HASTA ADAM [BİTTİ]

31 ❦ Zehir Çemberi

Keyifli Okumalar Dilerim ✨

Alaz gözlerime bakarken gecenin boğucu karanlığı gözbebeklerindeki parıltıyı söndürmeye yetmiyordu.

"Bu seni affettiğim anlamına gelmez ama." dediğimde benim tek sözüm o parıltıları söndürmeye yetip de artmıştı.

Hiçbir şey söylemeden sürücü koltuğuna oturduğunda bir süre elim kapının kolunda bekledi. Söylediğim için pişman olmuştum çünkü çokta emin olmadığımı fark etmiştim. Derin bir iç çekerek neredeyse birbirine yapışmak olan ciğerlerimi havayla ayırdım. Alaz'ı gerçekten sevsem bile onu affedebilir miydim? Affedemeyeceğim kadar kötü mü davranmıştı bana?

Kapıyı ağır ağır açtıktan sonra sakince koltuğa yerleştim ve kapıyı kapattım. Emniyet kemerini takarken Alaz'a dönmemeye çalışıyor aynı zamanda yüz ifadesini de görmek istiyordum.

"Beni asla affetmeyeceksin." dediğinde zaten çalışır durumda bıraktığı arabayı geri vitese takarak yola döndürmüştü.

"Bunu sana düşündüren ne ?" dediğimde derin bir nefes alarak elini tekrar vitese attı. Bana onlarca acı çektirmişken onu sevmek gibi bir salaklık yapıyordum birde onca yaraya rağmen nasıl onunla olabilirdim? Peki ya onu nasıl sevebiliyordum?

"Beni sevmiyorsun Esila. Sen az önce öğrendiklerinden etkilendin sadece. Ya da sadece bana acıyorsun." dediğinde içimdeki kadın duygularına tercüman bulmuş gibi Alaz'ı alkışladı.

"Ben..." dediğimde kelimenin devamı gelmedi çünkü hayır seni seviyorum diyemezdim, onu neden sevecektimki? Beni acının koynuna atıp, yaralara boğdu için mi?Yoksa kelepçeyi vurup hayatımı mahvettiği için mi?

"Sen sırf korktuğun için duygularımla oynayacak kadar bencil bir kadınsın. Tek istediğin ilgim." dediğinde yoldan kayıp arabanın altında kaybolan beyaz çizgileri izliyordum. Her biri beyaz parçalardan oluşan tek bir çizgi vardı ve o kadar hızlı gözden kayboluyordu ki parçaları takip etmekte zorlanıyordum.

"Belki de haklısındır. Sürekli kendime seni sevip sevmediğimi soruyorum fakat bir kadın olarak beni incittin ve seni ne zaman affetmeye çalışsam yaralarım sızlıyor." dediğimde haklı olduğumu biliyordu yine de aklına bir şey takılmış olacak ki dudaklarını aralayıp arabadaki havadan bir miktarını içine çekti.

"Evet seni çok incittim haklısın, tamam. Peki emin olmadığın duygularınla bana 'Seni seviyorum.' demen ne kadar doğru Esila? En az senin çektiğin kadar bende acı çekiyorum. Benden bu şekilde mi intikam alacaksın yani?" dediğinde aslında aklımda böyle bir şeyin hiç var olmadığını fark ettim.

"Ben böyle bir şeyi asla düşünmedim." dediğimde bana inanmadığını belli edercesine başını iki yana sallayarak güldü.

"Düşünmedin öyle mi?" dediğinde içimdeki kadına baktım. İki elini havaya kaldırıp öyle bir şey düşünmediğini söyledi ardından kafasının üzerinde parlak bir yıldız parıldadı, düşünmemiştik fakat artık Alaz yüzünden düşünüyorduk. Onca kez boğazıma yapışıp beni nefessiz bırakan adamın nefesini kesecek güç artık elimde miydi?