Lost & Found: Love (COMPLETED)

Teaser

Lost and Found: Love


I woke up in a strange room. My head hurts. I'm trying to remember what happened, but I can't.

I tried to recall everything, a tear fell down my eyes. I don't know anything. Why can't I recall who I am? Bakit?

I saw a man, he's standing in front of me.

"Who are you?" tanong niya sa'kin

Nanginginig na ibinuka ko ang mga labi ko

"I'm... I, I, I don't know." I kept on crying as I say those words

"You don't know." mahinang ulit niya sa sinabi ko

Nakayuko lang ako at nakapikit. Hinihintay ko kung ano ang susunod na itatanong niya sa'kin.

"Manang! Throw this one out, now!" nagulat ako sa sigaw niya

Biglang nanginig ang buong katawan ko. He wants throw me out? Narinig kong umalis na siya. Naiiyak pa rin ako. My head hurts, sobra. I don't know what happened, who am I and where I am right now.

"Neng." I heard an old woman's voice

Napatingala ako. She come near me. I'm scared. I'm scared of everyone, and everything.

"Tara na. Bago ka pa makita ni Sir pagbalik niya." sabi ng matandang babae sa harap ko

She helped me, nanghihina ang tuhod ko. Why? Why is this happening to me?

"Hija, dito ka muna sa bahay namin. Pagmamay-ari din 'to ng lalaking nakausap mo kanina. Sir Enzo ang tawag namin sa kanya."

Dinala ako ng matandang babae dito sa maliit na bahay na hindi kalayuan do'n sa malaking bahay na pinanggalingan namin kanina.

"Pagpasensyahan mo na si Sir. Saan ka ba nakatira? Ipapahatid ka na lang namin pauwi."

Patuloy siyang nagsasalita kahit hindi ko naman siya kinakausap.

"Gusto mo ba munang magpahinga? Pagkagising mo saka ka namin ihahatid."

I swallowed hard before trying to speak.

"H-hindi ko po a-alam." nanginginig pa rin ang mga labi ko kapag nagsasalita

"Alin ang hindi mo alam? Hindi mo alam ang daan pauwi? Ayos lang, basta alam mo ang address, maihahatid ka ng driver ni Sir. Mabait naman ang batang iyon."

Hindi ako sumagot.

"Sige magpahinga ka muna, Hija. Baka pagod ka pa."

"H-hindi ko po alam k-kung sino ako. B-bakit? Bakit po wala akong maalala?"

Napahagulgol na naman ako ng iyak. I pity myself for being in this situation.

*

"Manang! Why are you keeping this thing in my property? This is trespassing!"

Nakita ako no'ng Sir Enzo. I was cleaning the floor of Manang's house. He shouted like he saw some trash that needs to be thrown out. I wanted to cry. I want to go to a place where I can be accepted but how and where is that?

"S-sir. Sorry po, ipapakiusap ko po sana siya sa inyo. Baka po pwede sa akin na lang siya tumuloy? Sir, please po. Ngayon lang ako makikiusap at hihingi ng pabor sa inyo sa buong buhay ko ng pagseserbisyo sa pamilya niyo."

Tahimik lang ako at nakatingin sa matandang babaeng ito. Why is she helping me?

"Why would I do that, Manang? Why would I let that thing stay here?" sabi no'ng Sir Enzo sabay turo sa'kin

"Sir. Gusto ko siyang kupkupin. Habang tinitignan ko siya, nakikita ko ang yumao kong anak. Kasing edad niya noon ang anak ko no'ng bawiin siya sa'kin ng Diyos. Nandito ako noon sa mansyon niyo at inaalagaan ang Papa niyo. Habang ang anak ko, hindi ko alam inaatake na pala ng sakit niya." paliwanag ng matandang babae

Tahimik lang 'yong Sir Enzo.

"Fine. But that thing won't stay here for free. She will work so she could eat."

Tinalikuran na niya kami. Nakita kong nagpunas ng luha 'yong matandang babae, yakap na niya ako ngayon. Why is she doing this for me?

"Okay na, Hija. Pwede ka nang manatili dito hanggang sa bumalik ang mga alaala mo."

===========

Teaser ng another story ni Gab! Mwahaha
Teaser lang 'to. May Prolouge pa. Sana magustuhan niyo :)

mwa mwa

(c) gab