passion

Μένω Εδώ

Μόλις μπαίνω μέσα στο δωμάτιο και τον βλέπω ξαπλωμένο πάνω στο κρεβάτι με τα μηχανήματα γύρω του, νιώθω την καρδιά μου να σταματάει. Ω Έρικ μου! Με σκοτώνει τόσο πολύ αυτή η εικόνα. Τον πλησιάζω με αργά βήματα και κάθομαι σε μια καρέκλα δίπλα από το κρεβάτι του. Παίρνω το χέρι του και το φιλάω τρυφερά. Πως μπόρεσες και το έκανες αυτό; πως μπόρεσες να θυσιάσεις την ζωή σου για εμένα; Αχ Ερικ, με μπερδεύεις συνεχώς! Από την μία με διώχνεις και από την άλλη... από την άλλη με σώζεις. Απλώνω το χέρι και χαϊδεύω το γαλήνιο και παράλληλα χλωμό πρόσωπο του. Ξύπνα Έρικ, σε παρακαλώ! Ο ήχος του κινητού μου με κάνει να τιναχτώ. Αμέσως το βγάζω από την τσέπη μου και ξεφυσάω. Ο Μάικ. Δεν έχω την δύναμη να του απαντήσω, και δεν μπορώ να του πω κάποιο ψέμα αυτή την στιγμή. Οπότε το κλείνω εντελώς και ξανά τοποθετώ την συσκευή στην τσέπη του τζιν μου.

(Τέσα;)
Ξαφνικά νιώθω ένα χέρι να χαϊδεύει την πλάτη μου. Ο Έρικ! Αμέσως ανακάθομαι και ανοίγω τα μάτια μου. Αλλά η απογοήτευση με κατακλύζει καθώς ανακαλύπτω ότι ο Ερικ είναι στην ίδια κατάσταση που βρισκόταν και εχθές
(Τέσα, είσαι καλά;)
Αμέσως στρέφω το κεφάλι και βλέπω την Χλόη να στέκεται δίπλα μου μαζί με τον Μπένετ. Θεέ μου, πόσες ώρες κοιμόμουν;
(ναι, καλά είμαι)
(πως μπόρεσες να κοιμηθείς εδώ;)
Με ρωτάει ο Μπένετ καθώς τεντώνω το σώμα μου
(δεν ξέρω. Απλώς έκλεισα τα μάτια μου και...)
(τέλος πάντων, καλύτερα να κατέβουμε κάτω, να πιούμε κανέναν καφέ)
Μου προτείνει η Χλόη αλλά γνέφω αρνητικά
(όχι, δεν θέλω να τον αφήσω)
(πήγαινε Τέσα. Θα είμαι εγώ εδώ)
Λέει ο Μπένετ, χαρίζοντας μου ένα αδύναμο χαμόγελο. Ξεφυσάω. Ίσως θέλει να μείνει μόνος μαζί του. Τον καταλαβαίνω. Πονάει! όπως κι εγώ
(καλά, πάμε)
Αποκρίνομαι σιγανά και βγαίνουμε με την Χλόη έξω από το δωμάτιο.

(γιατί έμεινες εδώ;)
Με ρωτάει καθώς κάνουμε βόλτες έξω, στο προαύλιο του νοσοκομείου. Ανασηκώνω τους ώμους
(σου είπα. Αποκοιμήθηκα πάνω στην καρέκλα και...)
(Τέσα, ξέρω πόσο υποφέρεις αυτή την στιγμή. Αλλά με το να εξαντλείς τον εαυτό σου... δεν βοηθάς κανέναν!)
(είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω για εκείνον, Χλόη)
Μουρμουρίζω και ξεφυσάει δυνατά
(εάν συνεχίσεις έτσι, στο τέλος θα αρρωστήσεις!)
(δεν με ενδιαφέρει Χλόη. Ο Έρικ βρίσκεται εδώ εξαιτίας μου!)
Πετάω κάπως απότομα και τα βήματα της σταματάνε. Να πάρει, δεν ήθελα να της φωνάξω
(νιώθεις ένοχη;)
(ναι. Φυσικά και νιώθω! Μπήκε μπροστά μου για να με σώσει από εκείνη την σφαίρα!)
Αν τον βρω αυτόν που του το έκανε αυτό... ειλικρινά θα τον σκοτώσω! Τα βήματα της με πλησιάζουν και χωρίς να το περιμένω με κλείνει στην αγκαλιά της
(εύχομαι να τελειώσει γρήγορα αυτός ο εφιάλτης φιλενάδα)
Ψιθυρίζει κοντά στο αυτί μου και αυτόματα την σφίγγω. Ω Χλόη! Κι εγώ το εύχομαι αυτό.

