It's not just summer love

Chapter 8

HEY GUYS, βοηθήστε με να πάρω votes γιατί δεν καταλαβαίνω σας αρέσει ή όχι πείτε μου άμα πρέπει να σβήσω ή να συναιχισω να γράφω
Xx NAN

////////////// chapter ⬇️

Άνοιξα σιγά σιγά τα μάτια μου και κοίταξα γύρω μου. Που είμαι; Γιατί αυτό δεν είναι το δωμάτιο μου. Μετά κοίταξα στον καναπέ που κοιμόταν ο Στεφάν. Περίμενε ποιος; Ο Στεφάν; Πως βρέθηκα εδώ; Μέθυσα ξανά υπέρ πολύ, και πονάει το κεφάλι μου τοοοοσοοο πολυυυ
"Καλημέρα" άκουσα την αγουροξυπνημένη φωνή του Στεφάν
"Καλημέρα"
"Εισαι καλά;" Ρώτησε ενώ συκωθηκε και ήρθε κοντά μου
"Πονάει παρά πολύ το κεφάλι μου, ήπια πολύ εχθές;"ρώτησα ενώ είχα πιασει το κεφάλι μου
"Ναιι, παρά πολύ. Θυμάσαι τίποτα;"
Ρώτησε και κούνησα το κεφάλι μου
"Θυμάμαι που μπήκαμε στο κλαμπ και άρχιζα να κατεβάζω τις βότκες μετά όλα μαύρα, είμαστε στο δωμάτιο σου;" Τον ρώτησα ενώ κοίταζα γύρω μου
"Ναι σε έφερα εδώ, ο Λουκάς όπως κατάλαβα έμεινε με την αδερφή σου όποτε δεν είχες και που άλλου να κοιμηθείς" περίμενε τι; Μόλις τον γνώρισε και είδη το εκαναν; Μόνο μια μέρα τον ξέρει. Ελεος Βίκη Ελεος.
"Εντάξει, ευχαριστώ Στέφανε, για όλα όσα έκανες χθες για μένα και συγνώμη που έπρεπε να με δεις έτσι και συγνώμη που σου χάλασα το βράδι "
"Μην ανυσηχεις όλα μια χαρα, δεν θα ήθελα να μουν κάπου άλλου χθες " μου είπε χαμογελώντας μου και του χαμογέλασα και εγώ
Πηγα να συκοθω από το κρεβάτι που τώρα που βλέπω φοραω μια αντρική μπλούζα
"Στο άλλαξα εγώ εχθές τα ρούχα σου ήταν πενταβρομικα," οχ Θεέ μου, ποσό μεθυσμένη ήμουν που τον άφησα να μου βγάλει ρούχα και να μου βάλει την μπλούζα του αλλά τι να έκανε και αυτός όντως πενταβρομικα ήταν τα αλλά μου ρούχα μετά την θάλασσα και συν άμμο
"Ευχαριστώ" του είπα χαμογελώντας του και συκωθηκα από το κρεβάτι αλλά μετανοιωσα γιατί ζαλιστικά και έκατσα πάλι στο κρεβάτι
"Τι έγινε; Εισαι καλά;»
"Ναι καλά είμαι απλά ζαλίστηκα λίγο"
"Μήπως επειδή δεν έχεις φάει τίποτα περισσότερο από 24 ώρα;" Δεν έχω ιδέα πόσες ώρες έχω να φάω, θυμάμαι που έφαγα όχι χθες προχθές το απόγευμα πίτσα, ουαου μπράβο μου, δεν είχα φάει και ήπια βοτκα. Μπράβο Αντριάνα
"Έλα να σε βοηθήσω να σηκωθείς» μου είπε και μου έδωσε το χέρι του και το έπιασα, σηκώθηκα και έκανα λίγα βήματα. Ζαλίζομαι παρά πολύ αλλά δεν ήθελα να φανώ αδύνατη ξανά μπροστά του και δεν είπα κάτι
"Τα ρούχα μου που είναι; Πρέπει να πάω δίπλα να κάνω μπάνιο και άμα βγω έτσι η Βίκη θα υποψιφιασει κάτι και δεν θέλω να της μιλήσω για χθεσινό"
"Απλά θα πάρω τον αδερφό μου να δω άμα είναι ακόμα στο δωμάτιο εντάξει; Γιατί η βικτωρια ήξερε πως θα πας το πρωί και νομίζω έφυγαν νωρίς για πρωινό έξω να φάνε. Μισό να τον πάρω" είπε και πήγε να πάρει το κινητό του.
