BabySitter / ктн ✔️

15✔''O günden sonra tanımayan olmadı.''

Çemenşiiii

neys okuyun bakalım jdfjksdg

-İYİ OKUMALAR-

 Kulaklığımı çıkartıp, masanın üzerine koydum.Ne kadar zamandır şarkı dinliyordum bilmiyorum ama cidden başım ağrımaya başlamıştı.

 Diğerleri uyumuş mudur acaba?

 Ayağa kalkıp, salona ilerledim. Taekwon uyumadı ise onun ile bahçeye çıkıp, biraz yıldızları izlemek istiyordum. 6. hisleri güçlü olan insanlar olacak olan şeyleri önceden hissederdi değil mi?

 Peki ya ben? Ben neden, kendimi kötü hissediyordum? Yakın zamanda kötü bir şey olacaktı. Buna dair bir his vardı içimde. Ve bu benim ciddi anlamda sinirimi bozuyordu.

''Taekwon, neredesin?'' diye seslendim, kısık sesle. Uyuyan kişileri uyandırmak istemiyordum. ''Buradayım anne!'' gelen ses ile koltuğun üstüne çıkıp bana bakan Taekwon'a döndüm.Gülümseyerek yanına ilerlerken oda benim gelmemi kolları açık şekilde bekliyordu.

 Yanına gittiğim gibi kollarını boynuma dolamıştı.''Bahçeye çıkalım mı canım?'' başını sallayarak gülümsedi. ''Olur.''

 Adımlarımı kapıya yönlendirip, Taekwon'dan gelen o güzel kokuyu ciğerlerime çektim. Bebek kokusu bence dünyada ki en güzel kokuydu. Hamağın olduğu yere ilerlerken, yıldızların parlaklığı dikkatimi çekmişti. Sanki bu gece daha da parlaktılar...önceki günlere göre.

Yavaş bir şekilde oturduktan sonra ayaklarım ile ittirip, sallanmamızı sağladım. Bu salıncak hamaklar...cidden çok iyiydi. Sırtımı yasladığım da Taekwon'da başını göğsüme yaslayıp, kucağıma uzandı. Gözleri uzunca bir süre gökyüzünde dolaştıktan sonra, bir anda gözlerinin içinde bir parlaklık fark ettim. ''Anne bak..şu yıldız çok parlıyor.''

 Eli ile işaret ettiği yere baktım.Hepsinden daha büyük olan bir yıldızı işaret ediyordu. ''Evet..çok güzel değil mi?'' gözlerini bir anda gözlerime çevirince, sanki onun yaşadığı duyguyu hissettiğimi düşündüm. Onun gözlerinde annesine olan büyük ihtiyacı, sevgiyi görüyordum.

 Gerçek annesi kimdi bilmiyorum ama...Onu yalnız bırakarak bir çocuğun en masum duygusunu çalmıştı. Anne sevgisini, Taekwon daha bir kere bile görmediği annesini çok seviyordu. Onu özlemişti. Ama bir yandan da ona karşı büyük bir nefreti vardı sanırım.

  Daha küçüktü, gerçekten nefret edemezdi. Belki büyüdüğünde ona karşı beslediği özlem ve sevgi tamamen yok olup yerini nefrete bırakabilirdi.

''Evet...Sana benziyor anne.'' dediğinde gülümseyip, saçlarından öptüm. ''Kim öğretiyor bunları sana?'' dediğinde gülerek, omuzlarını silkti. ''Kimse..ben kendim öğreniyorum.''

''Hmm..''

 Vücudunu bana döndürüp, karnını karnıma yasladı. Ben buraya geldiğim zaman zaten yaşına göre biraz daha büyük gösteriyordu. Şimdi ise daha da büyümüştü. Hızlı gelişiyordu. ''Anne..Babam evlenirse, sen bu evden gitmek zorunda kalırsın ya..''

 Başımı 'Evet' dercesine salladım.

''Gitme...Ben senden başka birisini istemiyorum.Çünkü..'Annem' olacak o kişi bana senden daha iyi davranacağını düşünmüyorum..'' gözleri dolmuştu. Tebessüm edip, burnundan öptüm. İçimde bir yerlerde, bir lav'ın tüm vücudumun içinde gezerek beni içten içe yaktığını hissettim.