Suskun Serçe

SS-16

Aldıkları haberden sonra yüzü biraz olsun gülenler keyifle yemek masasında toplanmışlardı.Aralarında olan bağı hissediyordu.Birbirlerine olan sevgisi o kadar göz önündeydi ki görmemek için kör olmak gerekiyordu.Nehir bunu dışarıdan böyle görebildiği için mutluydu.Bu ailenin bir parçası mıydı bilmiyordu ama bu insanlar öyle hissettiriyordu. Kaya sanki hayatından asla çıkmayacak gibiydi, her zaman yanında olacak ve onu saracak gibiydi.Nehir yaşadığı bu hislerin minnettarlık mı olup olmadığını anlayamıyordu.Bildiği ve istediği tek bir şey vardı o da Kaya'ydı. O olmadan bu saatten sonra Nehir için sadece cenaze olurdu.Devam etmesinin imkanı olmazdı.Yaşayamazdı.Onu hayatta döndüren, ayağa kalkması için elini tutan adamdı.Yüzünde aptal bir gülümseme ile masadan kalkarak bir kalem aradı ve buldu.Herkes sohbeti kesmiş ve Nehir'e dönmüştü.

Nehir bulamadığı kağıdı boş vererek Esen'in masaya özenerek koyduğu çiçekli peçetelerden birine uzandı ve yazmaya başladı.Kaya merakla Nehir'in elindeki peçeteyi aldı.Kağıtta okuduklarıyla yüzünde kocaman bir gülümse olan Kaya Nehir'i sinesine çekerek başına bir öpücük kondurdu.

"Yani..Çok özel değilse bizde öğrenebilir miyiz Nehir hanım?" Samet arsızca sırıtarak Nehir'den bir yanıt bekliyordu.Esen eşini mıncıklayarak onu susturmaya çalıştı.

"Ya nolur bir şeyi de merak etmesen. Sana ne Samet, belki aralarında bir şey." Esen söylenerek tabağını biraz daha doldurmaya başladı.Deren hallerine gülerken Nehir'le göz göze geldi.

Deren gözlerde olan bu ışıltıyı biliyordu. Güney'e her baktığında görüyordu.Yaşananlara rağmen bazen saklayamıyordu.Kızgın, öfkeli ve en önemlisi kırgındı ama sevmekten vazgeçmesi onun için her şeyden daha zordu.Başını döndürerek eşine baktı.Aklına ona hamile olduğunu söylemek için hazırlandığı gün geldi.Hevesli telaşı, geçmek bilmeyen zamanı ama düşündüğü gibi olmamıştı.Kapıyı beklediği eşi yerine hayatında hiç tanımadığı adamlara açmıştı.Kaçırılmış, işkenceye uğramış ve bebeğini kaybetmişti.Güney'in suçu ise gerçek yüzünü asla Deren'e göstermemişti.Güney'in aslında nasıl bir adam olduğunu, hayatında neler yaptığını bilmiyordu.En azından Deren'e kadar, karanlık içinde bir hayatı olsa bile ona söylememişti.Evet belki hepsi Güney için Derenden sonra bitmişti ama adamın kirli geçmişi sadece ikisini değil kendi canlarından birini de götürmüştü.

Şimdi ise pişmanlığın içinde boğulmuş bir adam ve ihanetin ortasında yaşayan bir kadın vardı.

Güney ve Deren.

Nehir peçeteyi geri alarak Deren'e uzattı.Yüzündeki gülümse ile Deren'e bakıyor onu anlaması için gözlerinin içine bakıyordu.Deren peçeteyi önce kendisi okuduktan sonra herkese döndü.

"Aile gibi."

Herkes bugün o kadar çok zayıf bir zamanındaydı ki.Hepsi. Güney bile içtenlikle gülümsedi.Beklenmedik bir şekilde konuşmaya başladı.

"Bizi ailen olarak gördüğün için teşekkür ederim Nehir.Ne zaman istersen, hatta istemezsen bile hep senin yanında olacağız.Bunu sakın aklından çıkarma."Güney'in sert ama bir o kadar sıcak ses tonu güven sağlamıştı.Güney elini Deren'e doğru uzattmıştı.Belki birşeyleri düzeltmek için geç kalmamıştır diye umarak.Deren masanın altından uzatılan ele baktı.Kalbine ağrı girerken bir yandan öfkesi mantığını bastırıyordu.Ama ona uzatılan eli tuttu, kısa süreliğine belki ama tuttu.

Herkes keyifle yemeğe devam ederken Kaya yine sorularla baş başaydı.En azından bu geceye kadar ertelemeye karar verdi.Şimdi aile olmanın ve yanında sevdiği biriyle olmanın keyfini çıkarmak istiyordu.Uzun zamandan sonra o kadar ihtiyaçları vardı ki, üst üste yaşanan olaylar, Nehir'in geçmişi hepsi bu gecelik rafa kalkmıştı.Kaya kadehinden bir yudum daha alarak sigara içmek için balkona çıktı.Malum Esen hamileydi ve kesin emirle evde sigara içilmesi yasaktı.Bir iki dakika geçmeden elinde sigarasıyla Deren geldi.

"Her şeyi gözardı etmeye çalıştığını görüyorum ama benden sana bir tavsiye yapma.İkiniz içinde çok daha zor olur."Kaya bir nefes daha alıp Derene döndü.

"Bilmiyorum, en azından bu gece düşünmek istemiyorum.Bunların sonunda ne olacak, hepsi hak ettiklerini bulacak mı ya da Nehir benimle kalacak mı bilmiyorum."

"Bir şekilde bitmek zorunda Kaya, böyle nasıl devam edecek? Bu bir düzen mi?"

Kaya Deren'nin sorusunu es geçerek sigarasını söndürüp bir diğerini yaktı.Deren olumsuz bakışlar atarak balkon demirine yaslandı.Bu çocuk asla akıllanmayacaktı.

"Daha kötüsü ne biliyor musun! O'nu koruyabilecek miyim? Bilmiyorum.Aydın iti evimde, uykumda aldı Nehir'i Deren.Bu nasıl bir şey, ben ne yapıyorum böyle!?"

Aralarında geçen sessizlikten sonra Kaya içeri girmek için kapıyı açtı aynı anda Deren'nin cümlesiyle kaldı.

"Gidin buralardan, Nehir'i de al, şehri mi ülkeyi mi nereyi terk ediyorsanız edin! Sürekli tetikte yaşayamazsınız.Bunu ne kendine ne de Nehir'e yapamazsın."

Kaya beklenmedik çıkışmaya dondu kaldı.Deren gayet kararlı gözlerle ona bakıyor ve savunuyordu.Aslında dedikleri gayet mantıklıydı ama?
O kadar çok aması vardı ki kendisi bile emin olamıyordu.Her zaman çözüm için uğraşırken şimdi kaçıp gitmek onun için bir çare olmamalıydı.

"Kaçıp gitmemi mi söylüyorsun!? Deren bunu nasıl yaparız bilmiyorum."

"İnan bende bilmiyorum ama başka bir çare gelmiyor aklıma.Sadece size açık bir kapı bulmaya çalışıyorum Kaya.Güney ve benim gibi olun istemiyorum."

"Ne olmuş bize!?" Balkona çıkan Güney son cümleleri duymuştu.Ne kadar pişman olsada bazı şeyleri sindiremiyordu.

"Sen ne olduğunu gayet iyi biliyorsun." Deren sözünü söyleyip içeriye geçmişti.Giden kadının arkasından bakan ikili bir sigara daha yakmaya karar verdiler.