"Έλα Λουκά που είστε;" Ρώτησε στον αδερφό του
"Οκ κομπλέ άντε τα λέμε μετά μπρο" του είπε και έκλεισε το τηλέφωνο ενώ μετά γύρισε προς εμενα
"Το δωμάτιο σου είναι άδειο μπορείς να πας ελεύθερη"
"Ευχαριστώ" του είπα και πήρα όλα τα πράγματα μου
"Την μπλούζα θα στο δόσω μετά" του είπα ενώ πήρα και τα παπούτσια μου
"Δεν χρειάζεται μπορείς να το κρατήσεις σου πάει ποιο πολύ"
"Ευχαριστώ, ευχαριστώ ξανά για το χθες και συγν"
"Σταματά να ζητάς συγνώμη για ότι δεν φταίς,"
"Εντάξει, τα λέμε "
"Ναι άμα θες πάμε και εμείς να φάμε το πρωινό μαζί "
"Αμ ναι οκ απλά να κάνω μπάνιο, όταν θα εισαι και εσυ έτοιμος έλα στο δωμάτιο μου ετοιμάζομαι γρήγορα" του είπα και άνοιξα την πόρτα, αφού σιγουρεύτηκα πως δεν ήταν κανείς έξω στο διάδρομο βγήκα έξω και άνοιξα την πόρτα μ ενώ ο στεφανος καθόταν στην πόρτα του δωματίου του και γέλαγε
"Τι; Είμαι μισογυμνη μου αρκεί που με είδες εσυ σε αυτη την κατάσταση "
"Εντάξει εντΑξει άντε μπες μέσα τα λέμε " μου είπε γελώντας και μπήκε μέσα όπως και εγώ. Πήρα πετσέτα και μπηκα για μπάνιο και αφίσα το καυτό νερό να κιλησει πάνω μου. Με χαλάρωνε, τελευταία καιρό δεν μπορώ να κοιμάμαι καλά βλέπω συναιχια εφιάλτες, χαίρομαι που το μυαλό μου αποφάσισε να με αφήσει να κοιμηθώ ήρεμα μετά από τόσο αλκοόλ. Πρέπει να προχωρήσω και να ξεχάσω το παρελθόν μου, το ξέρω αλλά αυτό είναι το ποιο δύσκολο της υπόθεσης. Άμα δεν προσπαθήσεις δεν καταφέρνεις, μου είχε πει η Εύα η οποία είναι μοναδική η οποία ξέρει την αλήθεια εκτός από την μαμα μου, της είχα θυμώσει πολύ εκεινη την μέρα. Λες και δεν ήθελα να το ξεχάσω και για αυτό δεν μπορούσα να το ξεπεράσω λες και δεν προσπαθούσα.. απλά είναι δύσκολο, πολύ δύσκολο. Ένας άνθρωπος δεν ξεπερνάει και δεν ξεχνάει έτσι απλά το παρελθόν του.
Αφού τελείωσα μπάνιο βγήκα με μια πετσέτα γύρω μου και διάλεξα ρούχα. Αφού φόρεσα άκουσα χτύπους στην πόρτα και πηγα να ανοίξω.
