel acı neydiki? Çektiği bu ruhsal acı varken fiziksel acıyı kim umursardı?
"Kes sesini!"
Annesinin sesini duyması ile yerden kaldırılıp yatağa bırakılması aynı zaman diliminde olmuştu. Mutluydu. Bu sefer saçlarından tutmamıştı.
"Şevval çık dışarı. Konuşmam gerekiyor." dedi annesi kız kardeşine kafasıyla küçük çocuğu gösterirken. Teyzesi söz dinleyen bir çocuk gibi kafasını salladı, tahta kapıdan dışarı çıktı.
