Creepy verhalen nederlands

BLOOD MAGIC

Het stond in schril contrast met Elisa's kamer met een eenvoudig metalen frame in de hoek en een donkerhouten kast aan de andere kant.
De muren waren zwart geverfd en het raam was verborgen onder een dik gordijn. Er was niets op de harde houten vloer om de monastieke soberheid te verstoren.
"Hoe speel je games zonder speelgoed?", Vroeg ik.

"We spelen bloedspelletjes", zei ze en benadrukte opnieuw het meervoud. "Het soort dat magie nodig heeft om te werken. Je weet toch iets over magie? "
"Ja tuurlijk. Natuurlijk. "Ik wilde niets meer zeggen om mijn onwetendheid te verraden.
Ik pakte een koekje uit de mand, maar ze sloeg mijn hand weg.

Ik stond vol ongeloof toen ze zelf een van de koekjes at.
'Mijn moeder heeft het me geleerd nadat ze geslaagd was,' zei Elisa terloops en bewoog zich om de koekjes op de kast te leggen.
Ze haalde iets op en draaide zich weer naar me om. "Als je wilt spelen, moet je me je hand geven."

"Wat bedoel je toen ze geslaagd was?" Ik strekte me voorzichtig uit naar haar.
"Sluit nu je ogen."
Ze had me kunnen vertellen om uit het raam te springen en ik zou het waarschijnlijk gedaan hebben. Ze had de zoetste glimlach op haar gezicht en de zachte borstel van haar vingers die over mijn hand liep, maakte me rood. Ik deed mijn ogen dicht en haalde diep adem.
"Niet gillen. Moeder heeft een hekel aan schreeuwers. '

Ik opende mijn ogen een stukje, net op tijd om een ​​metalen flits in de lucht te zien.
Elisa greep zich vast om mijn pols, terwijl haar vrije hand een naald in het midden van mijn hand stak.
Ik gilde niet precies.
Het was meer een gierend geluid, zoals een konijn dat voor het eerst parachutespringt. Ik scheurde mijn hand weg met de naald er nog in, het bloed vloog vrijelijk tussen mijn vingers.

"Kom hier terug!" Riep Elisa. "Je gaat een zooitje maken!" We renden allebei naar de deur. Ik aarzelde om te voorkomen dat ik haar tegenkwam, maar ze duwde me opzij en vertraagde het niet totdat ze het had dichtgeslagen en het van binnenuit op slot had gedaan.
"Je verspilt het bloed. Geef mij je hand."
"Nee! Je zult me ​​opnieuw steken! "Ik trok voorzichtig de naald uit de huid en veroorzaakte een nieuwe golf van bloed. Ik voelde me duizelig.

'Baby.' Ze snoof. Dat deed iets meer pijn dan de naald. 'Je bloed al, dus ik hoef je niet te steken, toch? Hier, veeg wat over mij. "
Ze bood me de rug van haar hand aan.
Verbijsterd wreef ik een lange vlek op haar bleke huid. Haar donkere ogen schitterden terwijl ze gretig toekeek.
Ik greep bijna de kans om te vluchten, maar ik kon het niet laten om te vragen:
"Hoe werkt bloedmagie?"

'Moeder zei dat toen de wereld jong was, alle levende wezens met elkaar verbonden waren en hetzelfde bloed van de een naar de ander stroomde.' Elisa plukte de naald van mijn vingers en prikte haar schone hand op sierlijke wijze om een ​​enkele druppel bloed naar voren te brengen. "We begonnen elkaar echter te bevechten, en het werd erger en erger totdat we uit elkaar moesten trekken in afzonderlijke entiteiten.

We werden zo ver weg dat we verschillende vormen begonnen te nemen, en sommige dieren buitten zelfs op anderen totdat we vergaten dat we ooit hetzelfde waren. Het bloed is het enige deel van ons dat nooit is vergeten. '
Met behulp van de nagel van een wijsvinger traceerde ze behendig een patroon in mijn bloed.

Een cirkel, met een driehoek binnenin, en een vierkant daarbinnen, en misschien zelfs een kleine vijfhoek binnenin.
Met diepe concentratie drukte ze de enkele druppel van haar bloed in het midden van het ontwerp.
"Wat ben je nu aan het doen?" Vroeg ik.
Ze glimlachte, maar het gebaar leek gespannen en onnatuurlijk, als een hond die zijn tanden blies voor een reclameboodschap voor hondenvoer.
"Duh," zei ze.
"Ik maak magie."
En dat was ze.

Het patroon van bloed in haar hand gloeide.
Eerst zacht, maar in even pulsen lichter.
Mijn hart begon te razen van opwinding en het pulserende licht nam toe om overeen te komen met zijn ritme.
"Wat is het?" Vroeg ik.
"Ik ga je een vriend voor je laten worden," zei ze.