"Έλα, θα φορέσω τα παπούτσια και είμαι έτοιμη" του είπα ενώ του έκανα χώρο να περάσει
"Τα μαλλιά δεν θα τα στεγνωσεις;"
"Όχι, δεν πειράζει"
"Θα αρρωστήσεις"
"Είναι καλοκαίρι δεν θα πάθω τίποτα Στέφανε"
"Ελεος Αντριάνα δέκα λεπτά θέλει, πηγενε στέγνωσε τα ή θα στα στεγνωσω εγώ" είπε και τον κοίταξα με μια φάτσα «σοβαρά τώρα;» Αυτός έγνεψε όποτε μπηκα στο μπάνιο και άρχισα να στεγνωνω τα μαλλιά μου. Σε πέντε λεπτά κάπου που ήταν λίγο στεγνά βγήκα έξω πήρα τσάντα και χρήματα για να αγοράσω και καινούργιο κινητό και στάθηκα μπροστά του
"Άμα συνεχίσεις να εισαι μπαμπάς μου και μου πεις πως το σοριτσακι μου ή η μπλούζα μου είναι κοντή και να το αλλάξω θα φύγω μόνη μου" του είπα προειδοποιώντας τον ενώ αυτός άρχισε να γελάει
"Χαχα όχι εντάξει, άντε πάμε" είπε και συκωθηκα από το κρεβάτι μου. Προχώρησε μπροστά και εγώ από πίσω του. Έκλεισα την πόρτα και κλείδωσα
"Αυτή η μπλούζα όντως είναι λίγο κοντό δεν μου αρέσει" είπε και σταμάτησα το περπάτημα ενώ αυτός γύρισε και με κοιτούσε γελώντας, γηρησα πίσω και κατευθύνθηκα προς το δωμάτιο μου αλλά το χέρι του με σταμάτησε
"Έλα έλα πλάκα έκανα δεν θα το ξανακάνω" είπε και με αγκάλιασε από πίσω, χωρίς να με αφήσει προχωρούσαμε προς το ασανσέρ
"Σου έχουν πει πως εισαι βλάκας;" Τον ρώτησα
"Έχει γίνει κομπλιμέντο αυτό για μένα μην ανυσηχεις" είπε και γελάσαμε. Άνοιξε η Πόρτα του ασανσέρ και είδα την Βίκη και τον Λουκά αγκαλιασμένοι. Βγήκαν από το ασανσέρ όπως και εγώ από την αγκαλιά του Στέφανο
"Αντριάνα;» Ρώτησε έκπληκτη η Βίκη χαμογελώντας
" γεια, έχουμε να συζητήσουμε εμείς όταν έρθω τώρα ββ γεια Λουκά " είπα και μπηκα μέσα στο ασανσέρ τραβώντας και τον Στέφανο μέχρι η Βίκη θα ζητούσε πεντε λεπτά και μετά θα με μπομπαρε με τις ερωτήσεις της. Πάτησα το νούμερο 0 και οι πόρτες έκλεισαν ενώ έβλεπα την Βίκη να με κοιτάζει σοκαρισμένη. Έκλεισε η πόρτα και ο στεφανος άρχισε να γελάει για εκατωστη φορά σήμερα
"Τι; Δεν είχα όρεξη για τις ερωτήσεις της"
"Δεν είπα κάτι" είπε ακόμα γελώντας, χαμογέλασα και εγώ με όλη αυτήν την φάση,
Φτάσαμε κάτω και βγήκαμε έξω
"Στέφανε μπορούμε να πάμε να αγοράσουμε πρώτα ένα κινητό;"
"Όχι ξεχνά το" είπε ενώ εποιασε το χέρι μου και με τραβούσε έξω
"Μα γιατί χρειάζομαι κινητό" άρχισα παράπονα
"Να σου πω έχεις να φας δεν ξέρω και εγώ ποσό καιρό και δεν θα κάτσω να σε ακουω να νευριάζεις ξανά μιλώντας με κάποιον στο κινητό και μετά να μην έχεις όρεξη να φας, για να σου πω την αλήθεια δεν θα πάρουμε καθόλου κινητό για σένα, δεν χρειάζεσαι. Τώρα πάμε να φάμε και θα φας όλα όσα σου πω να το ξέρεις αυτό μην με αναγκάσεις να κάνω σκηνικά εκεί μέσα αν και δεν θα ντραπώ καθόλου" είπε και τον κοίταγα με στόμα ανοιχτό
"Εντάξει πάμε" μίλησα επιτέλους και πήγαμε σε μια καφετέρια που είναι κοντά στο ξενοδοχείο μας. Καθίσαμε και ήρθε σερβιτόρος να μας πάρει παραγγελία, άνοιξα το στόμα να μιλήσω αλλά ο στεφανος δεν με άφησε
"Λοιπόν θελουμε φυσικός Χιμος δυο κρέπες τεράστιες" Χιμος; Κρέπες; Και τεράστιες κιωλας; Έφυγε ο σερβιτόρος και γύρισα προς αυτόν
