Μάριος Pov
Μπαίνω στο γραφείο μου και κάθομαι στην αναπαυτικη καρέκλα. Κοιτάζω την μεγάλη στοίβα πολυχρωμων φακέλων και το γεμάτο πρόγραμμα μου. Με την άκρη του ματιού μου τσεκάρω το σταθερό και διακρίνω πως έχω δύο αναπάντητες και ένα φωνητικό μήνυμα.
Το όνομα του αδελφού μου, Σωτήρη, εμφανίζεται και στις δύο κλήσεις. Για ποιον λόγο να μου τηλεφωνεί αυτος; Έχει να μου ζητήσει χάρη πολύ καιρό και ακόμα περισσότερο να μου μιλήσει.
Θέλει μόνο τα λεφτά μου και εκμεταλλεύεται το αξίωμα μου ως αστυνομικός. Λυπάμαι που ο Σωτήρης απομακρύνθηκε από εμένα, που μίσησε τόσο πολύ την έννοια της οικογένειας. Που λατρεύει την δίψα για την εξουσία, για την θέση κοντά στα αφεντικά, κοντά σε ένα μάτσο εγκληματίες και γι αυτό τον έκαναν ένα με αυτούς. Παίρνω να ακούσω το μήνυμα έχοντα μια έκφραση αδιαφορίας.
《 Μάριε》 η φωνή του τρέμει και αυτό μου προκαλεί ενδιαφέρον.
《Βρίσκομαι σε αδιέξοδο. Την αγαπώ τόσο όσο αγαπώ και την θέση. Τόσα χρόνια παλεύω, έχω διαπράξει φοβερά εγκλήματα, έχω γίνει ένα κτήνος, ένας τέρας. Μόνο αυτή μπορεί να με σώσει αλλά.. με μισεί. 》 Πλέον κλαιει σιγανά γεγονός που με αφήνει άναυδο.
Αυτή η κοπέλα τον άλλαξε. Έχω να τον δω να κλαίει από τότε που ήταν μωρό.
《 Αλλά πρέπει να το κάνω. Πρέπει να τους σκοτώσω Μάριε. Είναι το τελικό στάδιο για την άνοδο μου. Οφείλω να το εκπληρώσω. Για όλες εκείνες τις αθώες ζωές που στερησα από τον κόσμο. Μάριε φοβαμ--. 》
Ξεφυσαω χαμένος. Για πρώτη φορά μετά από χρόνια ο Σωτήρης με πλησίασε χωρίς να ζητήσει χάρη ή χρήματα. Για πρώτη φορά μετά από χρόνια έγινα και πάλι ο αδελφός του. Και νιώθω συγκίνηση και χαρά.
Επιτέλους θα τον βοηθήσω, θα τα καταφέρω να γεφυρωσω την διάφορα που είχε δημιουργήθει ανάμεσα μας. Βέβαια σαν μεγάλος αδελφός δεν θα τον αφήσω να σκοτώσει άλλους. Παίρνω το κινητό μου και ερευνώ το όνομα της Ειρήνης Σωτηρίου. Καλώ και περιμένω να ακούσω την γλυκιά φωνή της. Θα την προστατεύσω δίνοντας έτσι την ευκαιρία στον αδελφό μου να βρει τον πραγματικό έρωτα και ευτυχία.
《 Παρακαλώ; 》 Ρωτά με κομμένη την ανάσα.
《 Είμαι ο Μάριος Προκοπίου, ο αδελφός του Σωτήρη. 》 Ακούω την ανάσα της να κόβεται και μια μικρή κραυγή βγαίνει από το στόμα της.
《 Μην φοβάσαι. Σου τηλεφωνώ με δική μου ευθύνη. Θέλω να σε προειδοποιήσω. 》 Δεν μιλάει. Η σιωπή της φανερώνει ότι κάποιος άλλος είναι μαζί της.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Ο δικός μου δολοφόνος|✔
ActionCover by: -cloudchild Κάθομαι κάτω και αμέσως με τραβάει βίαια επάνω. "Ποναω" Καυτά δάκρυα κυλούν στο πρόσωπο μου και αμέσως νιώθω τόσο αδύναμη. "Δεν με ενδιαφέρει" Φωνάζει στο αυτί μου και ένας οξύς πόνος μεταφέρεται σε όλο μου το σώμα. "Για τη...
