Hospital/Chanbaek

0.1

Sabah, ilk uyandığımda gözlerim annemi bulmuştu. Her gece "ya ona bir şey olursa?" diye düşünmeden edemiyordum.

Bir zamanlar fazla güçlü olan ben, şimdi aşırı zayıftım. En zayıf noktamdan vurulmuştum adeta.

Acıyla doğrulmuştum, neredeyse 3 aydır annemin yanında kalıyordum, ve artık bu koltuklar fazla canımı acıtıyordu.

Ben kendime gelir gelmez, her sabah soğuk gülümsemesini bana sunan hemşire içeri girmişti. Sırasıyla annemi kontrol etmiş, ardından da ilaçlarını verip odadan çıkmıştı.

Bende onun ardından annemi yanağından öpmüş ve hastaneden çıkmıştım. Artık bu hastaneyi fazla iyi biliyordum, ve bundan nefret ediyordum.

Hastanenin yanındaki pastaneye gittim hızla. Kadın her sabah beni gördüğünden isteyeceklerimi tahmin ediyordu. Bundan dolayı hızlıca paketi hazırlayıp elime tutuşturmuştu.

Pastaneden çıkıp yine hastaneye dönmüştüm. En kısa zamanda babamın şirketinde çalışmaya başlayacaktım.

Eh, annemle babam ayrıydı. Ama babam hala beni çok sevdiğinden, şirkette çalışmamı fazlaca istiyordu.

Odaya girmeden önce, gözüme biri çarpmıştı.

Bana fazlaca acı çektirecekti, bunu bile bile ona bakmıştım.

Onu gördüğüm an sol tarafımda resmen havai fişekler patlamıştı.

Ben ilk görüşte aşık olmuştum, hemde adını bile bilmediğim birine.

Çocuk odaya girdiğinde, ben hala kapıya bakıyordum. Böyle bir durumda, bunun olması hiç hoş olmamıştı. Kendimi toparlayıp içeri girmiştim.

Odaya girdiğim an kapıya yaslanmıştım. Annem hala uyuyordu.

Ne iştahım kalmıştı, ne de düzgün düşünecek bir aklım...

Hikaye kısa bir hikaye olacak, zor zamanlar atlatıyorum ve yazmaya ihtiyacım var.