DEATH HEART

47 || The Truth Untold

H A V E A

Natagpuan ko na lamang ang aking sarili na nakahiga sa isang malamig na sahig at maliwanag na lugar na sa sobrang liwanag ay masakit na ito sa aking mata.

W-where am I?

Sinubukan kong tumayo sa aking pagkakahiga at umupo, sinubukan kong tumayo but I failed sapagkat sobrang sakit ng buong katawan ko. "U-ugh!" agad na napahawak ako sa puso ko ng sumakit ito.

F-f*ck! It hurts!

Napahawak ako sa dibdib ko dahil sa sobrang sakit nito. D*mn it! Ang sakit! Parang masisira ito!

"Ow the girl is awake." agad na napalingon ako sa boses na iyon. Sakto namang may pumasok sa lugar na ito at-

N-no way...

"N-nadiah?" as I speak her name ay agad na sumakit ang puso ko. Napahawak ako ng mahigpit doon. F*ck!

"The one and only." maarte niyang sabi. Ibang iba ang itsura niya sa Nadiah na nakilala ko. D*mn! Dahan dahan itong lumapit sa akin at lumuhod para maka level sa akin.

"How is your heart, b*tch? Tumitibok pa ba?" agad na napantig ang tenga ko sa narinig ko. F*ck! Siya ang dahilan!

"You- Ugh!" hindi ko na naituloy ang sasabihin ko sapagkat sumakit na naman ang puso ko. Napayuko na ako sa sobrang sakit dahil dito.

"Hahaha!" tumawa siya habang lumalayo sa akin, d*mn her! Inikot ikot niya ang buhok niya at tumingin sa akin. "Sorry to say this b*tch pero masisira na ang puso mo. You're on our territory, at habang nandito ka—" muli siyang lumapit at tinuro ang aking noo. "—mamatay ang puso mo. Hahahaha!"

Inis na tinignan ko siya at gusto ko siyang patayin ngunit hindi ko magawa dahil sa sobrang sakit ng puso ko. Ugh! F*ck!

"By the way. If hinahanap mo si Haven." agad na napatingin ako sa kanya dahil sa narinig ko. Si Haven! Where is Haven?! "N-nasaan siya?! Wag niyo siyang gagalawin!" agad na sigaw ko. D*mn it!

"Hahaha! Baliw ka ba?" parang ikaw ang baliw, f*ck! "Bakit naman namin sasaktan ang anak ng Boss ko?"

Boss?

"W-what do you-"

"Nadiah." pinilit kong hindi paniwalaan ang boses na narinig ko mula sa likod ni Nadiah.

F*ck! N-no...

"Ow here's my boss." Nadiah's said as she turn her way to welcome the f*cking Boss. Pagka kitang pagka-kita ko sa Boss aya agad na nanakit ang puso ko!

"N-no! H-hindi ikaw ang boss! F*cking no!" sigaw ko. No way! Hindi siya! Hinding hindi siya!

Hindi ang Daddy ni Haven! D*mn!

"F*cking yes Havea." naka-ngisi niyang sabi. Tinignan niya si Nadiah at tumango naman ito bago umalis. Naiwan kami ng Boss na ito, d*mn!

"Kamusta? Are you dying already?" sinubukan niyang mag mukhang nag aalala pero rinig na rinig ko ang kagalakan sa boses niya.

"D*mn! Ikaw? I-it's you!" sigaw ko. Unti unti siyang lumapit at marahas na hinawakan ang panga ko. D*mn!

"Yes, the one and only. A white dead and one of the boss's."

F*ck!

"F*ck you!" hindi ko na napigilan at napamura na ako sa kanya, kaya agad na sinampal niya ang pisngi ko. D*mn!

"Sino ka para murahin ako? You're just one of a f*cking Black Dead." inis na sabi nito. Tumayo siya at pinagpagan ang kamay niya.

"K-kapag nalaman to ni Haven, you're dead." galit na sabi ko, marami na ang masakit sa akin. My face, body and my heart! Shit!

"Kung malalaman niya. Wala siya dito. At kailanman ay hindi siya makaka tapak dito." mayabang na sabi niya. Napatingin lang ako sa kanya. Unti unti ay ibang Mr Monfero ang nakilala ko. He's not the father who is kind, cheerful. He's a traitor, a f*cking liar.

"U-ugh!" muling kumirot ang puso ko at sa aktong yun ay napahiga ako sa kama. F*ck! Help! I-I need help! Haven! Haven!

"Aww. I pity you. Malapit ka na bang mawala? Mamaya na. I have a surprise for you." naka ngisi niyang sabi. Sinamaan ko siya ng tingin. Pity the hell! F*ck him!

Ikinumpas niya ang kamay niya pataas at pababa at kasabay noon ay ang pag labas ng isang imahe sa hangin. Unti unti ay lumilinaw ang imahe, "You know him?" tanong niya. Hindi naman ako sumagot.

It's Mr Vuenavista.

"I think you know him." he said again, and I didn't speak again.

"I don't." pagsisinuwaling ko. Baka madamay pa si Mr Vuenavista dito, ayokong may madamay na tao dito.

"You don't? HAHAHA!" bigla ay tumawa siya. Kumumpas ulit ang kamay niya at may bagong imaheng lumabas. Ang imaheng yun ay may isang lalaking sa tingin ko ay tatay at karga niya ang isang batang babae.

Sa hindi maipaliwanag na dahilan ay unti-unting tumibok ang puso ko, ngunit andun pa rin ang sakit. F-f*ck...

"How come you don't know him? If he is your..." bigla ay nakalapit na agad siya sa akin at mabilis na hinawakan ang pisngi ko. "Father. He's your father pity girl."

S-sh*t.

I-is that true?

H-he is—

HE IS MY FATHER?!

"H-he is m-my-"

"Yes Havea. He's your father. Sayang lang kasi hindi ka niya na makikita. How sad, hahaha!" tinitigan ko ang imahe na nasa hangin.

D-dad? I-is that you?

Hindi ko na naramdaman na unti-unti ay bumabagsak na ang mga luha ko. Sh*t! My dad! He's my Dad!

"Ah. Huwag ka ngang mag drama diyan. Hindi na kayo magkikita pa." hindi ko pinansin ang sinabi ng traitor na to. Hinawakan ko ang puso ko at pumikit ng mariin.

Oh God, please.

Save me. I need to see my Dad.

I need to see Haven. Please...

Save me.