"Δεν ήθελα χιμο καφέ ήθελα "
"Δεν θυμάμαι να σε ρώτησα" τώρα θα τα πάρω στο κρανίο, ποιος νομίζει ότι είναι
"Α να σου πω.." πηγα να μιλήσω αλλά με διέκοψε
"Όχι εγώ θα σου πω, δεν ξέρω τι μου έκανες αλλά δεν μπορώ να μην σε σκέφτομαι και να μην νοιάζομαι για σένα, με κατατρομάξες χθες και σήμερα το πρωί. Ειπες πως ήσουν καλά αλλά είχες χρωμα νεκρού και δεν μπορούσες ούτε να περπατήσεις επειδή δεν είχες δύναμη όποτε θα σκάσεις και αντί να πιεις καφέ θα πιεις χιμο που έχει βιταμίνες και δεν σηκώνω κουβέντα, ούτε από εδώ δεν θα φύγεις μέχρι δεν θα τελειώσεις το φαγητό. Και ποιος νομίζω ότι είμαι; Αυτός που νοιάζεται για σένα. Δεν ξέρω στην Αγγλία πως ζούσες αλλά από εδώ και πέρα συνιθησε πως κάποιος θα νοιάζεται για σένα" τελείωσε ότι είχε να μου πει και εγώ είχα μείνει σοκαρισμένη. Κανείς δεν έχει νοιαστεί για μένα έτσι. Ούτε ο μπαμπάς μου. Η Βίκη δεν ήξερε ποτέ τι περνούσα έμαθε πριν λίγο και μετά άλλαξε αλλιώς ούτε εκείνη νοιαζόταν γιατί νοιάζεται αυτός όμως; Μια μέρα με ξέρει
"Δεν θέλω"
"Τι;» Ρώτησε σοκαρισμένος
"Πρέπει να συνηθίσω ότι κάποιος νοιάζεται αλλά όταν όλα τελειώσουν δεν θα πληγωθείς εσυ αλλά εγώ."
"Αυτό να συζητήσουμε άμα τελειώσει ποτέ μέχρι στιγμής συνήθισε το απλά " δεν είπα κάτι. Δεν ήξερα τι να πω. Σε λίγο μας έφεραν παραγκελειες και άρχισα να τρωω
"Πες μου κάτι για σένα, εσυ ξέρεις αρκετά για μένα και είδες αρκετά, εγώ δεν ξέρω τίποτα εκτός ότι έχεις έναν αδερφό"του είπα και συνέχισα να τρωω περιμένοντας τον να μιλήσει
"Λοιπόν, οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν 1 χρόνων μετά από αυτό παντρεύτηκε η μαμα μου και γέννησε τον Λουκά, είμαστε ετερωθαλης αδερφοί αλλά αυτό δεν αλλάζει κάτι, μεγαλώσαμε μαζί, και τον πατέρα του τον αγαπω πολύ αυτός μου έμαθε όλα και δεν με ξεχώριζε από τον γιο του. Ο ίδιος μου πατέρα ήταν Ιταλός έτσι έρχομαι κάθε χρόνο Ιταλία να πάω να περάσω λίγο χρόνο με την γιαγιά μου απλά φέτος έμαθα πως τελικά η γιαγιά μου πήγε διακοπές με την κόρη της δλδ με την θεια μου έτσι είμαστε εδώ στο ξενοδοχείο. Ο πατέρα μου δεν ξέρω που είναι αλλά ούτε με νοιάζει από εκείνον τίποτα δεν θέλω. Ο πατριός μου είναι παρά πολύ πλούσιος και έχω όλα όσα χρειάζομαι. Από περσι είχα πάρει απόφαση πως ήθελα να συνεχίσω το πανεπηστιμιο εδώ γιατί λατρεύω όλα στην Ιταλία ξέρω και την γλώσσα και δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Θα ήμουν κοντά και στην γιαγιά μου και η μαμα δεν είπε κάτι με ξέρει πολύ καλά και με εμπιστεύεται πάντα. Αυτά δεν νομίζω να είναι κάτι άλλο"
"Quindi conosci il ragazzo italiano?" (Δλδ ξέρεις και εσυ ιταλικά;) του είπα και με κοίταξε έκπληκτος
"Si, ma non sono l'unico che parla italiano qui" (ναι αλλά όπως βλέπω δεν είμαι ο μόνος που ξέρει ιταλικά εδώ)
"Έχουμε περισσότερο κοινά από όσο φανταζόμουν "
"Όπως βλέπω ναι"του είπα και του χαμογέλασα. Δεν ξέρω τι με τραβούσε τόσο πολύ σε αυτόν, μάλλον το ότι με κοιτούσε διαφορετικά και όχι σαν αυτούς που βλέπουν μέσα μου κόρη ενός πλούσιου....

-------------/////--
P.S NAN