HATE [SeulMin]

two

1 Yıl Sonra

Her şeyin bittiği, terk edildiği kafede Sooyoung'ı bekliyordu Seulgi.
Kim bilirdi ki bir yıl önce biten hikayenin bir yıl sonra aynı yerde başlayacağını..

Kapının açılması ile çan sesi doldurmuştu kafeyi.. Tabi ki Seulgi geldiğinden beri yaptığı şeyi yapmış ve gözlerini kapıya dikmişti.
Sanırım günün hatasıydı bu kafe, bu bakışlar..

Jimin ve yanındaki kızı görünce kafasını çevirdi hızla.. Kalbi o geceki gibi acıyordu.. ama bu sefer acıdan çok nefret hissediyordu.

Çekilen sandalye ile Sooyoung geldiği için şükür etti.
Tabii ki de o değil, Jimindi.

"Neredeyse bir yıl oldu.. iyi misin?"

Gülümsedi,
"Evet, neden olmamayayım ki?"

Jimin zorla tebessüm etti ve ağzını araladı.
"Üzgünüm.. Sonumuz böyle olsun istemezdim."

"Endişe etme ben iyiyim Jimin, hem de eskisinden daha iyi.. İlk başta kanadı kırılmış bir kuş gibi uçmayı unutmuştum"
yutkunup devam etti
"ama daha sonra başardım, tekrar uçtum. Peki beni diğer kuşlardan ayıran en önemli şey neydi biliyor musun?"

Jimin sorarcasına tek kaşını kaldırdı.

"Hırs.. Beni diğer kanadı kırık kuşlara karşı yücelten şeydi."

Jimin gözlerini dışarıya çevirdi.

"Güzel.. İyi olmana sevindim. Şimdi gitsem iyi olur arkadaşım bekliyorda."

Seulgi başını sallamak ile yetinmişti.
Sooyoung geldiğinde ise hemen orayı terk etmişti.
Başka bir yerde bulunmak her iki taraf içinde daha iyi olacaktı.

Jimin ise onun gidişine bakmak ile yetinmişti..geçen sefer olduğu gibi.

Onu bırakmasının sebebi.. Yoktu.
Çünkü o gerçekten bırakmak istemişti.
Stajyerlik, ailesi ve Seulgi.. Artık onun için dayanılmaz maddeler haline gelmişti.

Onu terkettikten sonra büyük pişmanlık duymuş ve onun acısı ile de stajına son vermişti.
Günlerce hatasını sorgulamış ve keşke demişti.. Keşke ondan zaman isteseydim demişti.

Herkesin kendi hayatı, düzeni ve yeni bir beyaz sayfası vardı. Ama bu, o sayfaları birbirleri ile karartmayacakları anlamına gelmezdi.

[2022] ne kadar kısa ve duygusuz yazıyormuşum