Book1:Courting my Future Husband (CMFH)

Chapter 40: Tinuruan ako ni...

Sinungaling. Hindi lang wala ang bagay na iyon. Narinig ko ang lahat.

"Liar," sabi ko sa kanya. Gusto ko siyang suntukin. Naiinis ako, at the same time ay nagagalit ako. Nangilid na ang luha sa mga mata ko.

"Mika?" Naguguluhan siya.

"Nathan, ano ba? Huwag kang umakto nang wala lang. Alam kong alam mo kung ano ang problema."

Niyakap niya ako. Gusto kong kumawala sa yakap niya pero parang naghihina ako. Nauubos na ang lakas ko dahil sa pag-iyak ko ngayon.

Iyak na iyak...

"Nathan..."

"Kung ganun, alam mo?"

"Alam ko. Narinig ko ang lahat."

Niyakap niya ako nang mahigpit. "Then you also know, I can't let you go," sabi niya sabay hagod sa likod ko.

Wala pa namang nangyayari. Masaya naman kami. Kami pa rin naman. Kasama ko pa rin naman ang supladong ito. Moody siya. Lagi siyang sumisigaw. Pero mahal ko siya. At ang pag-iisip na magkakahiwalay kami... Masakit. Sobrang sakit.

***

Hindi na muna ako papasok sa restaurant. Hindi ko na yata kaya pang magtrabaho sa ganitong kalagayan. Madami na akong mga baso at pinggan na nabasag doon dahil sa sobrang pag-iisip sa problema ko.

"Here." Inabot sa 'kin ni Nathan ang isang basong tubig. Uminom naman ako. Nandito kami ngayon sa third floor ng J.S. building. Nangalahati na iyong tubig pero hanggang ngayon ay hawak ko pa rin 'yung baso.

Kinuha niya 'yung baso sa kamay ko at siya na mismo ang naglagay sa center table saka niya hinawakan ang dalawa kong kamay.

"Huwag ka ngang sumimangot dyan."

"Paanong ako hindi sismangot?"

"I told you, I'm not leaving."

Hindi kasi ganun kadali iyon eh. Matapos kong marinig ang lahat, parang nahati ang puso ko. Hindi ko na alam kung ano pa ang tama.

=Flashback=

"Nathan," sabi ng babae.

Ilang segundo rin silang natahimik nang biglang tumawa ang babae. Nanatili akong nakatayo sa pwesto ko. Nakatago at tahimik na nakikinig sa mga maaari nilang pag-usapan.

Nakakaloko iyong tawa niya. Parang baliw na parang bata. Hindi halata sa itsura niya na ganun siya. "Sumama ka na kasi. You'll miss this big opportunity. C'mon, Nathan!"

"Nasabi ko na sa 'yo. Huwag mo na akong kausapin tungkol sa bagay na iyan. I'm not going."

"Ano ba? Sayang talaga oh!"

"Para ka talagang bata. Aish! Pwede bang huwag mo akong hawakan, nakakadiri ka!"

"Alam mo, iyan ang gusto ko sa lalaki, iyong mga katulad mong hard to get."

"Stop it or else, I'll kill you," pagbabanta ni Nathan. Papatay talaga? Pero kahit papaano, okay na ako, wala naman pa lang namamagitan sa kanilang dalawa. Akala ko kasi may babae na si Moo. No way! Baka ako ang makapatay kung ganoon! Ano ba naman ito, nahahawa na ako kay Nathan.

Magbabakasyon ba si Nathan?

"But Nathan, noong una, mukhang gusto mo naman, 'di ba? Why a sudden change of mind? I mean, halata sa mukha mo na interesado ka kahit wala ka pang nasasabi."

"Naisip ko na nakakatamad iyon." Hindi ako makasabay sa pinag-uusapan nila.

"Hindi mo ako maloloko, Nathan. You like singing. Alam kong gusto mo na ito noon pa lang. I am not forcing you naman. But, I can feel you really want to come with us."