Tempus

H.1 "Wat nou uitslapen?"

A/N: Hey guys! Ben ik weer met het tweede deel van de maanlicht triologie. Ik ben zo blij dat jullie ook deel twee een kans willen geven! Anyway, ik zal jullie niet langer ophouden, veel lees plezier met hoofdstuk 1 van Tempus!

bk281100 out!

'Rhunie!' Ik kreunde, draaide me op mijn andere zij en trok de dekens over mijn hoofd. Nope. Geen zin in. De ochtend komt zoals gewoonlijk weer eens veel te vroeg. Ik hoorde mijn kamerdeur opengaan maar trok me er verder niets van aan. Het zou verboden moeten worden om voor tien uur op te staan. 'Oh my moon, Rhune!' herkende ik de stem van mijn beste vriendin en tevens mijn bèta Thylane zeggen. Ik bleef stug liggen.

'Omdat het zondag is, betekend het niet dat je voor eeuwig in je bed moet blijven.' Ik zuchtte en trok de dekens beter om me heen. Het bed naast me zakte in. 'Kom op, Rhune. Ik weet dat je slaapt te kort hebt, maar om je hier de rest van de dag te verschuilen schiet jij ook niets mee op. En ik ben aardig geweest en heb je met rust gelaten tot negen uur, je hebt dus gewoon dik uitgeslapen!' Ik zuchtte, 'het is wat je uitslapen noemt.' Ik rolde met mijn ogen en bleef zo stil mogelijk liggen, hopend dat Thy de hint zou begrijpen dat ik mijn bed niet uit wíl, of zou denken dat ik weer in slaap zou zijn gevallen.

'Dan maar de harde manier.'

En mislukt. Wacht wat, de harde manier? Wat wil ze doen? Nou, daar kom je nu achter. Nog voordat ik op mijn wolf Avantis kon reageren, werd ik hard geslagen met een kussen. Ik ging recht op zitten en keek Thylane beledigt aan. Ze gaf me een onschuldige glimlach en knipperde een paar keer met haar prachtige licht groene ogen, waarna ze een haarflip deed met haar lange, roze, kleurige haren. 'Nou kom op, Alphatje. Je hebt je lang genoeg in je bed verstopt.' 'Thy. Het is zondag wat wil je in godsnaam gaan doen?' vroeg ik terwijl ik me uitrekte.

'En het is niet alleen zondag, het is ook de eerste vrije dag die ik in drie weken tijd heb gehad. Het is al erg genoeg dat je me zo wekt en überhaupt je hoofd laat zien.' ik keek haar chagrijnig aan terwijl ik dit zei, wat haar alleen maar deed grijnzen. 'Oh, stel je niet zo aan, meid, je hebt genoeg tijd om bij te slapen als je dood bent. Nou, hup je bed uit! Ik neem je een dagje mee.' 'Ga ik het leuk vinden?' Thylane trok een bedenkelijk gezicht. 'Of wel, of totaal niet. Nou hup je bed uit jij!' 'Waar gaan we heen?' 'Ik ga lekker niets zeggen.' zei ze op een zangerige toon waarna ze zich op haar hak omdraaide en mijn kamer uitbeende. 'Thy!' riep ik haar nog na wat enkel gegrinnik opleverde.

'Oh, alle maansverduisteringen bij elkaar!' ik stapte snel uit mijn warme, zachte en veilige bed en rende mijn bèta achteraan de gang op. 'Thylane!' riep ik naar haar toen ik haar in het vizier kreeg. Ze keek grijnzend over haar schouder. 'Pak me maar als je kan, als dat je lukt krijg je je antwoord!' ze gaf me een knipoog en rende er toen vandoor. Ik kreunde geïrriteerd en zette hem op zijn rennen. Ik rende een trap af en ging de hoek om waarna ik tegen iets hards aan knalde. 'Wat de f-, sinds wanneer staat hier een muur?!' 'Geen muur, sis.' Oh. Ik zette een stap achteruit en zag dat ik recht op Dairon in was gerend. 'Die ga ik onthouden!' hoorde ik Yvan vanuit de gameroom roepen. 'Oh geweldig weer dit.' Ik wreef over mijn voorhoofd.

'Maar goed, lekker uitgeslapen, meid?' 'Nee.' 'Nou, duidelijk. Ik snap echt niet hoe jij zoveel slaap nodig hebt, je lijkt wel een buitenaards wezen. We zijn alweer bijna midden op de dag.' 'Dude, het is fucking kwart over negen! Ik heb iedere nacht minimaal negen uur nodig, zoals bijna ieder anders mens hier op aarde, dat jullie nou zes uur nodig hebben maakt jullie de buitenaardse wezens! Maar ik moet rennen, enig idee welke kant Lanie op ging?' 'Achtertuin.' Ik knikte, maakte mijn weg om mijn oudste drieling broertje heen en rende die kant uit. 'En trouwens, Rhune! Wij zijn helemaal geen mens! Nooit geweest ook!'