Έπειτα από μισή ώρα, ο Μπένετ και η Χλόη έχουν φύγει. Πραγματικά βρισκόμαστε όλοι σε άσχημη κατάσταση. Κυρίως ο Μπένετ! Είναι ο αδερφός του και τον αγαπάει πολύ. Το βλέπω, το καταλαβαίνω! Το τηλέφωνο μου χτυπάει και το βγάζω από την τσέπη μου. Η Τζεν. Το σηκώνω
(ναι)
(τι κάνεις; σου καλά;)
Ρωτάει γεμάτη συμπόνια και ξεφυσάω
(όπως τα ξες. Εσύ;)
(ακόμα στο νοσοκομείο είσαι;)
(ναι)
(και πότε θα φύγεις από εκεί;)
Δεν καταλαβαίνω την ερώτηση της. Γιατί όλοι θέλουν να με απομακρύνουν ξαφνικά από τον Έρικ;
(όταν σιγουρευτώ πως ο Έρικ είναι καλά)
Απαντάω σχεδόν ψιθυριστά και την ακούω να ξεφυσάει
(εύχομαι από εκεί)
Πετάει ξαφνικά και το κλείνει. Η αλήθεια είναι πως την χρειάζομαι τώρα εδώ. Η Τζεν ήταν πάντα μαζί μου και στα καλά και στα σχήμα. Την νιώθω σαν αδερφή μου και την χρειάζομαι ξανά!

Καθόμαστε στα παγκάκια, στο προαύλιο του νοσοκομείου και κοιτάζουμε τα αστέρια ενώ παράλληλα μιλάμε
(δεν φταις εσύ για αυτό που του συνέβη, Τεςς. Εκείνος μπήκε μπροστά σου, εκείνος θέλησε να σε σώσει)
Λέει και ξεφυσάω
(προτιμούσα να μην το είχε κάνει. Προτιμούσα να βρίσκομαι εγώ τώρα στην θέση του!)
(μην λες βλακείες!)
(δεν είναι βλακείες, Τζεν. Ξέρεις πόσο τον αγαπάω, ξέρεις πόσο νοιάζομαι ακόμη και αν δεν το έδειχνα!)
Ξαφνικά νιώθω τα δάκρυα να τρέχουν από τα μάτια μου μεγάλη δύναμη. Θεέ μου, πονάω τόσο πολύ! Ξαφνικά η Τζεν τυλίγει τα χέρια της γύρω μου και με τραβάει στην αγκαλιά της
(όλα θα πάνε καλά φιλενάδα. Όλα θα πάνε καλά)
Με καθησυχάζει, λες και είμαι ένα μικρό και φοβισμένο παιδί. Και εδώ που τα λέμε... έτσι αισθάνομαι αυτή την στιγμή. Αχ Έρικ... ξύπνα γρήγορα. Σε χρειάζομαι!

Ξαφνικά ακούγεται ένα μηχάνημα να χτυπάει συνέχεια. Σαν συναγερμός. Όχι! Πετάγομαι από την καρέκλα και βγαίνω έξω για να φωνάξω έναν γιατρό. Ευτυχώς μόλις βγαίνω έξω, πέφτω μπροστά του
(σας παρακαλώ, ο Ερικ...)
Αμέσως μπαίνει μέσα με άλλους δύο να τον ακολουθούν. Μένω παγωμένη στην είσοδο να τους κοιτάζω. Αρχίζω και φοβάμαι!
(σας παρακαλώ δεσποινίς, βγείτε έξω)
(τι έπαθε;)
(περάστε έξω, σας παρακαλώ)
(όχι, θέλω να μείνω εδώ! μαζί του!)
Ξαφνικά ένας άντρας με τραβάει έξω από το δωμάτιο, όμως του αντιστέκομαι
(όχι, σας παρακαλώ!)
Φωνάζω αλλά δεν με ακούν. Με βγάζουν έξω. Τον σπρώχνω και προσπαθώ να μπω ξανά μέσα, όμως δεν με αφήνει. Ξαφνικά ο γιατρός με πλησιάζει με λυπημένο ύφος
(λυπάμαι, δεσποινίς)
Τα μάτια μου γουρλώνουν. Οχι! όχι, δεν...
(τι εννοείτε;)
(δυστυχώς... δεν τα κατάφερε)
Όλος μου ο κόσμος καταρρέει. Πέφτω στα γόνατα και κοιτάζω το πάτωμα. Έρικ! Η καρδιά μου σπάει. Όλος μου ο αέρας χάνεται από μέσα μου και νιώθω την ψυχή μου να καίγεται.

Υπομονή για το επόμενο...